Κείμενο Φωτογραφίες: Γεώργιος Χουστουλάκης
Εδώ ήταν κάποτε η περιβόητη “Γεώτρηση του Σελέμη” !
Ο Σελέμης ήταν ένα πασίγνωστο πρόσωπο στις Μοίρες, για τη φάμπρικα, τη “Φάμπρικα του Σελέμη”, στην έξοδο των Μοιρών και δεξιά.
Αυτός ο άνθρωπος είχε την ιδέα να ανοίξει και μια γεώτρηση, που έγινε γνωστή παντού, σαν “Η γεώτρηση του Σελέμη”.
Την γεώτρηση την άνοιξε στην έξοδο των Μοιρών προς Γαλιά, κάπου αρχές του ’70, και ’80 στον Αφραθιά, που ήταν κοντά στο εργοστάσιο των αδερφών Φανουράκη. Υπήρχαν κάποτε πολλά αφράτα εκεί. Εμείς δεν τα προλάβαμε. Λογικό, γιατί υπήρχε η εκβολή του Απολυχνιανού ποταμού, που στο Δέλτα του στου Κουκή το Μύλο, ενώνονταν με τον Γαλιανό ποταμό της Κουτσουνάρας, και τον Απολυχνιανό ποταμό. Και ο ποταμός όμως από τη γεώτρηση και κάτω λεγόταν ξι αυτός “ποταμός του Σελέμη”.
Όλοι οι ποταμοί έτρεχαν τότε πολλά νερά, χειμώνα καλοκαίρι!
Οι δε νερόμυλοι που δούλευαν με αυτά τα νερά, ήταν 27 παρακαλώ στον αριθμό!
Μάλιστα ο τελευταίος νερόμυλος, ήταν πολύ κοντά στη γεώτρηση, και ανατολικά στα 50 μετά, ήταν κι αυτός του “Σελέμη”, και σήμερα σώζεται ένα μέρος της στέρνας και το αυλάκι μέχρι το ζουργιό..
Λένε και κάποιοι αρχαιολόγοι, πως οι αρχαιότητες των Μοιρών που σώζονται στα Δυτικά της πόλης, ήταν ίσως Ενετικό υδραγωγείο. Άλλοι πως ήταν λέει φυλακές.
Εγώ θα μπορούσα να κατανοήσω περισσότερο το πρώτο, διότι τα πλούσια νερά πήγαιναν και ως εκεί, επειδή πρόλαβα και τα περιβόλια, που ποτιζόταν μετά τα νερά αυτά στην περιοχή.
Αυτή η γεώτρηση του Σελέμη, για καλή του τύχη, στέφθηκε με απόλυτη επιτυχία!
Όχι μονάχα βρήκε νερό ο Σελέμης, αλλά βρήκε και αρτεσιανό νερό, και το νερό έτρεχε “μιαν αγκαλιά” έξω από τη γεώτρηση!
Έγινε έτσι μια όαση στο σημείο αυτό, και ο Σελέμης έκανε τη δουλειά του, αφού έβαλε μηχανές και ανέβασε το νερό πάνω ψηλά στα περιβόλια της περιοχής, στις υπαίθριες καλλιέργειες κλπ, αλλά περίσσευε και πολύ, και έτρεχε μέρα νύχτα σε δυο γούρνες τσιμεντένιες που είχε φτιάξει.
Το νερό λοιπόν έτρεχε από μια οριζόντια σωλήνα μέρα ασταμάτητα, και για πολλά πολλά χρόνια!
Εκεί λοιπόν ξεδίψαγαν άνθρωποι αλλά και όλα τα ζώα της περιοχής!
Εκεί σταματούσαν τα Σάββατα όλοι που κατέβαιναν στο παζάρι των Μοιρών, για να ποτίσουν το χτήμα τους, Γαλιανοί, Φανερομιανοί, Σκουρβουλιανοί, Λαλουμιναοί, ακόμα και Βοριανοί και Μαρικαργιανοί.
Για μας τα 40 Γαλιανάκια που πηγαινοερχόμαστε στο γυμνάσιο των Μοιρών, ήταν και για μας μια όαση δροσιάς, να βρέχουμε το κεφάλι μας κάτω από το νερό, να πλένουμε τα πόδια μας και να δροσιζόμαστε!
Ήταν και εύκολο σημείο επίσης για μας, να γεμίζουμε τις τέσσερις κανίστρες του γαϊδάρου από το σωλήνι, και να πηγαίνουμε να ποτίζουμε τους αργουλίδους μας, που ήταν στα Ξεροκάμπια, στην Περβόλα, και σε άλλα κοντινά σημεία.
Δεν έδινε όμως νερό στα δικά του περβόλια, έδινε για πολλά χρόνια νερό και στα θερμοκήπια των Γαλιανων. Είχαν κάνει στέρνες και το αποθήκευαν και ποτίζανε με το αυλάκια..
Μα λέει για αυτά σήμερα, και ο πρώην πρόεδρος του Πετροκεφαλίου, Μανώλης Κανακαράκης αυτά που αναστοράται:
“Εκεί στη Γεώτρηση του Σελέμη, μαζευόμαστε τα κοπέλια που πηγαίναμε στην Τεχνική Σχολή του Βαβουράκη και τρώγαμε το μεσημέρι, γιατί κάναμε το πρωί εργαστήρια και το απόγευμα κανονικά μαθήματα. Όλα τα παιδιά πού πηγαιναμε στα χωριά μας με τα ποδήλατα, άλλα από το Πετροκέφαλο, τη Γαλιά, Βόρρους Φανερωμένη, κλπ, ανοίγαμε εκεί γαμε τις βούργιες μας, και βγάζαμε το τσουπή ή την καστανιά, και ότι άλλο είχε βάλει ή μάνα μας στην βούργια, και τρώγαμε! Νερό έτρεχε μπόλικο από την γεώτρηση και ήταν όλα τέλεια, μέχρι το απόγευμα που θα ήταν η ώρα να πάμε στην Σχολή. Βέβαια μην πάει το μυαλό σας ότι διαβάζαμε, αααααα ωραία χρόνια τότε…….!!!!!!!”
Χάσαμε όμως κάποια στιγμή και τον Σελέμη σε γηραιά ηλικια. Θεός σχωρές τον, στέρεψαν και τα νερά της Γεώτρησης του, όμως όλα τα ωραία έχουν κι αυτά ένα τέλος
Τουλάχιστον αν σώζονταν οι γούρνες όπως ήταν, θα ζωντάνευαν περισσότερο οι μνήμες μας…
Αλλά όπως πάντα, δεν μένουν αυτά όπως έχουν, γιατί πάντα θα περνά ένας νέος δρόμος, και θα τα ρημάζει όλα, όπως έγινε και με την Γαλιανή Βρύση στη Γαλιά, που είναι σαν να μας πήραν την δικιά μας την Παλιά Βρύση και μας έφεραν μιαν άλλη, που ουδεμία σχέση έχει…
