Κείμενο – Φωτογραφίες: Γεώργιος Σταματάκης του Γρηγορίου
Σήμερα πήγαμε σε ένα από τα πιο κακοποιημένα, από την υπερβόσκηση και τις μπουλντόζες, σημεία των Αστερουσίων.
Μέσα στην ανυπόφορη ζέστη στην αντιλαρίδα και την σκόνη, μια τριανταριά άτομα κάναμε Παράκληση κάτω από την ιερά δρυ και δέσαμε τα σπασίματα μας στα κλαδιά της.
Περίεργη αλλά πανάρχαια και αυθεντική τελετή.
Από τις λίγες που απομένουν ακόμη να μας συνέχουν χρονικά και τοπικά, επιβιώνοντας ως βιωματική πράξη και όχι αναβιώνοντας ως φολκλορικό δρώμενο.
Εγώ είχα σπάσει το μικρό μου δαχτυλάκι, το οποίο κτύπησα στην γωνία του κρεβατιού.
Ήθελα να το δέσω στο ιερό δέντρο, αλλά όλος ο κόσμος με απέτρεψε. «Είναι πολύ μικρό για την ιερότητας του δέντρου. Δε είναι σωστό να επικαλείσαι τέτοιο μέγεθος γα ένα τόσο μικρό δαχτυλάκι.»
Δεν πειράζει, θα ξανάρθω, άμα σπάσω την μύτη μου.
Έφυγα κουτσαίνοντας αλλά πολύ ευχαριστημένος γιατί έβγαλα πολλές και ωραίες φωτογραφίες!
