(Το παρακάτω κείμενο της Φιλολόγου κ. Ειρήνης Μαράκης, είναι η ομιλία της την Κυριακή 23 Μαΐου 2021 στον ιερό Ναό Αγίου Τίτου Τυμπακίου, στα πλαίσια του εορτασμού της Μάχης της Κρήτης που οργάνωσαν ο Δήμος Φαιστού και ο Πολιτιστικός Σύλλογος Τυμπακίου)
Σεβασμιώτατε, Αιδεσιμότατοι, κ. Υφυπουργέ Πολιτισμού και Αθλητισμού κ. Δήμαρχε, κ. Πρόεδρε του Δημοτικού Συμβουλίου του Δήμου Φαιστού κ. Αντιδήμαρχε κ. Πρόεδρε του Τοπικού Συμβουλίου της Δημοτικής Ενότητας Τυμπακίου, Κυρίες και Κύριοι γιορτάζομε και φέτος την 80η Επέτειο της Μάχης της Κρήτης και είναι απαραίτητη μια σύντομη αναδρομή στα γεγονότα της περιόδου αυτής ,γιατί ο λαός δεν πρέπει να ξεχνά την ιστορία του. Το 1939 άρχισε ο Β΄ παγκόσμιος πόλεμος . Ο Χίτλερ κατέλαβε την Πολωνία, τις Κάτω Χώρες (Δανία, Ολλανδία, Βέλγιο). Η Γαλλία ολόκληρη αυτοκρατορία σε διάστημα 30 ημερών κατέρρευσε. Η Αγγλία βομβαρδιζόταν αλλά δεν καταλήφθηκε. Ο Μουσολίνι είχε αποκρουστεί στο Αλβανικό μέτωπο από τους Έλληνες .Κινδύνευαν να ριχτούν στην Αδριατική οι Ιταλοί ντροπιασμένοι ζήτησαν τη βοήθεια των Γερμανών. Ο Χίτλερ αρχές Απριλίου 1941 επιτίθεται εναντίον της Ελλάδας από τα οχυρά του Μεταξά στη Μακεδονία. Ένα δεύτερο ΟΧΙ ακούγεται. Ο αγώνας ήταν άνισος . Εντός 20 ημερών καταλήφθηκε η Ελλάδα. Η Γερμανική σημαία κυμάτιζε στην Ακρόπολη Αθηνών. Η τότε Ελληνική Κυβέρνηση με πρωθυπουργό τον Κρητικό Τσουδερό μεταφέρθηκε στη Μεγαλόνησο Κρήτη.
Ο Χίτλερ επιχείρησε τη γερμανική επίθεση κατά της Κρήτης για να τη χρησιμοποιήσει ως βάση για την προστασία των θαλάσσιων επικοινωνιών στο Αιγαίο από τις Βρετανικές επιθέσεις με προέλευση την Αλεξάνδρεια και ιδιαίτερα για τη μεταφορά πετρελαίου από την Κωνστάντζα μέσω των στενών στην Ιταλία. Και ο τρίτος λόγος ελάχιστα στρατηγικός ήταν να αποκτήσει μια βάση για αεροπορικές επιθέσεις κατά της Αγγλίας στην ανατολική Μεσόγειο. Για την επιχείρηση κατά της Κρήτης διατέθηκαν εκτός από την 7η μεραρχία αλεξιπτωτιστών η 5η ορεινή μεραρχία και ένα σύνταγμα της 5ης θωρακισμένης μεραρχίας. Τις δυνάμεις αυτές θα μετέφεραν στην Κρήτη αεροπλάνα του 11ου αεροπορικού σώματος και μικρά πλοία με την υποστήριξη καταδιωκτικών βομβαρδιστικών καθέτου εφορμήσεως του 8ου αεροπορικού σώματος από το Φάληρο και την Ελευσίνα. Τρείς ήταν οι αρχικοί αντικειμενικοί στόχοι, τα αεροδρόμια του Μάλεμε, του Ρεθύμνου και του Ηρακλείου. Τα αεροδρόμια θα καταλαμβάνονταν από τους αλεξιπτωτιστές για να χρησιμοποιηθούν στη συνέχεια για τη μεταφορά ενισχύσεων και πολεμικού υλικού.