Της Όλγας Μπελιβάνη Τσιτσάκη
Χρόνια πολλά αδελφή Χαριτίνη
Κάθε χρόνο σαν συγγραφέας κάνω αφιέρωμα σε μία γυναίκα για την γιορτή της γυναίκας, που το ήθος της είναι παράδειγμα για εμάς τις υπόλοιπες.. Φέτος διάλεξα μια Λασηθιώτισσα από τον Άγιο Γεώργιο, που ζει στη Μεσαρά όλη της τη ζωή καθώς επέλεξε να αφιερώσει τη ζωή της στην πίστη της.. Υπηρετεί ως μοναχή στο μοναστήρι της Ιεράς Μονής Παναγίας Καλυβιανής..
Την Χαριτινή εν κόσμο Ζαχαρένια Χατζάκη. Ήμουν τυχερή πάνω στην ατυχία μου.. Χωρίς εκείνη δεν νομίζω να άντεχα τη ζωή στο ορφανοτροφείο.. Ήταν η στέρνα και εγώ ένα διψασμένος ανεμόμυλος και έτρεχα να την βρω μόλις φυσούσαν οι αέρηδες και μάνιζα και δεν με χωρούσε ο τόπος.. Ήταν τόσο γλυκιά, ίδια πως η ίδια η Παναγιά κατέβαινε και φώλιαζε στο πρόσωπο της..
Κάθε μεσημέρι σχεδόν πετούσα την σχολική μου σάκα και πήγαινα να την βρω στα εκκλησάκια που βρίσκονται πίσω από την εκκλησιά της Παναγιάς..
– Καλώς το! Ποιος σε πείραξε σήμερα μου έλεγε.. Και πάντα είχε φυλαγμένο ότι την έδινε κάποιος να με κεράσει..
Έτσι ανήσυχο πνεύμα που ήμουν όλα και όλοι με ενοχλούσαν..
Μαζί αναπολούσαμε και βγάζαμε δυο ποδάρια μαγικά και βγαίναμε στο οροπέδιο του Λασιθίου..
– Ολγάκι τι λες να κάνουν τώρα στο Λασίθι;
Ήταν η μαγική φράση αμέσως τα ξεχνούσα όλα και σαν ήλιος του Λασιθιού φωτιζόταν το πρόσωπο μου…
‘Εψαχνα λέξεις για να στριμώξω όλα του ουρανού τα χρώματα και όλα της γης τα αρώματα.
– Αν είναι αρχή του καλοκαιριού θα ποτίζουν τα φασούλια και τις πατάτες!
Αν είναι Αύγουστος μήνας και είναι έξι του μήνα θα ανεβαίνουν στον Αφέντη Χριστό στο Λιμνάκαρο.. Αν είναι δεκαπενταύγουστος θα πηγαίνουν στην Κρουσταλένια και σαν είναι του Αη Γιαννιού θα πηγαίνουν στην χάρη του στο κάμπο!
Μου έλεγε που όταν ήταν μωρό την έβαζε η μάνα της στο σαμάρι του γαιδάρου να κοιμηθεί .. Έμαθα πολλά για το Λασίθι
– Ε Ολγάκι και πότε θα ‘ρθει του Αη Γιαννιού να πάμε στο Λασίθι να μας το ξαναψήσουνε βραστό το κολοκύθι!
Ένα βράδυ είχε την εικόνα του μοναστηριού στο δωμάτιο της.. Ήταν σαν ένα ταμπλετ μικρή! Και ήταν γεμάτη χρυσαφικά και τάματα.. Την φύλαγε να μην την κλέψουν γιατί το μοναστήρι δεν είναι πλούσιο και όλα τα χρήματα του τα διαθέτει στην φροντίδα των παιδιών! Την λιβάνιζε.. Έψαλε τους χαιρετισμούς και έκανε μετάνοιες ίδια πως είχε βασιλιά στο κελί της μέσα.. Και τότε ένιωσα πως ότι έκανε με την ψυχή της το έκανε. Μου φάνηκε αταίριαστη του κόσμου τούτου.
