Από συνταξιούχο καθηγητή Γυμνασίου λάβαμε το παρακάτω κείμενο, με την ευκαιρία της συμπληρώσεως τριών ετών από την οσιακή κοίμηση της Γερόντισσας Γαλακτίας:
…Πολλά τα βιώματά μου με την Αγία όντως Γερόντισσα Γαλακτία. Ήταν στολισμένη με ουράνιο φως! Γλυκύτατη! Μητρότητα μοναδική, ενώ ήταν άγαμη και ψυχοσωματικά παρθένος! Ευστροφότατη και πεπαιδευμένη αλλά ακατάκριτη και απλή! Απλούστατη! Αποστρεφόταν πολύ την κατάκριση και τον κακό λογισμό εις βάρος των άλλων! Έβλεπες ένα ορμητικό ποταμό θείου έρωτος αλλά και μία δροσιστική κρήνη ακένωτης αγάπης για τους ανθρώπους! Ήρεμη, αόργητη, χαρούμενη, εποικοδομητικά επικοινωνιακή, με ωραίο χιούμορ, με διάθεση θυσιαστικής προσφοράς σε όλους! Τί ταπείνωση ήταν αυτή! Δεν εννοείται, δεν περιγράφεται… Μένω σ’ αυτά περισσότερο, παρά στην φοβερή διόραση και προόρασή της… Χωρίς τα πρώτα, τα δεύτερα δεν θα είχαν καμία αξία! Μου έκανε εντύπωση πώς γνώριζε λεπτομερώς πτυχές της μεγάλης αποστασίας του σήμερα!
Μου έλεγε:
- Θα δείτε στο μέλλον φοβερά πράγματα! Θα βλέπετε κοριτσάκι με κοριτσάκι να περπατάνε χέρι χέρι..! Το ίδιο και αγόρι με αγόρι! Θα τα κάνουν νόμιμα αυτά και θα θεωρούνται πρώτης κατηγορίας πολίτες όσοι θα κάνουν τέτοια αίσχη… Τώρα (μου έλεγε το 2006), τώρα κάνει προετοιμασία ο δαίμονας με το να βάζει τους γονείς των παιδιών να τα κάνουν μεταξύ τους!!! Θα πάρουν την κιναιδία (ομοφυλοφιλία) τα καημένα τα παιδιά, σαν δαιμονική προίκα από το αίμα των γονέων τους!
Εκεί, στο αίμα, αφήνει ο σατανάς τις σφραγίδες του!!! Αυτά πάνε στα παιδιά σαν δυνατή πρόταση τρόπου ζωής! Πολλά απ’ αυτά θα σκαλίσουν αυτές τις σφραγίδες από την κοιλιά της μάνας τους! Από τα γενοφάσκια τους!
Φοβερή αμαρτία, έλεγε, η φοβερότερη, είναι να βεβηλώνεται ο γάμος και η βάπτιση! Η συντεκνία! Ξέρεις, μου έλεγε, πόσοι σύντεκνοι στην περιοχή μας αμαρτάνουν με τις συντέκνισσές τους; Φτύνουν το Άγιο Μύρο! Αυτά με αίμα από τα όπλα των Τούρκων θα τα ξεμαγαρίσει αργότερα ο Θεός..!
Μου έκανε εντύπωση ότι γνώριζε η Γερόντισσα Γαλακτία τί βλέπουν παιδιά και ενήλικες στα κινητά!
Μου είπε κάποτε:
- Απαγόρευσα το παιδί μου τον π. Αντώνιο να πάρει τέτοια παντόφλα του καταραμένου! Εννοούσε σύγχρονο κινητό! Εκεί πετάει βρώμικα πράγματα! Τα παιδιά στα σχολεία με αυτά εκπαιδεύονται στη διαστροφή και στη βία! Τί; Μόνο παιδιά; Και ενήλικες! Και γέροι ακόμη! Ζούμε την πέμπτη σφραγίδα της Αποκαλύψεως!
