Του Γεωργίου Ἐ. Κουτάντου
Τὴ Γερόντισσα Γαλακτία τὴ γνώρισα στὰ μέσα τοῦ 2017, ὅταν πλέον ἤτανε κατάκοιτη. Τὴν ἐπισκεφθήκαμε μαζὶ μὲ τὴ σύζυγό μου Πηνελόπη, κι ἕνα φιλικὸ ζευγάρι. Βλέποντάς την ἔνοιωσα αὐτὸ ποὺ ψάλει περιχαρὴς ἡ Ἐκκλησία μας «θαυμαστὸς ὁ Θεὸς ἐν τοῖς ἁγίοις αὐτοῦ».
Τί νὰ περιγράψω; Τὴ γλυκύτητα καὶ τὴ ζωντάνια τῆς ἔκφρασης τοῦ προσώπου της; Τὴν ἀνερμήνευτη ἀκτινοβολία τῆς θωριᾶς της, τὴ διεισδυτικότητα τῶν ὀφθαλμῶν της, τὴν ἀπροσμέτρητη ἀγάπη ποὺ γέμιζε τὴν ψυχή σου μὲ μιὰ πρωτοφανὴ ἠρεμία καὶ ἀταραξία, τὴν παροιμιώδη ταπείνωσή της, τὸ θυσιαστικὸ ἐνδιαφέρον της γιὰ τοὺς ἐπισκέπτες, τὴν ὑπερφυσικὴ δύναμη ποὺ ἐνεργοῦσε στὴν ἀκοὴ καὶ ἀντίληψή της, ἐνῶ δὲν λειτουργοῦσε ὁ ἐγκέφαλος καὶ τὸ ἀκουστικό της σύστημα λόγω γήρατος καὶ ἀσθένειας. Κυριολεκτικὰ «πετοῦσε» ἡ γιαγιά! Καθόλου δὲν σοῦ ἔφερνε στὸ νοῦν ἕνα ἄνθρωπο βουλιαγμένο ψυχολογικά, μὲ ἀνοϊκὸ ἀπλανὲς βλέμμα καὶ ἐγκεφαλικὴ δυσκολία. Ἀλήθεια τί να περιγράψω; Τὴν ἀποτελεσματικὴ προσευχή της ποὺ προκαλοῦσε τὴν καλὴ ἀλλοίωση σὲ κάθε ἕνα ποὺ βρισκόταν κοντά της, τὴ θαυματουργική της δύναμη ποὺ θεράπευε ψυχικὰ καὶ σωματικὰ νοσημάτα, τὴ διόραση καὶ προόρασή της ποὺ τὴν ἔκαναν νὰ ὑπερβαίνει τοὺς γήινους φραγμοὺς καὶ τὴ μετέφεραν χαρισματικὰ στὸ ἄπλετο, ὅπως ἡ ἴδια ἔλεγε, καὶ στὸ ἄχρονο τοῦ Θεοῦ. Γιὰ τὴ Γερόντισσα ὅλα ἦταν ἕνα, παρόντα, παρελθόντα καὶ μέλλοντα… Ὅλα ἦσαν διάφανα. Δὲν ὑπῆρχαν σκιές… Μπροστά της ἤσουν ἀνοιχτὸ βιβλίο… Ἦταν πνευματικὸς μαγνητικὸς τομογράφος! Δὲν μποροῦσες νὰ κρυφτεῖς…
Γεύτηκα τὴ δύναμη τοῦ διορατικοῦ καὶ προορατικοῦ της χαρίσματος, σὲ θέματα προσωπικὰ καὶ οἰκογενειακά, κι ἔχω καταγράψει μερικὲς (ὄχι ὅλα γιατὶ εἶναι ἀρκετὰ τὰ συγκλονιστηκά μου βιώματα), ἀπὸ τὶς καθοριστικὲς γιὰ μένα ἐμπειρίες ποὺ ἔζησα μαζί της. Θὰ προσπαθήσω στὶς γραμμὲς ποὺ ἀκολουθοῦν να καταθέσω κάποιες ἀπὸ αὐτὲς χωρὶς νὰ ἀναφέρομαι σὲ λεπτομέρειες, ποὺ ἔτσι κι ἀλλιῶς εἶναι ἀχρειάστες.
