Οι στίχοι του Κώστα Μύρη ταιριάζουν απόλυτα στο τοπίο…
“Ήταν ο τόπος μου βράχος και χώματα ήλιος και μαύρο κρασί!
Όργωνα θέριζα και με τον Όμηρο σε τραγουδούσα, Λαέ μου.
Πάνω στα κύματα νύχτες ολόκληρες σε ονειρεύτηκα…”
Χθες αργά το βράδυ κάπου στον Κομμό.
Η απόλυτη ομορφιά του τοπίου…
Η μπόρα που ξεστράτισε και δεν ήλθε.
Ο τόπος μας…
Κρατάει ακόμα τα αρώματά του εδώ και χιλιάδες χρόνια.
Και ας ονειρεύονται κάποιοι τουριστικές υποδομές και καθρεφτάκια για τους ιθαγενείς…
Μάλλον με τους καθρέπτες (των φωτοβολταϊκών) αγκαλιά θα μείνουν!
Κάποια αόρατη δύναμη τον προστατεύει εδώ και χιλιάδες χρόνια.
Και θα συνεχίσει να τον προστατεύει!
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
