Ανάρτηση: Γιωργης Ραπτακης
Α ρε Γιώργη…
”Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΠΕΘΥΜΙΑ”…*(Γιωργης Γαρεφαλακης)*…
ΤΗΝ ΩΡΑ…ΠΟΥ…ΘΑ…Κ Λ Ε Ι Σ Ο Υ Ν Ε…ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΑ ΔΙΚΑ ΜΟΥ
ΘΕΛΩ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΔΙΑΛΕΚΤΟΥΣ…ΝΑ ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΙ ΚΟΝΤΑ ΜΟΥ…
ΘΕΛΩ ΑΥΤΟΥΣ…ΠΟΥ ΚΑΝΑΝΕ…ΤΟΝ ΠΟΝΟ ΤΟΥΣ ΤΡΑΓΟΥΔΙ…
ΘΕΛΩ ΚΙ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΦΥΤΕΨΑΝ ΣΤΗ ΞΕΡΑ ΕΝΑ ΛΟΥΛΟΥΔΙ…
ΘΕΛΩ ΑΥΤΟΥΣ…ΠΟΥ…ΤΡΑΓΟΥΔΟΥΝ ΤΑ ΠΑΘΗ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩ
ΘΕΛΩ ΚΙ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΠΕΡΠΑΤΟΥΝ ΣΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΙΑΣ ΤΟΝ ΤΟΠΟ
ΘΕΛΩ ΛΑΟΥΤΑ ΚΑΙ ΒΙΟΛΙΑ…ΛΥΡΕΣ ΚΑΙ ΜΑΝΤΙΝΑΔΕΣ…
ΘΕΛΩ ΚΙ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΚΑΝΟΥΝΕ ΤΣΙ ΠΙΟ ΚΑΛΕΣ ΚΑΝΤΑΔΕΣ
ΘΕΛΩ ΣΤΟ ΤΑΦΟ ΓΥΡΩ ΜΟΥ ΑΝΤΡΙΚΙΟ ΠΕΝΤΟΖΑΛΗ
ΠΟ’ ΜΕΡΑΚΛΗΔΕΣ ΠΟΥ ΒΑΣΤΟΥΝ ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΜΕΓΑΛΗ
ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΟΜΩΣ ΚΛΑΜΜΑΤΑ…ΟΥΤΕ ΚΑΙ ΜΟΙΡΟΛΟΓΙΑ
ΘΕΛΩ ΑΠΛΑ ΔΥΟ ΤΡΥΦΕΡΑ…ΔΥΟ ΠΑΙΝΕΜΕΝΑ ΛΟΓΙΑ….
ΕΤΣΙ ΗΤΑΝ ΟΛΗ ΜΟΥ Η ΖΩΗ…ΚΙ ΕΤΣΙ… ΘΑ ΤΕΛΕΙΩΣΩ…
ΜΕ ΕΝΑ ΣΥΡΤΟ ΤΟΥ ΡΟΔΙΝΟΥ…ΠΟΥ ΑΓΑΠΟΥΣΑ ΤΟΣΟ…
ΒΡΕΧΕΙ ΣΤΟ ΜΑΞΙΛΑΡΙ ΜΟΥ…ΔΑΚΡΥΑ ΠΙΚΡΑΜΕΝΑ…
ΚΙ ΕΝΑ ΜΑΡΑΖΙ ΣΤΗ ΚΑΡΔΙΑ…ΘΑ ‘ΧΩ ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΣΕΝΑ…
Μ’ ΕΝΑ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΟ ΑΝΕΜΟ…ΘΑ ΚΑΤΕΒΩ ΣΤΟΝ ΑΔΗ…
ΚΑΝΤΑΔΑ ΜΕ ΤΟΝ ΕΡΩΝΤΑ ΝΑ ΚΑΝΩ ΚΑΘΕ ΒΡΑΔΥ…
ΠΕΣ’ ΜΟΥ…ΗΝΤΑ ‘ΧΕΙΣ… ΔΥΣΤΥΧΗ…ΑΝ ΜΕ ΡΩΤΟΥΝ ΟΙ ΦΙΛΟΙ
ΠΟΝΩ ΜΑ ΔΑΚΡΥ ΔΕΝ ΘΑ ΔΕΙΣ ΘΑ ‘ΝΑΙ ΣΤΑ ΔΥΟ ΜΟΥ ΧΕΙΛΗ
ΚΙ ΟΣΑ ΤΑΞΙΔΙΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΥ….ΘΑ ΚΑΝΩ ΕΓΩ ΓΙΑ ΣΕΝΑ…
ΜΕ ΚΑΠΕΤΑΝΙΟ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ….ΘΑ ΓΙΝΟΥΝ ΕΝΑ-ΕΝΑ…
”ΘΕΛΩ ΝΑ ΦΥΓΩ ΔΡΟΣΕΡΟΣ”…*(Γιωργης Γαρεφαλακης)*