Ἐνδεικτικὰ ἀναφέρω: Μοῦ ὑπέδειξε πῶς νὰ διαχειριστῶ ἕνα γεγονὸς ποὺ μοῦ εἶχε συμβεῖ πρὸ ἑπταετίας καὶ τὸ εἶχα λησμονήσει, ποὺ εἶχε ὅμως βαθύτερη πνευματικὴ σημασία καὶ ἔπρεπε νὰ τακτοποιηθεῖ. Ὑπῆρχε κάποιος μοναχικὸς ἡλικιωμένος σὲ μιὰ περιοχὴ ποὺ σύχναζα, τὸν ὁποῖο, λόγω δυστροπίας τὸν ἀπέφευγα. Ὁπότε κάποια μέρα ἡ Γερόντισσα ἀφοῦ μοῦ εἶπε τὸ ὄνομά του, ἕνα πολὺ σπάνιο ὄνομα, συνέχισε λέγοντάς μου ὅτι ἔπρεπε νὰ τὸν περιβάλω μὲ ἀγάπη καὶ νὰ τοῦ ἐξασφαλίζω τροφή, ἀναφέροντας καὶ ἕνα πολὺ σημαντικὸ λόγο, πέρα ἀπὸ τὴ χριστιανικὴ ἀγάπη, ποὺ ἔπρεπε νὰ τὸ κάνω αὐτό…
Σὲ κάποια ἄλλη περίπτωση μοῦ εἶπε νὰ ὑπερβῶ τὴ δυσκολία ποὺ εἶχα νὰ σχετιστῶ μὲ κάποιους συγκεκριμένους ἀνθρώπους, γιατὶ ὅπως μοῦ ἐξήγησε μᾶς συνέδεε τὸ ἅγιο μύρο.
Κάποτε εἶχα μοιράσει κάποια λαχανικὰ καὶ αὐγὰ σὲ Μοναστήρια καὶ ὅταν πῆγα στὴ Γερόντισσα, αὐθόρμητα μοῦ ὑπέδειξε ὅτι ἐκτὸς ἀπὸ τὰ Μοναστήρια νὰ δίνω καὶ ἐκεῖ ποὺ πεινᾶνε λαχανικὰ καὶ αὐγά. Μιὰ ἄλλη φορὰ εἶπε στὴ σύζυγό μου «ἐσὺ κάνεις ὡραῖα γλυκὰ καὶ νὰ δώσεις στὰ παιδιὰ ποὺ πεινᾶνε». Πράγματι ἡ σύζυγός μου φτιάχνει ὅπως τὸ εἶπε «ὡραῖα γλυκά», ἀλλὰ δὲν ἤξερε ποιὰ παιδιὰ ἐννοοῦσε. Τὸ ἴδιο βράδυ ἡ κόρη μας χωρὶς νὰ γνωρίζει τί εἶχε προηγηθεῖ μὲ τὴ Γερόντισσα, μᾶς ἀνέφερε γιὰ ἕξι παιδάκια τῆς γειτονιᾶς ταλαιπωρημένα καὶ ἐγκαταλελειμμένα ποὺ εἶχαν ἀνάγκη ἀπὸ ἕνα γλυκό…
Ὅταν κάποτε στὸ καφενεῖο τοῦ χωριοῦ μου μιλοῦσα ἐνθουσιασμένος γιὰ αὐτήν, ἐκείνη τὸ ἀντελήφθη μὲ τὸ διορατικό της χάρισμα, καὶ τὴν ἑπόμενη μέρα ποὺ τὴν ἐπισκέφτηκα αὐστηρὰ μοῦ ἐπέστησε τὴν προσοχὴ νὰ μὴν ξαναμιλήσω γιὰ ἐκείνη.
