Γράφει η Μαρία Μαυρουδή
Οι παρακλήσεις που κάνουν οι πιστοί για την Μητέρα Παναγιά αναφέρονται στην ανάγκη που νιώθουν για να της ζητήσουν να τους βοηθήσει στις δύσκολες στιγμές της ζωής τους κ βέβαια για να δείξουν το σεβασμό που δείχνουν προς το Αγαπημένο της Πρόσωπο που ανοίγει τη στοργική αγκαλιά της και τους κρύβει όλους μέσα εκεί προσφέροντας την ανακούφιση σαν ένα ευλογημένο βάλσαμο παρηγοριάς.
Διανύουμε τον Αύγουστο που για τον Ελληνισμό συνδέεται με τον μήνα της Παναγιάς. Θυμόμαστε κ τιμάμε με κάθε μεγαλοπρέπεια όπως άλλωστε της αρμόζει τη Κοίμησή της.
Τα μάτια της ψυχής μας με βαθιά κατάνυξη στρέφονται προς την Αγαπημένη Μητέρα. Για δεκαπέντε ημέρες πριν από τη γιορτή της Κοιμήσεως οι καμπάνες χτυπάνε κάθε δειλινό για να μας προσκαλέσουν στην εκκλησία όπου εκεί θα ψάλλουμε την παράκληση. Υπάρχει η Μικρή και η Μεγάλη Παράκληση, όπως είναι γνωστές για την Υπεραγία Θεοτόκο. Πρόκειται για δύο διαφορετικές ακολουθίες, με πολλά κοινά τροπάρια κι ευχές μεταξύ τους, οι οποίες τελούνται εναλλάξ κάθε απόγευμα από την 1η μέχρι και τις 13 Αυγούστου.
Δεν γίνεται παράκληση την παραμονή της εορτής της Κοίμησης της Θεοτόκου, την παραμονή της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος καθώς και τα Σάββατα που μεσολαβούν αυτή την περίοδο καθώς κατά τις μέρες αυτές τελείται η ακολουθία του εσπερινού.
Η παράκληση προς την Παναγία περιλαμβάνει υπέροχα τροπάρια μέσα στα οποία περιέχονται επικλήσεις, δεήσεις και ικεσίες προς την Υπεραγία Θεοτόκο να βοηθήσει όλους τους πιστούς στους δύσκολους καιρούς που διανύουν οι οποίοι κρύβουν πειρασμούς , πόνους, θλίψεις και κάθε μορφής ψυχικής δοκιμασίας, προσφέροντας ένα καταφύγιο. Είναι το μοναδικό άτομο που μπορεί να κατανοήσει τον πόνο της ψυχής μας αφού η ίδια πόνεσε ψυχικά βλέποντας τον μαρτυρικό θάνατο του μοναχογιού της και να ελευθερώσει τόσο το σώμα όσο και την ψυχή μας από τις θλίψεις και τις ασθένειες που καθημερινά μας ταλαιπωρούν.
Η παράκληση προς την Παναγία, εκτός από την περίοδο του Δεκαπενταύγουστου, τελείται στους ναούς στις θεομητορικές εορτές αλλά και σε διάφορες περιόδους μέσα στον χρόνο, ανάλογα με το πρόγραμμα ακολουθιών που έχει κάθε ενορία. Εκτός, όμως, από τους ναούς, όταν οι ίδιοι νιώσουμε την ανάγκη μπορούμε να τη διαβάσουμε μόνοι μας αφού έχει τη δύναμη να μας γαληνεύει και να μας οπλίζει με θάρρος , δύναμη χαρίζοντάς μας ελπίδα.
Η γλυκιά μορφή της και οι αρετές της γίνεται φωτεινό παράδειγμα για όλους μας. Η αγκαλιά της είναι ανοιχτή για να μας χωρέσει όλους αρκεί να της το ζητήσουμε κ να την παρακαλέσουμε με πίστη να είναι κοντά μας.