Κάποτε μου είπε με νόημα:
- Συγγνώμη παιδί μου αλλά θα σου το παραστήσω ωμά! Μη παραξενευτείς που θα μιλήσω έτσι. Δεν υπάρχουν αισχρά πράγματα αλλά αισχροί άνθρωποι! Τόσο πολύ έχει εθίσει στην ανωμαλία ο διάβολος τους ανθρώπους σήμερα, ώστε αν βάλεις από το ένα μέρος ένα καρβέλι ψωμί και από το άλλο ένα πισινό και τους πεις να διαλέξουν, το 85% θα προτιμήσει τον πισινό και όχι το ψωμί!!! Όποιος πει τα αντίθετα, θα στιγματίζεται και θα καταδιώκεται με λύσσα.. Αν είναι και ιερωμένος, ώ τον ταλαίπωρο τί έχει να ακούσει… Δεν διέστρεψε ο σατανάς, έλεγε, μόνο τα σώματα, διέστρεψε και τα μυαλά!
Ο άνθρωπος, έλεγε, έχει ψυχοσωματικά διαστραφεί! Τρώει βουτσές (αποξηραμένα κόπρανα βοδιού) και καμαρώνει! Αν τον ρωτήσεις, σου λέει «σοκολάτα τρώγω, έλα να δοκιμάσεις κι εσύ»! Γι’ αυτό, έλεγε, είναι της μόδας να μαγαρίζουν τώρα και από τα στόματα και δεν νοιώθουν ούτε συνειδησιακό έλεγχο ούτε τα αντανακλαστικά της αηδίας!
Μου έκανε εντύπωση που γνώριζε ότι τα χάπια της επόμενης ημέρας και τα σπιράλ κάνουν αφανείς εκτρώσεις! Αυτό το θεωρούσε φοβερότατο αμάρτημα! Το αίμα των παιδιών αυτών, έλεγε, χοχλάζει ενώπιον Κυρίου Παντοκράτορος!
Ένα Δεκεμβριανό απόγευμα την βρήκα μόνη και πολύ στενοχωρημένη. Την ρώτησα αν την απασχολούσε κάτι και μου είπε:
- «Μου βάζουν μαχαιριά στην καρδιά όταν έρχονται εδώ από περιέργεια επειδή με θεωρούν προβλεπτική! Τί; Μάγισσα και μέντιουμ με κάνανε; Εγώ είμαι η τελευταία από όλους και ζητιανεύω έλεος από τον Χριστό μου και συγχώρηση από τους ανθρώπους… Ο Θεός ξέρει ότι αυτό που λέω το εννοώ… Θέλω να έρχονται στο σπίτι μου, όσοι εξομολογούνται από πάνω, στην Αγία Ειρήνη, γιατί δεν πρέπει να περιμένουν στο δρόμο… Άλλωστε τα παιδιά του π. Αντωνίου τα θεωρώ εγγονάκια μου… Δεν έρχονται εδώ για κανένα άλλο λόγο… (έτσι της δικαιολογούσε ο π. Αντώνιος την προσέλευση του κόσμου, που όσο ήταν στα πόδια της, ήταν περιορισμένη).
Να, κατέληξε τότε η Γερόντισσα. Ήρθε χθες ένα νεαρό παλληκάρι που πάσχει από λευχαιμία. Πόνεσα πολύ για την κατάσταση της υγείας του. Νόμιζε όμως πως θα του πω τα μελλούμενα… Το ενθάρρυνα, του είπα ότι θα γίνει καλά και ότι θα κάνει οικογένεια! Αυτός, όμως, πλιά και πλιά (το πιθανότερο) ότι θα πάει σε μοναστήρι… Καλύτερα, όμως, να με βρίζει αργότερα, παρά να με λέει προφήτιδα Αγία…»
Θα γράψω σε ένα μικρό βιβλιαράκι όλες μου τις εμπειρίες. Είναι πολλά… όπως παμμέγιστη είναι και η Οσία μας! Να έχουμε την ευχή της!
Έχουμε στη διάθεσή μας τα στοιχεία του συγγραφέα, αλλά για λόγους που και άλλοτε έχουμε επεξηγήσει δεν τα αναφέρουμε
