H κάπαρη γίνεται ένα πολύ καλό ορεκτικό, φτάνει να ξέρουμε να τη φτιάξουμε, αν και η παρασκευή της είναι πολύ απλή υπόθεση, λίγοι πια επιχειρούν να την μαζέψουν.
Μπορεί κάποιος από μία καπαριά, να συλλέξει σχεδόν τα πάντα! Από τα κλειστά της μπουμπουκακια, τα τρυφερά της φύλλα, ακόμα και τα τρυφεράκ αγγουράκια της!
Όμως πιο ωραία είναι να κόψει κάνεις όλα τα τρυφερά της βλαστάρια που καταλήγουν μπροστά σε κάθε κλωνάρι!
Δεν κάνουμε πλέον τη παλιά διαδικασία, δηλαδή να τα βάλουμε σε νερό και να τους το αλλάζουμε μια φορά την ημέρα, γιατί εκτός που χρειάζονται πολλές μέρες να ξεπικρίσουν, κινδυνεύουν με τη ζέστη και να μας βρωμίσουν!
Έτσι εφαρμόζουμε μια άλλη νέα μέθοδο, αυτή του ζεματισμού σε ζεστό νερό, αλλά όχι σε σημείο έντονου βρασμου!
Άμα λοιπόν μαζέψουμε όλα αυτά τα βλαστάρια κλπ, στήνουμε τη κατσαρόλα μας στη φωτιά, και βράζουμε νερό. Στο σημειο που αρχίζουν οι πρώτες φουσκάλες, χαμηλώνουμε τη φωτιά, ώστε να μην χοχλακά το νερό όπως λέμε. Δεν βάζουμε την κάπαρη χύμα όπως είναι μέσα στη κατσαρόλα μας, αλλά τη βάζουμε ανά μικρές ποσότητες μέσα σε ένα τούλι, το δένουμε σφιχτά με σπάγκο, και το τούλι με τη κάπαρη το βουτάμε όπως είναι μέσα στο νερό. Το κάθε μάτσο με το τούλι το εμβαπτίσουμε 4 εως 5 φορές αργά αργά μέσα έξω, και μετά τα βγάζουμε. Βλέπουμε και οι ίδιοι ότι ήδη έχουν μαραθεί, δηλαδή έχουν ζεματιστεί λιγο.
Αφού τα βγάλαμε από τη κατσαρόλα, τα βάζουμε σε μια λεκάνη με δροσερό νερό, και εκεί τα αφήνουμε για 4 με 5 μέρες περίπου, αλλάζοντας τους το νερό μιά δύο φορές την ημέρα.
Στη συνέχεια θα τα βάλουμε στα βάζα μας, και θα συμπληρωνουμε με νερό, ώστε να δούμε τι ποσότητα χωράνε όλα τα βάζα. όλα τα νερά αυτα θα τα βάλουμε σε ένα άλλο δοχείο. Μετά θα κανονίσουμε να χύσουμε το μισό από αυτό το νερό, και θα το συμπληρώσουμε με ξύδι. Η δε ποσότητα του νερού που αφήσαμε, θα την κάνουμε άλμη, δηλαδή σαλαμούρα. Εν ολίγοις το υγρό που θα περιέχει κάθε βάζο, θα είναι μισο σαλαμούρα και μισο ξύδι!
Αν είναι ξύδι σπιτικό θα είναι δυνατό και έτσι θέλει λιγότερο.
Καλή επιτυχία και καλοφάγωτη!
Κείμενο – Φωτογραφίες: Γεωργιος Χουστουλακης
Η εποχή της κάπαρης…
