«Ήταν ο τόπος μου βράχος και χώματα…»
Σαν κατηφορίσεις στις δυτικές πλαγιές των Αστερουσίων, θα συναντήσεις μόνο βράχους…
Ένα άγριο τοπίο, που οδηγεί σε θάλασσες με βαθύ γαλάζιο χρώμα.
Μια απίστευτη ομορφιά, όπου το ξερό άγονο τοπίο των νότιων παραλίων που ερωτοτροπούν με το Λιβυκό Πέλαγος, σε δεκάδες μοναχικούς ή και πολύβουους κολπίσκους και υπήνεμα λιμάνια, που σε προκαλούν και σε προσκαλούν να τα ανακαλύψεις.
Ένας τόπος που «κυκλοφορεί» μόνο η ιστορία, η Ορθοδοξία, που το κακοτράχαλο τοπίο δένει με το βαθύ γαλάζιο της θάλασσας…
Όποιος κολυμπήσει σ’ αυτές σίγουρα θα τις “ερωτευτεί”…
Τόποι χωρίς τις τουριστικές ανέσεις, τόποι μακριά από τον «πολιτισμό» και τον τουρισμό, τόποι που μένουν ατόφιοι, όπως μας τις άφησαν οι γενιές που έφυγαν!
Και που οφείλουμε να τις παραδώσουμε το ίδιο ατόφιες, το ίδιο όμορφες και στις επόμενες γενιές.
Οι φωτογραφίες του Στέλιου Καψαλάκη από τις Πόντες και το λιμανάκι του Αγίου Γεωργίου, κάπου στα νοτιοδυτικά Αστερούσια, σήμερα το πρωί!
