Γνωστό από την αρχαιότητα, το τζίντζερ ή αλλιώς πιπερόριζα χρησιμοποιείται ως γιατροσόφι, για τη θεραπεία πλήθους δυσλειτουργιών, όπως του στομάχου και του πεπτικού συστήματος. Νεότερη γερμανική μελέτη επισημαίνει όμως και τη συμβολή του στην ενίσχυση του ανοσοποιητικού συστήματος.
Σύμφωνα με τα αποτελέσματα μελέτης από Ινστιτούτο Leibniz για τη Βιολογία Συστημάτων Τροφίμων του Τεχνικού Πανεπιστημίου του Μονάχου, τα πειράματα στο εργαστήριο αποκάλυψαν ότι μικρές ποσότητες ενός δραστικού συστατικού του τζίντζερ ενεργοποίησαν τα λευκά αιμοσφαίρια θέτοντάς τα σε αυξημένη ετοιμότητα.
Ειδικότερα, η συγκεκριμένη διαδικασία περιλαμβάνει έναν τύπο υποδοχέα που παίζει ρόλο στην αντίληψη της αίσθησης της πικάντικης γεύσης στα τρόφιμα.
Η πικάντικη ένωση δρα μέσω του υποδοχέα TRPV1, ενός διαύλου ιόντων που βρίσκεται στην επιφάνεια των νευρικών κυττάρων και ανταποκρίνεται σε θερμικά ερεθίσματα καθώς και σε πικάντικες ενώσεις, όπως το τσίλι και το τζίντζερ.
Οι πιο πικάντικες ενώσεις της θεραπευτικής ρίζας εισέρχονται στο αίμα περίπου 30 έως 60 λεπτά μετά την κατανάλωση ενός λίτρου τσαγιού τζίντζερ. Τα υψηλότερα επίπεδα παρατηρήθηκαν από την ουσία της τζιντζερόλης, που δίνει τη χαρακτηριστική πικάντικη γεύση, με συγκεντρώσεις πλάσματος περίπου 7 έως 17 μικρογραμμάρια ανά λίτρο.
Έχοντας ως δεδομένο ότι τα λευκά αιμοσφαίρια διαθέτουν επίσης αυτόν τον υποδοχέα, η ερευνητική ομάδα εξέτασε κατά πόσον η τζιντζερόλη επηρεάζει τη δραστηριότητα αυτών των ανοσοποιητικών κυττάρων.
Αρχικά, εντόπισαν τον υποδοχέα στα ανθρώπινα ουδετερόφιλα κύτταρα, τα οποία συνιστούν το περίπου τα δύο τρίτα των λευκών αιμοσφαιρίων. Τα περαιτέρω εργαστηριακά πειράματα έδειξαν επίσης ότι ακόμη και μια πολύ χαμηλή συγκέντρωση σχεδόν 15 μικρογραμμαρίων τζιντζερόλης ανά λίτρο αίματος θα μπορούσε να θέσει τα κύτταρα σε κατάσταση ετοιμότητας.
Συνεπώς, τα διεγερμένα κύτταρα αντέδρασαν περίπου 30% εντονότερα σε ένα πεπτίδιο που προσομοιάζει μια βακτηριακή μόλυνση. Η προσθήκη ενός ειδικού αναστολέα, του υποδοχέα TRPV1, ανέτρεψε την επίδραση που προκλήθηκε από την τζιντζερόλη.
«Ακόμα και χαμηλές συγκεντρώσεις της τζιντζερόλης αρκούν για να επηρεάσουν τη δραστηριότητα των ανοσοποιητικών κυττάρων μέσω του υποδοχέα TRPV1. Οι επιδράσεις αυτές θα μπορούσαν να επιτευχθούν από την κατανάλωση ενός λίτρου τσαγιού» επισημαίνει η πρώτη συγγραφέας δρ. Gaby Andersen.
«Τα αποτελέσματά μας αποδεικνύουν ότι η κατανάλωση τζίντζερ θα μπορούσε να είναι μια αποτελεσματική μέθοδος για τη διαμόρφωση των κυτταρικών αποκρίσεων του ανοσοποιητικού συστήματος. Παρ’ όλα αυτά, υπάρχουν ακόμη πολλά αναπάντητα ερωτήματα σε μοριακό, επιδημιολογικό και ιατρικό επίπεδο που θα πρέπει να απαντηθούν, με τη βοήθεια της σύγχρονης έρευνας για τα τρόφιμα και την υγεία», καταλήγει η δρ. διευθύντρια του Ινστιτούτου Leibniz, Veronika Somoza.
Πηγή: ygeiamou.gr
