Κείμενο – Φωτογραφίες: Γιώργος Χουστουλάκης
Αρχικά, λειτούργησε στις Μοίρες ένα «Αγροτικό Ιατρείο Μοιρών», που ήταν στην σημερινή «οδό Λογίου».
Στο στενό αυτό, στεγαζόταν παλιά η εθνική τράπεζα, που σήμερα βρίσκεται δίπλα από το παλιό ζαχαροπλαστείο του Κλάδου.
Στην αρχή του δρόμου αυτού υπάρχει και σήμερα μια παλιά Ρωμαϊκή κρήνη.
Εκεί λοιπόν, στο τέλους του στενού δρόμου αυτού και αριστερά, υπήρχε μια αίθουσα. Αυτή ήταν όλο κι όλο το Αγροτικό Ιατρείο Μοιρών!
Ήταν χωρισμένη η αίθουσα στα δύο με παραβάν, και στο βάθος ήταν το κρεβάτι εξεταστηρίου. Μπροστά ήταν το «καθιστικό», όπου υπήρχε το γραφείο του γιατρού, το γραφείο της νοσοκόμας και μερικά καθίσματα.
Τα ιατρείο περιελάμβανε σε πρώτη φάση ένα γιατρό τον Κουκουριτάκη, και μια νοσοκόμα, την Ξενάκη Ειρήνη (Ξενοερείνη) από τις Μοίρες που έγινε πλέον δημόσιος υπάλληλος, και στη κατάσταση αυτή το ιατρείο κράτησε μέχρι τα μέσα του 1960.
Σε δεύτερη φάση το αγροτικό αυτό Ιατρείο, απέχτησε και δεύτερη νοσοκόμα, τη Δαμιανάκη Ριρίκα από τη Γαλιά, κόρη του Δαμιανάκη Μανώλη. Απέχτησε επίσης και μια νέα μαία τη Παπαστεφανάκη Ειρήνη από το Καστέλι Πεδιάδος, που ήταν η πρώτη πλέον σπουδαγμένη Μαία της Μεσαράς, και μάλιστα δημόσιος υπάλληλος!
Σε περιπτώσεις μονάχα αναγκαστικής απουσίας του γιατρού Κουκουριτάκη, τον αντικαθιστούσε ένας άλλος εκλεκτός γιατρός επίσης, και φίλος του, που ήταν και αυτός αγροτικός γιατρός στο Ζαρό, ο Τσικριτσάκης.
Το ίδιο έκανε και αυτός, όταν έπαιρνε άδειες ο Τσικριτσάκης.
Αν και ο Κουκουριτάκης σπάνια έπαιρνε την άδειά του, για το λόγο που τον χρόνο του τον διέθετε στις πολλαπλές δραστηριότητές του, αλλά και στους ασθενείς του.
Δεν ήταν όμως επαρκές το ιατρείο αυτό, όπως αποδείχτηκε, εν σχέση με τον πληθυσμό της περιοχής.
Έτσι από κάποια στιγμή και μετά, άρχισαν πάλι οι ενέργειες του γιατρού Ξουκουριτακη, για περαιτέρω αναβάθμιση του ιατρείου.
Ο θεσμός αυτών των «Αγροτικών Ιατρείων» υπάρχει ακόμα και σήμερα στα χωριά, που λέγονται επίσης και «Περιφερειακά Ιατρεία»
Ο Υγειονομικός Σταθμός Μοιρών
Αφού καταλάβαινε ο Κουκουριτάκης, πως το παλιό αυτό Αγροτικό Ιατρείο δεν ήταν επαρκές, ανάλογα δηλαδή με τον πληθυσμό της περιοχής, έβαλε στόχο του να φτιαχτεί νέος «Υγειονομικός Σταθμός».
Δεν ήταν μονάχα η πόλη των Μοιρών που είχε στην ευθύνη του σαν γιατρός ο Κουκουριτάκης. Μια φορά τη βδομάδα πήγαινε και σαν ημερήσιος αγροτικός γιατρός και σε άλλα χωριά της περιοχής, όπως Γαλιά, Βορους, Φανερωμενη, Απόλυχνο.
Με δικιά του πρωτοβουλία, ξεκίνησε τις σχετικές ενέργειες για αναβάθμιση της δημόσιας υγείας στη περιοχή, αλλά πάντα και με τη παράλληλη συνεργασία του, με τον τότε Δήμαρχο Στέφανο Κατεργαράκη.
Μαζί μετέβαιναν πολλάκις στο υπουργείο Υγείας στην Αθήνα, και απαιτούσαν να γίνει Υγειονομικός Σταθμός στη περιοχή, με βασικό «ατού» στα χέρια τους, ότι το οικόπεδο υπήρχε!