Στὴ σύζυγό μου κάποτε εἶπε «πῆγες τὸν Ἅγιο Νικόλαο;» Ἡ σύζυγος δὲν κατάλαβε τί ἐννοοῦσε, ποὺ νὰ πάει καὶ γιὰ ποιὸ λόγο. Τὴν ἴδια μέρα λύθηκε ἡ ἀπορία μας μὲ θαυμαστὸ τρόπο. Εἴχαμε ἀγοράσει μιὰ εἰκόνα τοῦ Ἁγίου Νικολάου γιὰ τὴν ὀνομαστικὴ ἑορτὴ τοῦ μεγάλου μου ἀδερφοῦ Νικολάου, ἀλλὰ τὴν εἴχαμε ξεχάσει μέσα στὴ ντουλάπα. Μετὰ τὴν ἐπίσκεψή στὴ Γερόντισσα, φτάνοντας στὸ σπίτι ἡ σύζυγός μου ἄνοιξε τὴν ντουλάπα καὶ μὲ θαυμαστὸ τρόπο τὰ χέρια της μπερδεύτηκαν μὲ τὴ νάιλον τσάντα ποὺ εἶχε τὴν εἰκόνα τοῦ ἁγίου μέσα. Τότε ἔκπληκτοι καταλάβαμε τί ἤθελε νὰ πεῖ ἡ Γερόντισσα, ὁπόταν τὸ θέμα τακτοποιήθηκε καὶ ἡ εἰκόνα πῆγε στὸν προορισμό της. Ἄλλοτε πάλι, διεύθετησε ξεκάθαρα μιὰ ἐνδοοικογενειακὴ ὑπόθεση κάποιων συνοδῶν μου καὶ τακτοποίησε τοὺς λογισμοὺς ποὺ τὴν καλλιεργοῦσαν.
Μιὰ μέρα τὴν ἐπισκεφτήκαμε μὲ κάποιο Ἁγιορείτη Γέροντα, ὁ ὁποῖος προηγουμένως εἶχε φάει ἀρκετὸ παγωτὸ γιατὶ τοῦ ἄρεσε πάρα πολύ. Φτάνοντας στὴ Γερόντισσα τὸν ἀγκάλιασε καὶ χάιδεψε μὲ στοργὴ τὰ γένια του καὶ πειράζοντάς τον μητρικὰ τοῦ λέει «σ’ ἀρέσει πολὺ ἐσένα τὸ παγωτό»… Καταλαβαίνετε τί ἔγινε… Εἶπε καὶ ἄλλα πολὺ σημαντικὰ στὸν Γέροντα, τὰ ὁποῖα δὲν μπορῶ νὰ πῶ…
Ἐπίσης ἐπισκεφτήκαμε τὴ Γερόντισσα μὲ τὸν διακεκριμένο σὲ πνευματικότητα τὸν μακαριστὸ Ἁγιορείτη Γέροντα Λουκᾶ Φιλοθεϊτη. Ὅταν μᾶς ἀντίκρισε ὑπέδειξε στοὺς λαϊκοὺς ποὺ τὸν συνοδεύαμε, νὰ ἐξέλθουμε τοῦ δωματίου της καὶ κράτησε κοντά της μόνο τὸν Γέροντα. Ὅταν ἐκεῖνος βγῆκε ἀπὸ τὸ δωμάτιό της ἦταν συγκλονισμένος… Δὲν ἔλεγε πολλά… Μόνο γιὰ τὴ Γερόντισσα εἶπε σὲ ὅλους μας: «Εἶναι σὲ τόσο δυσπρόσιτα ὕψη ποὺ λίγους ἀνθρώπους ἔχω συναντήσει στὴ ζωή μου».
Σὲ ἄλλο ἐπιφανὴ Ἁγιορείτη πνευματικό, τοῦ περιέγραψε ὅλο τὸ παρελθὸν καὶ τὸ μέλλον του. Ἐκεῖνος ἔμεινε ἄφωνος. Δὲν μποροῦσε νὰ ἐκφραστεῖ. Συγκλονισμένος εἶπε: «Στὰ μέτρα ἁγίου Πορφυρίου καὶ ἁγίου Παϊσίου» καὶ καθ΄ ὅλη τὴ διάρκεια τῆς συνομιλίας τους ἡ Γερόντισσα μυρόβλυζε πολύ, ὅπως καὶ ὅταν πρωτοσυνάντησε τὸν ἅγιο Παϊσιο.
