Εσύ που είσαι τυχερός
Γιατί παντα γκρινιάζεις
Τα βρίσκεις όλα έτοιμα
Και μια ζωή διατάζεις.
Στα έφερε έτσι η ζωή
Δε μόχθησες ποτέ σου
Ότι ποθησεις έρχεται
Μέχρι τον καναπέ σου.
Άκου για μένα η ζωή
Είναι μεγάλη πάλη
Από παιδάκι μια σταλιά
Είμαι στη βιοπάλη.
Τέχνες έμαθα πολλές
Κατέχω σχεδόν τα πάντα
Όπως και οι παπούδες μας
Κάνω για όλα κουμάντα.
Ολυμπιονίκης της ζωής
Είμαι και χαμογελάω
Εσυ εισαι όμως δυστυχής
Το καμπανάκι σου χτυπάω.
Μάθε από επιβίωση
Ανασκούμπωσε τα μανίκια
Έρχονται χρόνια πέτρινα
Τέρμα τα δεκανίκια.
Βοσκοπούλα αυτόχθονας
Είμαι και καμαρώνω
Μέ χιόνια και λάσπες μάχομαι
Μα όμως επιβιώνω.
Πηγή: Βουτιά στήν παράδοση Remis poems – Stamatios Remis Frantzis