Η επίθεση που άρχισε 20 Μαΐου συνάντησε τη σθεναρή αντίσταση των αμυνομένων που περίμεναν τον εχθρό στα σημεία ακριβώς της επιθέσεως-οι Άγγλοι γνώριζαν πλήρως το σχέδιο της επιχειρήσεως Έλληνες ,Άγγλοι, Νεοζηλανδοί και Αυστραλοί στρατιώτες ,καθώς και όσοι από τους κατοίκους διέθεταν όπλα, γυναικόπαιδα (οι μάχιμοι Κρητικοί βρίσκονταν ακόμη στα ηπειρώτικα βουνά) αποδεκάτισαν με τα πενιχρά τους μέσα τα πρώτα κύματα των επιτιθεμένων. Ο Διοικητής του ετερόκλητου στρατού της μεγαλονήσου ήταν ο Νεοζηλανδός Freyberg. Παράλληλες προσπάθειες των Γερμανών ν’ αποβιβάσουν στρατεύματα από τη θάλασσα εξουδετερώθηκαν από τον Αγγλικό στόλο που έπλεε γύρω από το νησί.
Ως το απόγευμα της δεύτερης μέρας 21 Μαΐου κανένα από τα αεροδρόμια δεν είχε καταληφθεί από τους αλεξιπτωτιστές που είχαν κυριολεκτικά αποδεκατιστεί 5000 χιλιάδες αλεξιπτωτιστές και αεροπόροι τάφηκαν στο νεκροταφείο του Μάλεμε. Το αεροδρόμιο του Ηρακλείου αντιστάθηκε γενναία και οι Γερμανοί βρέθηκαν σε δεινή θέση και σκέφτηκαν να εγκαταλείψουν τον αγώνα. Μεγαλύτερη ήταν η αποτυχία των Γερμανών στο Ρέθυμνο και στο Ηράκλειο. Τελικά όμως , το απόγευμα της ίδιας μέρας οι αλεξιπτωτιστές του 1ου συντάγματος κατόρθωσαν να καταλάβουν το αεροδρόμιο του Μάλεμε ,στο οποίο προσγειώθηκαν στη συνέχεια οπλιταγωγά με ένα σύστημα της 5ης ορεινής μεραρχίας. Την επομένη 22 Μαϊου η γερμανική αεροπορία εξαπέλυσε σφοδρή επίθεση κατά του αγγλικού ναυτικού βυθίζοντας πολλά πλοία,ενώ η 5η ορεινή μεραρχία άρχισε την αντεπίθεση .Διεξήχθησαν μερικές από τις πιο πεισματώδεις και αιματηρές μάχες όλης της επιχειρήσεως .Οι Έλληνες ,Άγγλοι,Νεοζηλανδοί και Αυστραλοί πολέμησαν υποχωρώντας βήμα προς βήμα ,αλλά υπέκυψαν μπροστά στα τρομακτικά πυρά και την τέλεια οργάνωση του εχθρού.Στις 27 του μήνα καταλήφθηκαν τα Χανιά, καθώς και το λιμάνι της Σούδας.Δύο μέρες αργότερα οι γερμανικές δυνάμεις ,που προήλαυναν τώρα προς ανατολάς ενώθηκααν με τους αλεξιπτωτιστές στο Ρέθυμνο και στο Ηράκλειο. Στο μεταξύ είχε αρχίσει η αποχώρηση των βρετανικών δυνάμεων που ολοκληρώθηκε την 1η Ιουνίου. Μαζί τους έφυγαν και ο Βασιλιάς και η Ελληνική Κυβέρνηση αρχικά στην Αίγυπτο και μετά στη νότια Αφρική για να καταλήξουν στο Λονδίνο.