Σὲ ἕνα ἀπὸ τοὺς πιὸ διακεκριμένους Ἁγιορεῖτες πατέρες κράτησε τὸν σφυγμό του καὶ μίλησαν στὴν ἐνδιάθετη γλώσσα τῆς καρδιᾶς. Ὁ συγκεκριμένος Γέροντας ἔχει ἕνα σπάνιο πνευματικὸ βάθος καὶ μοναδικὴ θεολογικὴ κατάρτιση, δυνατὴ προσευχὴ καὶ λακωνικὴ ἔκφραση. Ὅταν τὸν ρώτησα στὸ αὐτοκίνητο φεύγοντας «πῶς σᾶς φάνηκε ἡ Γερόντισσα;» Ἔκανε μιὰ κίνηση θαυμασμοῦ μὲ τὸ χέρι του καὶ εἶπε : «Δὲν προσμετροῦνται τὰ ὕψη της». Σὲ Ἁγιορείτη Ἡγούμενο καὶ μοναχούς του , ποὺ συνοδεύσαμε, χωρίς νὰ γνωρίζει τὴν ἰδιότητά του, τὸν ὑποδέχτηκε καὶ τοῦ είπε: «Ἔλα ἐσὺ ὁ ἀρχηγὸς τῆς μανδρας καὶ κάθισε δίπλα μου».Τοῦ εἶπε καὶ ἄλλα προσωπικὰ καὶ γιὰ τὸ σπίτι ἀπὸ τὸ ὁποῖο προερχόταν…
Σὲ ὁμότιμο καθηγητὴ πανεπιστημίου, ποὺ ἔπεισα νὰ ἔρθει μαζί μου, κάμπτοντας τοὺς ἀρχικούς του δισταγμούς, τὸν ὑποδέχθηκε μὲ χαρά, λέγοντάς του: «Ἐσένα σὲ περίμενα».Ἔπειτα ,τοῦ εἶπε μὲ νόημα: «Πῶ πῶ! Δὲν ἔχω δεῖ πιὸ μεγάλη κοίλη». Τὸν σταύρωσε ὅμως καὶ τοῦ εἶπε ὅτι θὰ πᾶνε ὅλα καλά… Ὄντως! ‘Υπῆρχε αὐτὸ τὸ ὀξύτατο πρόβλημα καὶ ἦταν παραμονὲς τοῦ χειρουργείου του. Ἐπιβεβαιώθηκε ἡ Γερόντισσα καὶ πῆγαν ὅλα καλά. Ἔπειτα ἀναφέρθηκε σὲ δύο κεκοιμημένα οἰκεῖα του πρόσωπα, ποὺ θὰ ἔκανε μνημόσυνο τὴν ἐρχόμενη Κυριακὴ καὶ γιὰ τὰ ὁποῖα πηγαίνει στὸ κοιμητήριο. Τοῦ εἶπε καὶ ἄλλα ἀναφορικὰ στὴν πανεπιστημιακή του ἰδιότητα κ.λπ.
Στὴ σύζυγό μου ποὺ δὲν πίνει καθόλου νερὸ παρὰ μόνο χαμομήλι τῆς εἶπε: «Ἐσὺ νὰ πίνεις πολὺ νερό», πράγματι μετὰ ἀπὸ πέντε μέρες ἐκδηλώθηκε κολικὸς νεφροῦ ἀπὸ ἔλλειψη νεροῦ.
Τὸ 2019, Ἰούνιο μήνα, συνάντησα ἐκεῖ στὸ σπίτι τῆς Γερόντισσας ἕνα νέο παλικάρι ἀπὸ τὸ χωριὸ Ἀσήμι ποὺ ἦρθε, εὐγνώμων, νὰ πάρει τὴν εὐχή της. Μοῦ εἶπε ὅτι εἶχε πολὺ μεγάλη κήλη καὶ εἶχε προγραμματίσει χειρουργικὴ ἐπέμβαση. Τοῦ εἶπαν νὰ ἐπισκεφτεῖ τὴ Γερόντισσα. Τὸν κάλεσε κοντά της, εἶδε τὸ πρόβλημα καὶ ἄρχισε νὰ τὸν σταυρώνει στὸ σημεῖο ἐκεῖνο. Ἀμέσως αἰσθάνθηκε ἕνα ΓΚΛΟΥΠ καὶ ἡ κήλη πῆγε στὴ θέση της. Θεραπεύτηκε τελείως καὶ δὲν χρειάστηκε νὰ χειρουργηθεῖ.
