Του Γεωργίου Ν. Παπαθανασόπουλου
Το 1925 η Εκκλησία ήταν σε μεγάλη παρακμή.
Τότε επιτροπή εκ κληρικών και λαϊκών επισκέφθηκε τον Αρχιεπίσκοπο Χρυσόστομο (Παπαδόπουλο) και ομιλών εκ μέρους τους προς αυτόν ο Αρχιμανδρίτης Γεώργιος Παπαγεωργιάδης, προϊστάμενος του Ι. Ν. Αγίου Παντελεήμονος οδού Αχαρνών, μεταξύ άλλων, του είπε, με βάση τα σωζόμενα πρακτικά της συνάντησης:
«Η κατάστασις της Εκκλησίας Μακαριώτατε, ως ομολογείται παρά πάντων, δεν είναι καλή. Ή μάλλον είναι κακίστη…Η παντελής έλλειψις βάσεως προς ανάδειξιν των Επισκόπων, η κατά κανόνα δε ανάδειξις εις το Επισκοπικόν αξίωμα των ολιγώτερον ικανών, μόνον δε η κατά σύμπτωσιν και η κατά συνδρομήν εξωτερικών περιστάσεων επίπλευσις ολιγίστων ικανών…είναι δείγματα της υφισταμένης εκκλησιαστικής αναρχίας και ασυναρτησίας…Η κρίσις της κοινωνίας δια την Ιεραρχίαν, όσον αυστηρά και αν είναι, δεν δυνάμεθα να αρνηθώμεν ότι είναι δικαία. Εις τους Επισκόπους εδόθη ειδική και υψίστη εξουσία προς αντιμετώπισιν και κατασύντριψιν παντός κακού εμφανιζομένου εν τω Εκκλησιαστικώ εδάφει. Της εξουσίας ταύτης ενώ έκαμαν κατάχρησιν απέναντι των αδυνάτων, δεν έκαμαν ουδέ σκιώδη χρήσιν απέναντι άλλων παραγόντων, ισχυρών θεωρουμένων, αλλά έδειξαν ανεξήγητον δειλίαν…».
Όσα εκκλησιαστικώς ίσχυαν το 1925, δυστυχώς, ισχύουν και σήμερα…-
Πηγή: aktines.blogspot.com