Στο Νομό Ηρακλείου δημιουργήθηκαν δύο κυρίως αντιστασιακές ομάδες των Πετρακογιώργη αφού οι Γερμανοί είχαν σφάξει το 17χρονο γιο του Μανόλη στο Γιόφυρο Ηρακλείου και Μπαντουβάδων και αργότερα οι μικρότερες, του Ποδιά και Σατανά-Ανωγειανών.Ανέβηκαν στα βουνά με πολλούς φίλους τους πατριώτες και τροφοδοτούνταν από εράνους και καμιά φορά από χρήματα που τους έδινε η Αγγλική αντικατασκοπεία που υπήρχε πάντοτε στην Κρήτη και τους ενίσχυε ποικιλοτρόπως .Έκαναν σαμποτάζ εις βάρος των Γερμανών,σκότωναν Γερμανούς και φίλους τους και γενικά ανάγκασαν τους Γερμανούς να απασχολούν συνεχώς αρκετές δυνάμεις για να τους αντιμετωπίζουν.Όταν όμως οι αντάρτες έκαναν κανένα σαμποτάζ ,οι Γερμανοί δεν κυνηγούσαντους αντάρτες αλλά όπως έλεγε το δίκαιό τους ,σκότωναν αθώους πολίτες,γυναίκες και παιδιά ,κατέστρεφαν χωριά ξεκληρίζοντας οικογένειες.Αυτά έγιναν στις Μοίρες .Από την ομάδα του Καπετάν Πετρακογιώργη ο Γεώργιος Μαυράκης κατέβηκε στις Μοίρες και εκτέλεσε τον προδότη, Δαμάσκο. Την επόμενη μέρα οι Γερμανοί εξετέλεσαν εννέα Μοιριανούς .
Στα Σκούρβουλα σκότωσαν μεταξύ Καλοχωραφίτη και Σκουρβούλων δύο Γερμανούς (αβγουλάδες) και την επομένη σκότωσαν 42 Σκουρβουλιανούς ως αντίποινα.Στα Βορίζια στη θέση Τραχήλι 15 Αυγούστου 1942 οι Γερμανοί κυνηγώντας τους αντάρτες κατεβαίνουν από τις Καμαριανές κορφές και τους περικυκλώνουν .Ο Καπετάν Πετρακογιώργης μαζί με 29 αντάρτες πολεμούν με 450 Γερμανούς από τις 9 το πρωί ως τις 5 το απόγευμα .Νεκροί 13 Γερμανοί και από τους αντάρτες 7 νεκροί και 7 τραυματίες.Στις 26 Αυγούστου 11 μέρες μετά επιστρέφουν οι Γερμανοί εκτέλεσαν 5 άτομα για αντίποινα ,έδιωξαν τον πληθυσμό ,βομβάρδισαν με 21 βόμβες το χωριό και τι ισοπέδωσαν.Τα βορίζια κηρύχτηκαν μαρτυρικό χωριό το 2000 με προεδρικό διάταγμα .Όταν έγινε η απαγωγή του Γερμανού στρατηγού ,Κράιπερ τον Απρίλιο του 1944 από την περιοχή της Κνωσσού από Εγγλέζους σαμποτέρ με τη συμμετοχή και Ελλήνων ανταρτών και με τη δικαιολογία ότι πέρασαν από το Μαγαρικάρι ,τη γενέτειρα του Πετρακογιώργη σκοτώνουν 47 άτομα ,από τις Καμάρες 28 άτομα,από τη Λοχριά και από άλλα Αμαριώτικα χωριά οι Γερμανοί τα ξερίζωσαν, τα έκαψαν όλα και σκότωσαν όσους βρήκαν εκεί.Κάθε διαμέρισμα είχε και τα βάσανά του παντού σκοτωμοί ,παντού ερημιά παντού συμφορές.Μια από τις μεγάλες καταστροφές που έγιναν στην Κρήτη ήταν αυτή που έγινε στη Βιάννο που εκτέλεσαν 500 Βιαννίτες στις 12 Σεπτεμβρίου 1943.
