Στα ελαιόδεντρα την περίοδο του Ιουνίου παρατηρείται μια μερική καρπόπτωση. Η διαδικασία αυτή θεωρείται φυσιολογική κατά την οποία το ελαιόδεντρο αποβάλλει μέρος των καρπών από το συνολικό φορτίο διότι δε δύναται να τους θρέψει. Συνεπώς αποτελεί μια φυσική επιλογή όπου αξιολογεί και απομακρύνει μέρος του συνολικού φορτίου και διαρκεί μέχρι τα τέλη Ιουνίου ή/και τις αρχές Ιουλίου στις όψιμες περιοχές. Μετά το πέρας της φυσικής επιλογής, ο παραγωγός έχει μια πιο ξεκάθαρη εικόνα για το ύψος της αναμενόμενης παραγωγής και αποτελεί μια πρώτη προσέγγιση.
Την περίοδο του Ιουνίου ξεκινά η αύξηση του μεγέθους του καρπού και καταλήγει στην πήξη του πυρήνα. Η πήξη του πυρήνα αποτελεί σημαντικό φαινολογικό στάδιο καθώς η ελιά δύναται επιπλέον να προσβληθεί από το σημαντικότερο εχθρό της, το δάκο. Στο τέλος αυτής της φάσης μειώνεται η βλαστική ανάπτυξη του καρπού και την περίοδο μέσα έως και τέλη Ιουλίου μπορεί να πραγματοποιηθεί καταμέτρηση του αριθμού των καρπών ανά βλαστό.
Οι κλιματολογικές συνθήκες αποτελούν από τους σημαντικότερους παράγοντες επηρεασμού της καρπόδεσης, της μερικής καρπόπτωσης καθώς και τα θρεπτικά αποθέματα που συμβάλλουν για την επαγωγή της αύξησης ή/και ανάπτυξης του καρπού. Οι υψηλές θερμοκρασίες, λιγοστές βροχοπτώσεις, η ξηρασία και η υψηλή ηλιακή ακτινοβολία είναι οι κύριοι αβιοτικοί παράγοντες καταπόνησης και προκαλούν ζημιές στο φωτοσυνθετικό μηχανισμό, μειώνουν τη σπαργή, παρατηρείται πτώση των οργάνων έως και ξήρανση των δένδρων. Για αυτό η εκτίμηση της παραγωγής είναι δύσκολη, διότι εάν το προϊόν δεν καταλήξει στις δεξαμενές ή/και στις βούτες του παραγωγού δεν μπορούμε να έχουμε μια σαφή και ολοκληρωμένη εικόνα του ύψους της τελικής παραγωγής.
Η αντιμετώπιση αυτών γίνεται με τη χρήση ανθεκτικών ποικιλιών (οι ελαιοποιήσιμες ποικιλίες είναι περισσότερο ανθεκτικές συγκριτικά με τις επιτραπέζιες), κλαδέματος με σκοπό τη μείωση του όγκου της κόμης, διαφυλλικό ψεκασμό με ανακλαστικά υλικά όπως το ανθρακικό ασβέστιο, ο καολίνης, με οσμωρυθμιστές (προλίνη, γλυκίνη-μπεταΐνη κ.α.), αντιοξειδωτικά και με καλιούχο λίπανση. Δύναται να εφαρμοστούν βιοδιεγέρτες, είτε διαφυλλικά, είτε με υδρολίπανση, είτε ως επικαλυπτικά λιπασμάτων οι οποίοι περιέχουν ουσίες και μικροοργανισμούς που διεγείρουν τις φυσικές διεργασίες των φυτών, αυξάνουν την ικανότητα πρόσληψης των θρεπτικών στοιχείων από το έδαφος και τη χρήση τους εντός του δέντρου, ενισχύουν την αντοχή στις αβιοτικές καταπονήσεις και βελτιώνουν την ποιότητα παραγωγής.
Παρατηρείται την περίοδο του Ιουνίου φυλλόπτωση. Το ελαιόδεντρο απομακρύνει τα ξηρά ή/και άχρηστα φύλλα με σκοπό τη διατήρηση της υγρασίας, μειώνοντας την απώλεια του νερού μέσω της διαπνοής των φύλλων.
Τέλος, την περίοδο του Ιουνίου προτείνεται η εφαρμογή αζωτούχων λιπασμάτων για την αύξηση του μεγέθους του κουκουτσιού. Συνιστάται, όπου είναι δυνατό, πριν ή και μετά την εφαρμογή διαφυλλικού ψεκασμού το αγροτεμάχιο να αρδευτεί.
Συγγραφή, επιμέλεια και παρουσίαση του άρθρου ΥΔ Σωτήρας Μάριος-Ιωάννης MSc. Γ.Π.Α.
Πηγή: olivenews.gr
