Του Μιχάλη Στρατάκη*
Ματαιώθηκε, λέει, η κατάπτυστη εκδήλωση των νεοναζιδίων που… δεν επρόκειτο να γίνει τον Μάη στην Κρήτη.
Δεν επρόκειτο να γίνει και το ξέρανε και οι διοργανωτές της και οι εμπνευστές της και τα ντόπια τσιράκια τους.
Γιατί, ναζί μπορεί να ‘ναι, ηλίθιοι δεν είναι.
Το κεφάλι τους στο στόμα του λιονταριού, δεν υπήρχε περίπτωση να το βάλουν.
Γιατί, όμως, προκάλεσαν όλον αυτό τον χαμό με τη διαφήμιση της αποκοτιάς τους;
Άλλη εξήγηση δεν έχω, εξόν του ότι ήθελαν να μετρήσουν τις ανοχές μας, τις αντιστάσεις μας και τη μνήμη μας.
Ήθελαν να δουν κατά πόσο έχει ξεθωριάσει η ιστορική μνήμη στην Κρήτη και κατά πόσο έχουν αλλοιωθεί οι Κρητικοί στο πέρασμα των χρόνων.
Εάν διαπίστωναν ότι στην Κρήτη θα μπορούσαν να κάνουν περίπατο και ρίψεις αλεξιπτωτιστών στο Μάλεμε, δίχως ουσιαστική αντίσταση και αντίδραση των Κρητικών, αλλά υπό τα χειροκροτήματα και τις ζητωκραυγές των ομοϊδεατών τους και κάποιων απογόνων της μαύρης κουκούλας, τότε δεν θα είχαν το απειροελάχιστο πρόβλημα να επαναλάβουν την εκδήλωση τους σε οποιοδήποτε μέρος του πλανήτη.
Δυστυχώς γι΄ αυτούς και για τους πάτρωνες τους, ξένους και ντόπιους, το πείραμα τους απέτυχε παταγωδώς, ανάμεσα σε δυο αναπνιές.
Και ξαναχώθηκαν στην τρύπα τους.
Κι εμείς, βαστούμε χαρτί και καλαμάρι και γράφουμε ονοματεπώνυμα.
Από τη μια μεριά γράφουμε εκείνους που πρώτοι ξεσηκώθηκαν και κάλεσαν σε παγκρήτιο ξεσηκωμό τους Κρητικούς, απέναντι στη σχεδιαζόμενη ύβρι.
Κι από την άλλη, γράφουμε τους άλλους, αυτούς που έκαναν πως δεν έβλεπαν και δεν άκουγαν και χαμπάρι δεν πήρανε από την εμετική πρόκληση.
Τούτη τη λίστα με τα ονοματεπώνυμα των μεν και των δε, θα την παραδώσουμε στον κάθε Κρητικό και θα την καταθέσουμε, σαν νέα σελίδα, στο βιβλίο της Ιστορίας.
Όσο για τις μαύρες κουκούλες που, προς στιγμή, αναντράνισαν, ας ξανακαταχωνιαστούνε στον πάτο της κασέλας και στον απόπατο της ιστορίας της Κρήτης.
Εδώ, ήταν Κρήτη, είναι Κρήτη και θα συνεχίσει να είναι Κρήτη στους αιώνες των αιώνων.
* Ο Μιχάλης Στρατάκης είναι Δημοσιογράφος από τις Γκαγκάλες της Μεσαράς