Στενά συνδεδεμένο με τη μάχη της Κρήτης είναι και το Τυμπάκι .Οι Γερμανοί βομβάρδιζαν επί πολύ το χωριό θέλοντας να σκοτώσουν τη λίγη συμμαχική δύναμη .Οι κάτοικοι πρόλαβαν και κατέφυγαν στις γύρω περιοχές .Πολλοί Τυμπακιανοί παρέμειναν για να αμυνθούν.Οι γυναίκες χρησιμοποίησαν τα δρεπάνια του θερισμού,οι άνδρες τον πεπαλαιωμένο οπλισμό. Ο βόμβος από τα Γερμανικά Στούκας (ειδικά αεροπλάνα καθέτου εφορμήσεως ) σκόρπισαν την καταστροφή. Πολλά σπίτια περίπου 1312 γκρεμίστηκαν ενώ απέμειναν 74 που τα χρησιμοποίησαν οι Γερμανοί ως κατοικίες, κτίρια διοίκησης, νοσοκομείο κ.τ.λ.π. αλλά και οι εργολάβο που εργάζονταν στα έργα της περιοχής. Γκρεμίστηκαν καταστήματα, κόπηκαν 8000 χιλιάδες ελαιόδεντρα. Στις αρχές του Φλεβάρη 1942 οι Γερμανοί αποφασίζουν να κατασκευάσουν στο Τυμπάκι το μεγάλο αεροδρόμιο (το μεγαλύτερο της Κρήτης) ως κέντρο ανεφοδιασμού και ενισχύσεων του Γερμανού στρατηγού, Έρβιν Ρόμελ. Διέταξαν τους κατοίκους να εκκενώσουν το χωριό μέσα σε 15 μέρες και να εγκατασταθούν στα γύρω χωριά. Η συγκεκριμένη εκκένωση ήταν η τραγικότερη εμπειρία των κατοίκων. Μέσα στο ελάχιστο αυτό χρονικό διάστημα οι 700 οικογένειες ήταν υποχρεωμένες με τα υπάρχοντα μεταφορικά μέσα, γαϊδουράκια, να μεταφέρουν ό,τι μπορούσαν στα γύρω χωριά, Κλήμα, Λαγολιό, Μαγαρικάρι, Καλοχωραφίτη, Σκούρβουλα, Βόρρους, Πόμπια, Σίβα , Καμηλάρι, Πιτσίδια, όπου εγκαταστάθηκαν κάτω από άθλιες συνθήκες σε στάβλους ,αποθήκες, χαλασμένα σπίτια κ.λ.π.
Δεν ανατινάχθηκαν δυο εκκλησίες του Αγίου Τίτου και εκείνη του Αγ. Πνεύματος. Οι Ιερείς μετέφεραν όλες τις εικόνες των εκκλησιών του χωριού στο Μοναστήρι της Καλυβιανής για να μην καταστραφούν. Τη μεγάλη εκκλησία του Αγίου Τίτου τη χρησιμοποίησαν ως αίθουσα θεάτρου και τις υπόλοιπες δύο ως αποθήκες πυρομαχικών. Η μεγάλη εκκλησία βομβαρδίστηκε ,γιατί νόμιζαν ότι εκεί κρύβονταν Άγγλοι ή ήθελαν να χρησιμοποιήσουν τις λαξευμένες πέτρες για την κατασκευή του αεροδρομίου. Δεκαπέντε βόμβες ρίχτηκαν στην αυλή του ναού. Μία βόμβα 400 λιβρών τρύπησε το θόλο και καρφώθηκε στο δάπεδο της εκκλησίας αλλά δεν εξερράγη. Οι Τυμπακιανοί θυμούνται ότι το 1943 οι Γερμανοί έστειλαν αγγαρεία για να γκρεμίσουν τον παλιό Άγιο Τίτο, αλλά την πρώτη μέρα που άρχιζαν οι εργασίες εμφανίστηκε ο εφημέριος παπα-Γιώργης Μαρκαντωνάκης ,άξιος της ιστορίας του τόπου του και απαγόρευσε στους Έλληνες εργάτες να εργαστούν για την κατεδάφιση του Ναού δηλώνοντας στον επικεφαλής του Γερμανό Αξιωματικό: “εμείς οι Χριστιανοί χτίζομε εκκλησίες , τις θρονιάζομε στο όνομα της Αγίας Τριάδος και δεν τις κατεδαφίζομε….” Τότε ο Γερμανός Αξιωματικός αφού οι έλληνες εργάτες υποχώρησαν, διέταξε ένα Γερμανό ν’ αρχίσει την κατεδάφιση ,αλλά μόλις έριξε την πρώτη γωνιακή πέτρα γκρεμίστηκε από τη στέγη και σκοτώθηκε. Έτσι σώθηκε η εκκλησία. Οι Γερμανοί εγκαταστάθηκαν στο 1ο Δημοτικό Σχολείο και στη συνέχεια σε ορισμένα επιλεγμένα σπίτια.
