Μετά το γκράφιτι με την μορφή του Νίκου Ξυλούρη στην είσοδο του χωριού κατά την διάρκεια των περσινών εκδηλώσεων, οι διοργανωτές του Φεστιβάλ Χαιμαλίνα, ολοκλήρωσαν απόψε τις φετινές με την μορφή της μεγάλης Ανωγειανής αγωνίστριας Βαγγελιώς Κλάδου να κοσμεί ένα τοίχο στα πατρογονικά της εδάφη στα Σίσαρχα! Στο γκράφιτι και πάλι δημιουργός ο Αλέξανδρος Ραπτάκης που συμμετείχε σε αυτόν τον σκοπό αφιλοκερδώς. Αξίζουν συγχαρητήρια στους εμπνευστές της ιδέας αλλά και στον καλλιτέχνη που της έδωσε μορφή.
Όπως αναφέρουν οι διοργανωτές του Φεστιβάλ:
«Η Ευαγγελία Κλάδου επιστρέφει στον τόπο της, πλάι στο αγαπημένο της σχολειό, ανοίγοντας ξανά το παράθυρο στη γνώση, τον αγώνα και την ελευθερία .
Η ιστορία κυριαρχείται από αντρικές φιγούρες που επηρέασαν την έκβαση γεγονότων.
Υπάρχουν, όμως γυναίκες που, ενώ υπερέβησαν ανθρώπους και όπλα, δεν έλαβαν ποτέ όση αναγνώριση τους άξιζε.
Μια από αυτές τις γυναίκες, είναι η Βαγγελιώ Κλάδου.
Γεννημένη στα Σίσαρχα, δασκάλα στο επάγγελμα και οργανωμένη στο ΚΚΕ από το 1942, όταν ξέσπασε ο πόλεμος εντάχθηκε αμέσως στο ΕΑΜ, έχοντας υπό την ευθύνη της το γυναικείο τμήμα του νομού Ρεθύμνης.
Ως δασκάλα στην Επισκοπή Μυλοποτάμου δεν εγκατέλειψε τους μαθητές της κατά τη διάρκεια της κατοχής, βοηθώντας έτσι να λειτουργήσει το σχολείο.
Το 1944 έγινε μέλος του ένοπλου ΕΛΑΣ.
Η συμβολή της στην οργάνωση του αντάρτικου των Λευκών Ορέων ήταν καθοριστική.
Αφού αρνήθηκε μετά την κατοχή να δηλώσει υποταγή στο τότε αστικό καθεστώς, δεν κατάφερε να ξαναδουλέψει ως εκπαιδευτικός, παρόλα αυτά δεν επαναπαύτηκε και αφιερώθηκε στο λαϊκό κίνημα των Χανίων, όπου το 1946, στην παναγροτική απεργία, την συνέλαβαν μαζί με άλλους δυο, ως πρωταίτιοι των κινητοποιήσεων. Στην δεύτερη απεργία, μετά από ένα χρόνο έχει μπει πλέον στο στόχαστρο από τις παρακρατικές οργανώσεις.
Έγινε μέλος του Δημοκρατικού Στρατού Δυτικής Κρήτης και πρωτοστατούσε στις μάχες του εμφυλίου.
Αποκεφαλίστηκε στις 6 Δεκεμβρίου του 1949, μετά την ήττα του Γράμμου, από καταδιωκτικό απόσπασμα.
Οι δήμιοι της περιφέρανε στα γύρω χωριά το κεφάλι της, το οποίο δεν βρέθηκε ποτέ. Ως ΑνωγειαΝέες/Νέοι θεωρήσαμε χρέος μας να αποδώσουμε κι εμείς, με τον δικό μας τρόπο, φόρο τιμής στην χωριανή μας αγωνίστρια, που παρά την κυρίαρχη πατριαρχική κουλτούρα, ξεχώρισε με το θάρρος της στην Κρήτη, μέσα στη μαύρη δεκαετία του 1940.
Ο Αλέξανδρος Ραπτάκης, στο πλαίσιο του φεστιβάλ Χαϊμαλίνα, έδωσε ζωή στη μορφή της, μέσα στο χωριό των Σεισάρχων.
Τον ευχαριστούμε πολύ για την αφιλοκερδή συμμετοχή και στήριξη του στον σκοπό μας!»
Πηγή: anogi.gr
