Για την παπαδιά του πατέρα – Νικολή Καλαϊτζάκη – Ζαρός
Να σύρεις κραυγή και να πας πού;
Να πας στα οζά στους κήπους και τα περβόλια που σάζατε μαζί κάθε ταχινή;
Να πας στο μνήμα που θα ‘ ναι από δω και πέρα το σπίτι του;
Να βγεις στο μικρό σας αυλιδάκι που πίνατε τον καφέ σας μαζι πάντα κάθε απογευματινή;
Να πας στην εκκλησά όπου και μωρομάνα ακόμη δεν τον άφησες μια φορά να πάει αμοναχός;
Να τρυπώξεις μέσα στο σπίτι και να σφαλίξεις όλα τα πορτοπαράθυρα;
Πού να πας να σύρεις κραυγή;
Πού;
Ζευγάρι που δεν το χώρισε η Ζωή παρά μονάχα ο Θάνατος…μα τόσο νωρίς…
Καλοστραθιά να έχει παπαδιά μου…ένθα ουκ έστι πόνος ου λύπη ου στεναγμός…
Μαρία Μαθιουδάκη