-Το πολεμικό αεροδρόμιο που κατασκευάστηκε την περίοδο της Κατοχής στο Τυμπάκι κατέστρεψε τις πλέον εύφορες και παραγωγικές περιοχές με εκτάσεις χιλιάδων στρεμμάτων και αλλοίωσε οριστικά το μοναδικό φυσικό περιβάλλον Νότια και Ανατολικά του Τυμπακίου,μεταπολεμικά δε επεκτάθηκε Βόρεια μέχρι και τα όρια του οικιστικού περιβάλλοντος και περιέζωσε ασφυκτικά το Τυμπάκι,ενώ κατέστησε απροσπέλαστο μέχρι και σήμερα ένα μεγάλο τμήμα του θαλάσιου μετώπου του.-
Το αεροδρόμιο του Τυμπακίου έγινε το μεγαλύτερο κέντρο καταναγκαστικής εργασίας στην Κρήτη. Η ζωή των εργατών ήταν τραγική. Μόνο δουλειά ,ξύλο και απειροελάχιστο συσσίτιο ,τις περισσότερες φορές άχρηστο. Για τους απείθαρχους υπήρχε η απομόνωση, “τα σύρματα” όπου υφίσταντο φρικτούς ξυλοδαρμούς και βασανιστήρια ,χωρίς τροφή ,νερό ,κάτω από τη βροχή ή τον καυτό ήλιο. Εναντίον όλων οργίαζε ο επικεφαλής της Γκεστάμπο περιβόητος Σούμπερτ. Έμενε στο σπίτι του Βαγγέλη Συγγελάκη και ήταν υπεύθυνος για τη σύντομη αποπεράτωση του αεροδρομίου. Μισούσε τους Έλληνες λόγω καταγωγής. Η μητέρα του ήταν Τουρκάλα από τη Μ. Ασία και ο πατέρας του Έλληνας χώρισαν. Από την άλλη πλευρά το αεροδρόμιο έγινε το μεγαλύτερο κέντρο παθητικής αντίστασης των Κρητικών. Οι εργάτες το σαμποτάριζαν. Παράλληλα αναπτύχθηκε μέσα στο αεροδρόμιο ευρύ δίκτυο αντικατασκοπείας τάχα ως εργάτες οι αντιστασιακοί αποτύπωναν τα έργα, τις εγκαταστάσεις ,τις αποθήκες καυσίμων και πυρομαχικών κ.λ.π.τα μετέφεραν στους Άγγλους μέσω ασυρμάτου ,με αποτέλεσμα το αεροδρόμιο να υφίσταται σφοδρούς βομβαρδισμούς. Επίσης νόθευαν με νερότα φυλασσόμενα βαρέλια με βενζίνη έτσι τ΄αεροπλάνα δεν πρόφταιναν στον προορισμό τους και έπεφταν στη θάλασσα.
Για τις ανάγκες του αεροδρομίου και τους ανεφοδιασμούς του Ρόμελ σε πυρομαχικά οι Γερμανοί είχαν κατατρυπήσει όλες τις βουνοκορφές του Τυμπακίου μετατρέποντας σε υπόγειες αποθήκες τις γνωστές “μπούγκες”. Για τον ίδιο λόγο δημιούργησαν υπόγειο σύστημα ανατινάξεων από τεράστιες βαθιές λακκούβες κατά μήκος της παραλίας του Τυμπακίου ,οποίες γέμισαν με νερό προκειμένου να αποτρέψουν την αποβίβαση των τανκς, τις περίφημες “μπόμπες”,οι οποίες υπάρχουν σε αρκετά σημεία μέχρι και σήμερα. Παράλληλα ναρκοθέτησαν όλη τη μεγάλη παραλία από τον Κομό μέχρι τον Κόκκινο Πύργο, προκειμένου να αποτρέψουν συμμαχικές αποβάσεις στην περιοχή.
