Γράφει η Μαρία Μαυρουδή*
Αυτό που διαπιστώνω περισσότερο στις ανθρώπινες σχέσεις τα τελευταία χρόνια είναι ότι λείπει η ευγένεια.
Δεν ξέρω αν οφείλεται στις νέες τεχνολογίες που μας απομονώνουν ακόμα κι αν βρισκόμαστε σε παρέα αφού όλοι ασχολούμαστε με το κινητό μας , δεν ξέρω αν η υπερβολική αστικοποίηση έφερε την απομόνωση, ή αν η απογοήτευση της κοινωνικοπολιτικής κατάστασης και οικονομική δυσπραγία που ο καθένας λίγο πολύ βιώνει μας έκανε να χάσουμε λίγο απ’ την ευγένεια και την ανθρωπιά μας.
Χάθηκε πλέον το χαμόγελο απ’ τους ανθρώπους, και η «καλημέρα», που πριν από λίγα χρόνια ακούγαμε ή λέγαμε οι ίδιοι στους ανθρώπους που συναντούσαμε στο δρόμο. Όλοι τρέχουμε να προλάβουμε τους ρυθμούς της καθημερινότητας, βυθισμένοι στις σκέψεις και στα προβλήματά μας.
Πόσο καιρό άραγε έχουμε να αισθανθούμε όμορφα με τα λόγια που ακούσαμε από τους άλλους η με τα λόγια που είπαμε εμείς στους άλλους; Ν’ ακούσουμε ή να πούμε ένα «παρακαλώ», ένα «ευχαριστώ» ή έστω έναν πληθυντικό ευγενείας που ν’ αποτελεί δείγμα σεβασμού κι ευγένειας;
Έχουν λείψει οι άνθρωποι που φέρονται όμορφα στους γύρω τους. Εκείνοι που είναι όμορφοι όχι τόσο εξωτερικά αλλά εσωτερικά. Εκείνοι που έχουν σκοπό να ομορφύνουν τον κόσμο και ν’ αλλάξουν την ψυχολογία, έστω κι ενός μόνο ανθρώπου. Είναι λίγοι, αλλά είναι ξεχωριστοί κι ευδιάκριτοι. Λάμπουν από μακριά, όπως ο λάμπει ο χρυσός. Κι η λάμψη τους ευτυχώς είναι μεταδοτική. Τυχεροί όσοι τους συναντούν και τους κάνουν παρέα.
Οι άνθρωποι που χαρακτηρίζονται από την ευγένεια χειρίζονται το λόγο με λεπτότητα. Κρατάνε τις λέξεις στα χείλη τους με διακριτικότητα, γιατί τρέμουν μην τις πληγώσουν. Κι αν μια λέξη πληγωθεί, αν τη χρησιμοποιήσεις λάθος, αν δεν την εκφέρεις όμορφα, τότε ταυτίζεται με άσχημα συναισθήματα, με αρνητισμό, θυμό και πόνο.
Οι ευγενείς άνθρωποι δυστυχώς είναι υπό εξαφάνιση. Γι’ αυτό κι όταν κάποιος μας φερθεί όμορφα, όπως θα έπρεπε να φερόμαστε όλοι στην καθημερινότητά μας και στις διαπροσωπικές μας σχέσεις , κυριαρχεί η έκπληξη και η καχυποψία ότι ενδεχομένως θέλει κάτι από μας.
Η ευγένεια ανοίγει πόρτες, κλείνει στόματα με αποστομωτικό τρόπο, αποτελεί την πιο διπλωματική απάντηση σε μια άσχημη συμπεριφορά και το κυριότερο είναι ο πιο σίγουρος τρόπος να σ’ αγαπήσουν πραγματικά .
Ας προσπαθήσουμε όλοι να είμαστε ευγενείς . Δε μας κοστίζει ακριβά να χαρίσουμε ένα χαμόγελο και ένα τρυφερό λόγο στους άλλους. Γιατί όπως αναφέρει και ο Πλούταρχος: «Ο ευγενής άνθρωπος δίνει αξιοπρέπεια σ’ όλες του τις πράξεις».
* Η Μαρία Μαυρουδή είναι Δασκάλα και Υποδιευθύντρια στο 2ο Δημοτικό Σχολείο Μοιρών
