Του Εμμανουήλ Κατσαπρακάκη
Το ξημέρωμα της 17ης Νοεμβρίου, η εισβολή του τανκς και οι κραυγές όλων πίσω από τα κάγκελα του πολυτεχνείου ,πρόκειται να μείνουν χαραγμένα γενεές επί γενεών στην σύγχρονη νεοελληνική ιστορία.
Ήταν 21 Απριλίου 1967,και η Ελλάς τελούσε υπό τη δικτατορική διακυβέρνηση του στρατού. Ένα καθεστώς που είχε καταλύσει τις ατομικές ελευθερίες, είχε επιστρατεύσει την βία με φυλακίσεις και βασανισμούς τόσο πολιτικών όσο και πολιτών για τα ιδεολογικά τους πιστεύω.
Το ταραγμένο πολιτικό σκηνικό, δεν άργησε να φέρει αλυσιδωτές αντιδράσεις και στον φοιτητικό κόσμο. Η προσπάθειες της χούντας για την στρατολόγηση του εκάστοτε φοιτητή, η ακύρωση της ελευθερίας και της γόνιμης σκέψης, οδήγησαν τον σπουδαστικό κόσμο ,στον αγώνα που είχε ως αποτέλεσμα της ύστατη αυτοθυσία για τα δικαιώματα που θεωρούσαν αυτονόητα. Οι φοιτητές αποφάσισαν αποχή από τα μαθήματα τους, αναστολή όλων των εκπαιδευτικών ωρών, και την κατάληψη του χώρου του Πολυτεχνείου.
Οι «Ελεύθεροι Πολιορκημένοι» όπως χαρακτηριστικά έχουν μείνει στην ιστορία, βρίσκονταν εκεί από τις 14-17 Νοεμβρίου στις 3.00 τα μεσάνυκτα. Και ενώ ακούγονταν ο εθνικός ύμνος, συνθήματα όπως, «Εδώ Πολυτεχνείο», «Λαέ της Ελλάδος», «Το Πολυτεχνείο σημαιοφόρος στον αγώνα μας» ξαφνικά όλα σταμάτησαν και την θέση τους πήραν ήχοι από τις ερπύστριες του τανκς… Η εντολή δόθηκε.
Ένα κόκκινο γαρίφαλο το οφείλουμε όλοι μας….
