Κείμενο – Χουστουλάκης Γεώργιος
Ένας λούστρος κάποτε που τύχαινε να ήταν και σοφός είπε, ότι κανονικά, τα παπούτσια, θένε το σιδερόποδα για να τα επισκευάσει ο τσαγκάρης, κάθε φορά που πάνε στο λουστραδόρο για λουστράρισμα!
Αυτό για ποιο λόγο άραγε το είπε; Το είπε για το λόγο, ότι δεν είναι μονάχα οι σκόνες που προστέθηκαν το χρώμα που έφυγε, καθώς και η γυαλάδα! Οσάκις το παπούτσι περπάτησε, έχει ήδη αρχίσει και η φυσιολογική φθορά του! Έχει ανοίγματα, έχει ξεφτίσματα, ξεκολλήματα κλπ.
Σοφά νομίζω τα λέει ο λουστραδόρος, και όλοι ξέρουμε, ότι μονάχα ένα παπούτσι ακίνητο στην κούτα του δεν φθείρεται εύκολα, αν και εκεί το φθείρει ο χρόνος.
Μου θυμίζει αυτό, τον άνθρωπο που εργάζεται ταλαιπωρείται και αγωνίζεται, αλλά για να είναι εν τάξει και να μη καταστρέφεται, ο ίδιος προσπαθεί να μη κάνει λάθη, κι αν κάνει να κάνει όσο μπορεί λίγα. Από τα ίδια τα λάθη του μαθαίνει!
Όπως ‘ένα παπούτσι που δεν περπατάει δεν φθείρεται εύκολα, έτσι και μόνο εκείνος που δεν κάνει τίποτα δεν κάνει και λάθη, όπως λέει ο λαός!
Ο άνθρωπος με τα παπούτσια θα μπει κάποια στιγμή και σε ένα κατάστημα. Ακόμα κι αν δεν ψωνίσει τίποτα, ο καταστηματάρχης θα πρέπει να χαρεί, και μέσα του θα του χαμογελάσει. Μα και ακόμα να γεμίσει κόσμο το μαγαζί του, και να τύχει να φύγουν όλοι, και τίποτα να μην ψωνίσουν, αυτός και πάλι θα χαρεί πολύ, διότι ξέρει καλά, πως αφού έχουν δει το εμπόρευμά του, μια άλλη φορά, θα ξαναπεράσουν και τότε θα ψωνίσουν! Μπορεί τότε να ήταν βιαστικοί, μην κρατούσαν χρήματα, μπορεί απλά να είδαν για να ξέρουν για την επόμενη φορά τι θα αγοράσουν.
Αυτή η σκόνη των παπουτσιών, που ήταν και η μοναδική που άφησαν εκείνη τη μέρα οι πελάτες του αντί για χρήματα, εκείνη είναι που αποζητά ένας σωστός έμπορας!
Αυτό το ξέρουν πολύ καλά οι Εβραίοι που ανέκαθεν είχαν ειδικευτεί στο εμπόριο!
Αυτή η «σκόνη» των παπουτσιών, όπου κι αν πάει θα φέρει αποτέλεσμα! Όχι ίσως άμεσα, αλλά σίγουρα την επόμενη φορά!
Ακόμα και στο χωράφι να πάει η «σκόνη» του παπουτσιού, γιατί απλά ο γεωργός σκέφτηκε να κάνη μια επίσκεψη, αυτή η «σκόνη» που θα την αφήσει, ακόμα και τίποτα να μην κάνει εκείνη τη στιγμή, δεν θα πάει χαμένη! Θα είναι σαφώς χρήσιμη, γιατί θα δει τις ανάγκες που χρειάζεται το χωράφι του, τα δένδρα του το αμπέλι του ή ο κήπος του, ασφαλώς θα ξαναπάει οργανωμένος μια άλλη μέρα με τα απαραίτητα, για να διευθετήσει όλες τις ανάγκες που διαπίστωσε!
Μα αυτό δεν κάνουμε όλοι? Πάμε λέμε για να δούμε για να ξέρουμε τι χρειαζόμαστε!
Είναι κοντά και η άλλη γνωστή φράση των παλιών:
«Και μόνο να επισκεφθείς το χωράφι σου, έχεις κέρδος 40 παράδες!»
Αυτή ακριβώς την έννοια έχει και αυτή η φράση, με τη σκόνη του παπουτσιού που βρέθηκε να την άφησε κάποιος εκεί που πήγε και περπάτησε!
Παλιά θυμάμαι τον πατέρα μου που σαν παιδί με συμβούλευε να είμαι στη ζωή μου εργατικός, και μου έλεγε πως δεν ήταν καλό, κάποιος να κάθεται στα καφενεία ή στο σπίτι όλη μέρα άπραγος! Μου έλεγε, πως κάποιος που δεν έχει δουλειά, καλά θα ήταν κάνει ένα τουλάχιστον ένα βολταράκι στα χωράφια, και ας φέρει μονάχα ένα ξύλο στο σπίτι! Και με αυτό κερδισμένος θα είναι παρά το τίποτα, γιατί τουλάχιστον θα έχει ένα ξύλο να ανάψει φωτιά για να μαγειρέψει!
Η δε μητέρα μου πάλι μου έλεγε:
«Αν πάς έξω, όντε γιαγέρνεις πρέπει οπωσδήποτε να κρατείς κάτι οπσδήποτε, έστω και ένα ξύλο, γιατί αν δεν κρατείς, το σπίτι αναστενάζει!»
Όμως στην πράξη, αν κάποιος αποφασίσει να βγει από το σπίτι του, να κάνει μια βόλτα στην περιοχή του και γενικά στην εξοχή, η «σκόνη» των παπουτσιών του δεν θα πάει χαμένη!
Είναι σχεδόν σίγουρο, πως όλο και κάτι θα βρει που θα το φέρει στο σπίτι γυρνώντας .
Σίγουρα θα βρει να φέρει διάφορα χρήσιμα πράγματα, που μπορεί να είναι μια αγκαλιά ξερές ρίζες για τη φωτιά, δυό χόρτα για μαγείρεμα, λίγα σαλιγκάρια ή μανιτάρια, δυό αμπελόφυλλα , και τόσα άλλα που θα του είναι χρήσιμα!
( Τα λόγια αυτά τα είχα ακούσει κάποτε από τον συχωρεμένο τον Παπαγιώργη τον ιερέα του χωριού μου Γαλιά Ηρακλείου)