Μετὰ τὴν κοίμησή της, ἡ μητέρα, φίλης τῆς κόρης μου, εἶχε μόρφωμα στὰ γεννητικὰ ὄργανα καὶ ἦταν μεγάλο. Ἡ ἀξονικὴ τῆς ἔδειξε ὅτι χρειαζόταν ἄμεσα ἐπέμβαση. Εἶχε κομματάκι ἀπὸ τὴ νυχτικιὰ τῆς Γερόντισσας καὶ λαδάκι. Σταυρώθηκε μὲ αὐτό. Ἡ γυναίκα ἔκανε προεγχειρητικὸ ἔλεγχο, τὴν ἄνοιξαν γιὰ ἐπέμβαση καὶ δὲν βρῆκα τίποτα παρὰ μόνο ἕνα «πολυποδάκι». Οἱ γιατροὶ ἔμειναν ἔκπληκτοι… εἶπαν αὐτὸ εἶναι ἕνα θαῦμα!
Τὴν πρώτη φορὰ ποὺ τὴν ἐπισκέφτηκα μοῦ περιέγραψε τὴν κατάσταση τῆς οἰκογενείας μου, πόσα παιδιὰ ἔχω καὶ εἶδε ὅτι ἡ κόρη μου ἦταν ἔγκυος! Ἐπίσης μοῦ ὑπέδειξε πῶς νὰ διαχειριστῶ μιὰ ὑπόθεση ποὺ κράταγα κρυφὴ μέσα μου. Θυμᾶμαι ποὺ μοῦ περιέγραψε σὲ ποιὰ κατάσταση βρίσκονται ὁ πατέρας μου καὶ τὰ πεθερικά μου ποὺ εἶναι κεκοιμημένοι.
Ὅλα αὐτὰ καὶ πολλὰ ἄλλα τί μαρτυροῦν; Ὅτι ὅπου «ἐπλεόνασε ἡ ἁμαρτία ὑπερπερίσευσε ἡ χάρις!» Ἡ ἐποχή μας βυθίστηκε πολὺ στὸν βοῦρκο ἀλλὰ ἔχει μαργαριτάρια ποὺ λαμπυρίζουν καὶ ὁδηγοῦν τοὺς ἀνθρώπους ἀπὸ τὴ βρομιὰ στὸ πλύσιμο… στὴ μετάνοια, στὴν ἀναγέννηση, Ἀναντίρρητα τέτοια μεγάλη προφητικὴ μορφὴ εἶναι καὶ ἡ ὁσία Γερόντισσα τῆς Πόμπιας, τῆς Ἱ. Μ. Καλυβιανῆς, τῆς Κρήτης, τῆς Ἑλλάδας, τῆς Ὀρθοδοξίας ὁλόκληρης. Ἡ θαυμαστὴ Γερόντισσα Γαλακτία! «Γεύσασθε καὶ ἴδετε ὅτι Χριστὸς ὁ Κύριος». Τὸν εὐχαριστοῦμε καὶ τὸν ὑπὲρ δοξάζουμε ποὺ παραχώρησε νὰ γευθοῦμε ἄμεσα καὶ δυνατὰ τὴν παρουσία Του, τὴν ἀγάπη Του, τὴ φιλανθρωπία Του, τὴν παντοδυναμία Του, σὲ ἕνα ἀδύναμο γέρικο σῶμα, ποὺ ἦταν ὅμως «σκεῦος ἐκλογῆς Του!» Νὰ ἔχουμε τὴν εὐχὴ τῆς ἁγιασμένης ΓΕΡΟΝΤΙΣΣΑΣ ΓΑΛΑΚΤΙΑΣ!