Το οικόπεδο πράγματι για την ανέγερση του κτηρίου υπήρχε γιατί το είχε δωρίσει στο Δήμο η Αθηνά Σφακιανάκη, με την προϋπόθεση να στήσουν στο χώρο αυτόν, την προτομή του γιού της, που λεγόταν Βάνιας Σφακιανάκης.
Ο Βάνιας, σκοτώθηκε στα Δεκεμβριανά το ’48, και έτσι του έγινε και το άγαλμα αυτό, που αρχικά υπήρχε πριν την είσοδο της βορινής πλευράς του Κέντρου Υγείας, ενώ πρόσφατα μεταφέρθηκε πιο μπροστά, μπαίνοντας στην πρώτη είσοδο δεξιά.
Πράγματι, στα τέλη της δεκαετίας του ΄60 ο ξεκίνησε να χτίζεται ο «Υγειονομικός Σταθμός Μοιρών», και λειτούργησε σαν προπομπός των σημερινών Κέντρων Υγείας.
Ο «Υγειονομικός Σταθμός Μοιρών» , κατασκευάστηκε στην ίδια θέση, που είναι σήμερα το Κέντρο Υγείας Δήμου Φαιστού.
Αρχικά ο «Υγειονομικός Σταθμός Μοιρών», πλην των άλλων, είχε δύο αίθουσες για φιλοξενία ανδρών ασθενών, και άλλες δύο γυναικών.
Είχε ντουζιέρα, τουαλέτες, και μαγειρείο, και φυσικά γραφεία ιατρών!
Μπορούσαν δηλαδή να μείνουν ασθενείς για κάποιες μέρες και να νοσηλευτούν, με την επίβλεψη των γιατρών.
Η διαμονή ασθενών για λίγες μέρες, είχε σκοπό, ο Υγειονομικός Σταθμός, να τους καλύπτει μια πρωτοβάθμια περίθαλψη κυρίως ηλικιωμένων ή αναξιοπαθούντων ατόμων, να πλυθούν να καθαριστούν από αρρώστιες όπως υψηλό πυρετό, ή να απαλλαγούν από τυχόν ψείρες κλπ.
Παρέμεναν εκεί, μέχρι να επανέλθει η υγεία τους σε φυσιολογικά επίπεδα.
Στελεχώθηκε ο Υγειονομικός Σταθμός, αρχικά με γιατρό τον Κουκουριτάκη, και τρεις νοσοκόμες, πάλι την Ξενάκη Ειρήνη, τη Δαμιανάκη Ριρίκα, αλλά και ακόμα άλλη μια, που δεν γνωρίζουμε το όνομά της.
Στον Υγειονομικό Σταθμό επίσης υπήρχε μια γραμματέας, η Χουστουλάκη Σοφία, κόρη του Χουστουλάκη Χριστοφή, που έχει φούρνο στις Μοίρες.
Υπήρχε και εδώ πάλι η μαία Παπαστεφανάκη Ειρήνη , που ήταν και στο αγροτικό Ιατρείο. Ακόμα στη στελέχωση περιλαμβανόταν μια καθαρίστρια καθώς και μια μαγείρισσα.
Ο «Υγειονομικός Σταθμός Μοιρών», ήταν πλέον νοσοκομείο οργανωμένο, και στελεχωμένο πολύ καλύτερα όχι μόνο ιατρικά, αλλά πλέον και γραφειοκρατικά.
Και να αναφέρουμε εδώ, ότι ο «Υγειονομικός Σταθμός Μοιρών», ήταν μέσα στους 10 πρώτους υγειονομικούς σταθμούς που φτιάχτηκαν σε ολόκληρη στην Ελλάδα!
Κέντρο Υγείας Μοιρών
Το ίδιο το κτήριο πλέον επεκτάθηκε αργότερα, αφού προστέθηκαν αίθουσες κι άλλες ειδικότητες ιατρών, και πέραν από παθολογικό απέκτησε και παιδιατρικό, ακτινολογικό, μικροβιολογικό, καρδιολογικό, δερματολογικό, περισσότερο εξοπλισμό για επείγοντα περιστατικά, με αρκετό πλέον ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό.
Απέκτησε αρκετά μηχανήματα και πήρε σταδιακά και μετά από χρόνια, τη μορφή που έχει σήμερα, αν και σήμερα πολλά από αυτά δεν υπάρχουν.
Σήμερα το Κέντρο Υγείας Μοιρών εποπτεύεται από το Γενικό Νοσοκομείο Ηρακλείου Βενιζέλειο – Πανάνειο, και σε αυτό επίσης υπάγονται και τα Περιφερειακά Ιατρεία Τυμπακίου, Γρηγοριάς, Σίβα, Πόμπιας, Αγίων Δέκα, Βασιλικών Ανωγείων και Μιαμούς).
