(Διεξήχθη στο Βενιζέλειο Νοσοκομείο Ηρακλείου ολίγο προ της μακαρίας τελευτής του Γέροντος Αναστασίου. Τον επισκέφθηκε για αποχαιρετισμό, κλινήρη, στο θάλαμο νοσηλείας, η Γερόντισσα Γαλακτία. Την συνόδευε ο πατήρ Αντώνιος και ο «υιός» της, ο Αντώνης Μωραϊτάκης. Άστραψαν και οι δύο από χαρά όταν συναντήθηκαν. Η Γερόντισσα, τον ασπάσθηκε ευλαβικά στο μέτωπο, στα χέρια, στην καρδιά και στα πόδια! Βρήκε την δύναμη ο ετοιμοθάνατος Γέρων, ανασηκώθηκε απότομα και πήρε και εκείνος το χέρι της Γερόντισσας και το καταφιλούσε. Κοίταζαν έκπληκτοι οι συνασθενείς και οι συνοδοί τους. Παρούσα η κυρία Μαλβίνα Παπαδάκη και ο Ηγούμενος της Ιεράς Μονής Κουδουμά. Ο π. Αντώνιος και η κυρία Μαλβίνα παρακολουθούσαν με σχολαστική ακρίβεια κάθε κίνηση και κάθε λέξη που αντάλλαξαν μεταξύ τους και κατέγραφαν):
- Γέρων Αναστάσιος: – Καλώς ήρθατε Γερόντισσα. Μακάρι να μπορούσα να έρθω και εγώ στο δικό σας τον χώρο. (Η Γερόντισσα του παρέδωσε τρείς εικόνες. Τον Άγιο Ιωάννη τον Χρυσόστομο, τον Άγιο Μηνά και τον Αρχάγγελο Μιχαήλ. Εκείνος τις ασπάσθηκε με περισσή ευλάβεια και ζήτησε να τοποθετηθούν πάνω από το κρεβάτι του). Έπειτα συνέχισε ο μακαριστός Γέρων: Ο Πανάγαθος Θεός μεταχειρίζεται πολλούς τρόπους να μας ελκύσει κοντά Του. Τον αγώνα αυτόν που διεξάγεται για την ταύτιση του θελήματός μας με το άγιο θέλημα του Θεού, δεν τον γνωρίζουν παρά μόνο ο αγωνοθέτης Θεός και οι αθλητές του Θεού στο στάδιο της υπομονής και της ασκήσεως…
- Γερόντισσα Γαλακτία: – Έτσι είναι Γέροντα… και όποιος κλαίει τις αμαρτίες του έχει και παρηγοριές …εκείνο το Φως… μέσα σ’ αυτό βλέπουμε μόνο την ανθρώπινη φύση του Χριστού. Τα άλλα πρόσωπα τα βλέπουμε ως Φως. Όχι με τα φυσικά μάτια. Με τα κυάλια της καρδιάς. (Τον καρδιακό οφθαλμό)
- Γέρων Αναστάσιος: – Ναι Γερόντισσα. Εν τω ενανθρωπήσαντι Λόγω βλέπουμε και τον Άναρχο Πατέρα και το Συναΐδιο Πνεύμα…δεν μπορούμε να μιλάμε για τρείς Θεούς αλλά για μία Θεότητα, παρά το ότι είναι τρία τα πρόσωπα. Τρίφωτος Θεαρχία. Έχουν τα πάντα κοινά πλην του τρόπου υπάρξεως. Ο Πατήρ αγέννητος, ο Υιός γεννάται από τον Πατέρα και το Πνεύμα το Άγιο εκπορεύεται εκ του Πατρός. Κατά τα άλλα, κοινή ουσία, κοινή δύναμη, κοινή θέληση.
- Γερόντισσα Γαλακτία: – Γέροντα, το βλέπουμε, το ζούμε, αλλά δεν το εξηγούμε. Τίποτα δεν μπορείς να πεις. Μυστήριο φοβερό. Μου φαίνεται ότι το Πνεύμα το Άγιο που επιφοιτά στους ταπεινούς και μετανοούντες, αυτό μας οδηγεί στον Χριστό και ο Χριστός στον Πατέρα…
- Γέρων Αναστάσιος: – Πολύ καλά τα λέτε…η μετάνοια, η τήρησις των εντολών και η ευχή. Και φυσικά το ορθόδοξο βάπτισμα που μας δίνει την δυνατότητα να υπερβούμε το προπατορικό αμάρτημα. Και η Θεία Κοινωνία επιφέρει την πλήρη ένωση με τον Χριστό και Τον καθιστά εντός μας, πηγή ανεξάντλητη… Δια του Θεανθρώπου Κυρίου έχουμε πρόσβαση χαρισματική σε όλη την Θεότητα! Τώρα βλέπω κι εγώ ο άθλιος τρία Φώτα όπως κι εσείς! Αρχικά έβλεπα άχρωμο Φως ή υπόλευκο αν μπορούσαμε να το χαρακτηρίσουμε, να εκπηγάζει ενδογενώς εκ της καρδίας, να είναι ομοιογενές και ασχημάτιστο και γνώρισα εμπειρικώς σ’ αυτή την υπερφυή κατάσταση ότι είναι το Φως της Αναστάσεως, η δόξα του Τριαδικού Θεού..!
- Γερόντισσα Γαλακτία: – Ένα πράμα είναι οι Τρείς. Δεν υπερέχει ο ένας από τον άλλο. Ένα είναι το ποιόν Τους, η σύστασή Τους… δεν ξέρω να τα εκφράσω…
- Γέρων Αναστάσιος: – Η ουσία Τους!
- Γερόντισσα Γαλακτία: -Α μπράβο! Η ουσία Τους! Δεν υπήρχε ποτέ ο Ένας χωρίς τους άλλους! Υπάρχει μοναδικότητα γιατί είναι και οι Τρείς το ίδιο! Μόνο που καθένας παίρνει ό,τι έχει ο Πατέρας με διαφορετικό τρόπο…(Τα υποστατικά ιδιώματα είναι διαφορετικά και ακοινώνητα)
(Μετά από λίγο αλληλοασπάσθηκαν και πάλι και φίλησαν τα χέρια εκατέρωθεν. Ευχήθηκαν ο ένας στον άλλο «Καλό Παράδεισο» και η Γερόντισσα αποχώρησε..)