Ο Θεός και ο Άγιος Τίτος λυπήθηκε το Τυμπάκι και την Ελλάδα γενικότερα. Ο Χίτλερ άλλαξε σχέδιο. Αποδυνάμωσε το αφρικανικό μέτωπο και ενίσχυσε το ρωσικό.Ο χειμώνας υπήρξε ο καλύτερος σύμμαχος .Αποκλείστηκαν τα χιτλερικά στρατεύματα και άρχισε άτακτη υποχώρηση. Οι Γερμανοί έβλεπαν ότι έχαναν τον πόλεμο, οι Ρώσοι, Άγγλοι, Αμερικανοί εισέβαλαν στη Γερμανία και ο Χίτλερ αυτοκτόνησε για να μην πέσει στα χέρια των νικητών.
-Οι Γερμανοί έφυγαν από τα Χανιά το 1945 και επέτρεψαν στους Τυμπακιανούς τον Απρίλιο του 1944 να επιστρέψουν στο κατεστραμμένο χωριό και σε συνθήκες απόλυτης ένδειας και εξαθλίωσης προσπάθησαν χωρίς καμμιά βοήθεια να ξανακτίσουν τα σπίτια και την κοινωνία τους. Οι κυριότεροι σύμμαχοι στην προσπάθειά τους αυτή ήταν η δύναμη της ψυχής που διέθεταν ,αλλά και τα αισθήματα φιλοτιμίας, αλληλεγγύης και κυρίως εργατικότητας. Το Τυμπάκι ξανακτίστηκε αλλά τα βάσανα των κατοίκων δεν είχαν τέλος. Μετά την επιστροφή τους και για δέκα χρόνια περίπου είχαν δεκάδες νεκρούς και τραυματίες από τα ενεργά ναρκοπέδια που άφησαν πίσω τους οι κατακτητές-.
Η μάχη της Κρήτης ήταν μια πύρεια νίκη των Γερμανών ,γι΄αυτό άλλωστε και δεν επαναλήφθηκε παρόμοια επιχείρηση κατά τη διάρκεια του πολέμου.Τα θύματα των Γερμανών ,στη δεκαήμερη επιχείρηση ξεπερνούσαν τα θύματά τους σε ολόκληρη την επιχείρηση κατά της Γιουγκοσλαβίας και της Ελλάδας.Η επίλεκτη μεραρχία αλεξιπτωτιστών ,αποδεκατισμένη και εξαρθρωμένη ,δεν επρόκειτο να παίξει στο μέλλον ουσιαστικό ρόλο. Τα στρατηγικά οφέλη που αποκόμισαν οι Γερμανοί από την Επιχείρηση κατά της Ελλάδας γενικά ήταν μικρά σε σχέση με τι δυνάμεις και το χρόνο που διέθεσαν. Μακροπρόθεσμα η κατάληψη της Ελλάδας αποδείχτηκε παθητικό στην πολεμική προσπάθεια της Γερμανίας. Ήταν όμως μια επιχείρηση επιβεβλημένη ή έτσι τουλάχιστον πίστευαν ο Χίτλερ και οι στρατιωτικοί του από την επικείμενη εισβολή στη Σοβιετική Ένωση.Η αντίσταση της Ελλάδας συνέβαλε πολλαπλά και ουσιαστικά στη συμμαχική προσπάθεια κατά του Άξονα,βραχυπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα ,γιατί καθυστέρησε και απασχόλησε ένα μεγάλο μέρος της γερμανικής πολεμικής μηχανής. Στον ηθικό τομέα η ελληνική αντίσταση έπαιξε σημαντικό ρόλο και χαιρετίστηκε με εκδηλώσεις θαυμασμού τόσο από τους ελεύθερους ακόμη λαούς όσο και από εκείνους που είχαν υποκύψει με τον ένα ή τον άλλο τρόπο στον Άξονα.