Την εικόνα φυσικά την έκλεψαν και εύχομαι να επιστρέψει κάποια μέρα στη θέση της..
Και μου έλεγε ιστορίες για την μάνα της την Ελένη και τον κύρη της που με τόσες δυσκολίες ανάθρεψαν τα παιδιά τους, τα αδέλφια της. Που μάλιστα έγιναν μεγάλοι επιστήμονες, κατέκτησαν μεγάλες θέσεις στην κοινωνία. Αλλά δεν θα αναφερθώ για εκείνους γιατί πιθανόν να μην θέλουν.
Το ξέρω πως θα μου θυμώσει που μιλώ για εκείνη γιατί πιο ταπεινός και αγνός άνθρωπος στη γη δεν υπάρχει!
Και όταν μια φορά την ρώτησα γιατί έγινε καλόγρια.. Άφησε ότι έκανε και με ξάνοιξε .. “Γιατί παιδί μου ο κάθε άνθρωπος έχει το θεό στην ψυχή του και του μιλάει! Του δείχνει το δρόμο του.. Εκείνη τη φωνή άκουσα.”
Κύλησε ο καιρός έφυγα και έκανα πολλά χρόνια να πάω να την δω! Το ξέρω δεν ήταν σωστό! Με όποιον πήγαινε στο μοναστήρι
μου έστελνε μήνυμα ” Πες στο κοριτσάκι μου να ΄’ρθει να το δω!”
Ήταν εγωιστικό εκ μέρους μου να μην καταλάβω ότι τόσο πολύ με αγάπησε τούτη η γυναίκα..
Μια γυναίκα που οι λέξεις της είναι γιατρικό στα κρυώματα και στις αρρώστιες της ψυχής.. Σπανίζουν τέτοιοι άνθρωποι την σήμερον ημέρα.
Ώσπου το πήρα απόφαση να πάω.. Δέκα χρόνια είχα να τη δω.. Το τι δάκρυα έριξε μόλις με είδε, στάζανε πάνω στο αντερί της. Καλώς το το Λασίθι μου καλώ το το παιδί μου. Μου έλεγε…Η στέρνα μου είχε ξεχυλήσει..Έπεσε στην αγκαλιά μου όπως εγώ όταν έφτανα μέχρι την μέση της και έπεφτα μικρό παιδί! Που έβρεχε την ποδιά της και μου σκούπιζε το πρόσωπο..
Που με φιλούσε για να γιάνω εκεί που είχα χτυπήσει και να μην πονώ.. Λες κι ένα φιλί μπορεί να πάρει τον πόνο.
Της κρατούσα βιβλία να διαβάσει γιατί της άρεσε πολύ το διάβασμα..
Της πήγα το ΞΟΜΠΛΙΑ ΣΤΗ ΣΙΝΤΕΡΟΠΕΤΡΑ του Χαρίδημου Σιγανού.. Της πήγα τα δικά μου και τα φιλούσε ίδια πως κρατούσε ευαγγέλιο. Της υποσχέθηκα ότι θα πηγαίνω πιο συχνά..
Η αδελφή Χαριτίνη υπηρετεί τον άνθρωπο στην ουσία αφού πάρα πολλοί πονεμένοι , βασανισμένοι άνθρωποι περνούν πάνω από πενήντα χρόνια από τα χέρια της χωρίς ποτέ να πάρει κάτι για τον εαυτό της. Υπηρετώντας τα πιστεύω της με απόλυτη ανιδιοτέλεια και απόλυτη αφοσίωση ! Και όσο υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι σαν την αδελφή Χαριτίνη, δεν θα ρίξει φωτιά ο θεός να μας κάψει!
ΕΙΜΑΙ ΥΠΕΡΗΦΑΝΗ ΠΟΥ ΕΝΑΣ ΤΕΤΟΙΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΒΡΕΘΗΚΕ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΠΟΥ ΜΕ ΜΕΓΑΛΩΣΑΝ
Υ.Γ. Η αδελφή της ήταν αδελφική φίλη της μητέρας μου.