Ένα είναι γεγονός ότι η Εθνική Αντίσταση της Κρήτης ήταν η μεγαλύτερη της Ευρώπης .Όσο πολέμησαν οι Κρήτες κανείς άλλος λαός δεν πολέμησε σε όλη την Ευρώπη. Ποιος μπορεί να αρνηθεί ότι ο παλλαϊκός ξεσηκωμός της Μάχης της Κρήτης και η Εθνική μας Αντίσταση πυροδότησαν τη γέννηση της Ευρωπαϊκής Λαϊκής Αντίστασης η οποία μαζί με τον αγώνα των συμμάχων συνέτριψαν το Φασισμό ; Αλλά και ποιος μπορεί να αρνηθεί την κτηνώδη συμπεριφορά της ναζιστικής Γερμανίας εις βάρος του λαού μας; Την ολοσχερή καταστροφή των υποδομών ,τη διάλυση της Εθνικής μας Οικονομίας ,το Κατοχικό δάνειο , τη συστηματική κλοπή όλων των πόρων της χώρας μας και κυρίως των πολιτιστικών μας θησαυρών; Ποιος μπορεί να αρνηθεί την καταναγκαστική εργασία και την πείνα που θέρισε τον ελληνικό πληθυσμό; Και πάνω από όλα ποιος μπορεί να αρνηθεί τα ολοκαυτώματα και τις σφαγές του άμαχου πληθυσμού που βύθισαν σε πένθος το λαό μας και σημάδεψαν ανεξίτηλα την πορεία της χώρας μας;
Μετά το τέλος του Β΄Παγκοσμίου πολέμου μεταξύ όλων των Ευρωπαϊκών χωρών ,μόνο η Ελλάδα είδε τον πληθυσμό της να μειώνεται σε σημαντικό βαθμό αποτέλεσμα πείνας ,των ασθενειών.των βασανιστηρίων,της καταναγκαστικής εργασίας ,των εκτελέσεων. Αλλά και ποιος μπορεί να δώσει λογική εξήγηση για την υπεροπτική ,αδιάλλακτη και μεροληπτική σε βάρος της Ελλάδας στάση που επιδεικνύουν επί δεκαετίες οι γερμανικές κυβερνήσεις στις δίκαιες και ισχυρά θεμελιωμένες ελληνικές αξιώσεις; Μια στάση που δεν τιμά τη δημοκρατική Γερμανία που για να απαλλαγεί από το άγος των εγκλημάτων του Γ΄Ράιχ θα πρέπει να αναλάβει πλήρως την ευθύνη των εγκλημάτων και να αποδώσει στην Ελλάδα τις γερμανικές οφειλές.
Σήμερα 80 χρόνια μετά ο σύγχρονος άνθρωπος καταδικάζει τις ναζιστικές κτηνωδίες και αντιπροτείνει τα ανθρώπινα δικαιώματα, την Ειρήνη, τη Δημοκρατία ,την ανοχή ,τη διαφορετικότητα, την ανεξιθρησκεία. Οι κτηνωδίες του Ναζισμού να γίνουν γνωστές στα σχολεία και οι γενναίοι μας πρόγονοι να γίνουν τα πρότυπα που αναζητούμε. Ζήτω η Κρήτη.
Βιβλιογραφία : 1. Ιστορία του Ελληνικού Έθνους Εκδοτική Αθηνών.
- Μαρτυρικά χωριά της Κρήτης.
- 70 χρόνια από το Σαμποτάζ στο αεροδρόμιο Τυμπακίου του
Γεωργίου Καρτσωνάκη ,Δικηγόρου Ηρακλείου Κρήτης.
4.Το Τυμπάκι. Αναμνήσεις και βιώματα από μια δύσκολη εποχή του Αλκιβιάδη Σταυριανάκη.
- Χαιρετισμός του Αντιστασιακού Μανώλη Γλέζου στο 1ο Μνημόσυνο Μνήμης και Τιμής για το Ολοκαύτωμα του Τυμπακίου.
