Γράφει ο Γιώργος Χουστουλάκης

H κάπαρη είναι ένα πολύ καλό ορεκτικό, φτάνει να ξέρουμε να τη φτιάξουμε, αν και η παρασκευή της είναι πολύ απλή υπόθεση.
Μπορεί κάποιος από μία καπαριά, να συλλέξει σχεδόν τα πάντα! Από α κλειστά της μπουμπουκάκια, τα τρυφερά αγγουράκια, αλλά να κόψει από τα βλαστάρια μπροστά, όλα τα κοτσανάκια, μπορεί να συλλέξει και τα μικρά αγγουράκια αλλά μπορεί ακόμα να κόψει όλα τα τρυφερά βλαστάρια!
Δεν κάνουμε πλέον τη παλιά διαδικασία, δηλαδή να τα βάζουμε σε νερό και να τους το αλλάζουμε μια φορά την ημέρα, γιατί εκτός που χρειάζονται πολλές μέρες να ξεπικρίσουν, κινδυνεύουν με τη ζέστη καινα μας βρωμίσουν!
Έτσι εφαρμόζουμε άλλη μέθοδο, αυτή του ζεματισμού σε ζεστό νερό, αλλά όχι πολύ αναβράζον!
Άμα λοιπόν τα μαζέψουμε όλα αυτά, στήνουμε τη κατσαρόλα μας, βράζουμε νερό, αλλά στο σημείο που να αρχίσουν οι πρώτες φουσκάλες, να μην χοχλακά όπως λέμε. Δεν βάζουμε την κάπαρη χύμα όπως είναι μέσα, αλλά τη βάζουμε ανά μικρές ποσότητες μέσα σε ένα τούλι, το δένουμε σφιχτά με σπάγκο, και τα βουτάμε μέσα αφού τα εμβαπτίσουμε 4 έως 5 φορές μέσα έξω, και μετά τα βγάζουμε. Βλέπουμε και οι ίδιοι ότι ήδη έχουν μαραθεί, δηλαδή έχουν ζεματιστεί λίγο.
Αφού τα βγάλαμε από τη κατσαρόλα, τα βάζουμε σε μια λεκάνη με δροσερό νερό, και εκεί τα αφήνουμε για4 με 5 μέρες περίπου, αλλάζοντας τους το νερό μια δυο φορές  την ημέρα.
Όταν έρθει η ώρα θα τα βάλουμε στα βάζα μας, στα οποία θα συμπληρώνουμε με νερό να δούμε τι ποσότητα χωράνε όλα τα βάζα. Μετά θα κανονίσουμε να χύσουμε το μισό νερό, και να το συμπληρώσουμε με ξύδι. Η δε ποσότητα του νερού που αφήσαμε, θα την κάνουμε άλμη, δηλαδή σαλαμούρα. Εν ολίγοις το υγρό που θα περιέχει κάθε βάζο, θα είναι μισό σαλαμούρα και μισό ξύδι!
Αν είναι ξύδι σπιτικό είναι δυνατό και θέλει λιγότερο.
Καλή επιτυχία και καλοφάγωτη!

Κείμενο – Φωτογραφίες: Γεώργιος Χουστουλάκης

H κάπαρη γίνεται ένα πολύ καλό ορεκτικό, φτάνει να ξέρουμε να τη φτιάξουμε, αν και η παρασκευή της είναι πολύ απλή υπόθεση, λίγοι πια επιχειρούν να την μαζέψουν.
Μπορεί κάποιος από μία καπαριά, να συλλέξει σχεδόν τα πάντα! Από τα κλειστά της μπουμπουκακια, τα τρυφερά της φύλλα, ακόμα και τα τρυφεράκ αγγουράκια της!
Όμως πιο ωραία είναι να κόψει κάνεις όλα τα τρυφερά της βλαστάρια που καταλήγουν μπροστά σε κάθε κλωνάρι!
Δεν κάνουμε πλέον τη παλιά διαδικασία, δηλαδή να τα βάλουμε σε νερό και να τους το αλλάζουμε μια φορά την ημέρα, γιατί εκτός που χρειάζονται πολλές μέρες να ξεπικρίσουν, κινδυνεύουν με τη ζέστη και να μας βρωμίσουν!
Έτσι εφαρμόζουμε μια άλλη νέα μέθοδο, αυτή του ζεματισμού σε ζεστό νερό, αλλά όχι σε σημείο έντονου βρασμού!
Άμα λοιπόν μαζέψουμε όλα αυτά τα βλαστάρια κλπ, στήνουμε τη κατσαρόλα μας στη φωτιά, και βράζουμε νερό. Στο σημείο που αρχίζουν οι πρώτες φουσκάλες, χαμηλώνουμε τη φωτιά, ώστε να μην χοχλακά το νερό όπως λέμε. Δεν βάζουμε την κάπαρη χύμα όπως είναι μέσα στη κατσαρόλα μας, αλλά τη βάζουμε ανά μικρές ποσότητες μέσα σε ένα τούλι, το δένουμε σφιχτά με σπάγκο, και το τούλι με τη κάπαρη το βουτάμε όπως είναι μέσα στο νερό. Το κάθε μάτσο με το τούλι το εμβαπτίσουμε 4 εως 5 φορές αργά αργά μέσα έξω, και μετά τα βγάζουμε. Βλέπουμε και οι ίδιοι ότι ήδη έχουν μαραθεί, δηλαδή έχουν ζεματιστεί λιγο.
Αφού τα βγάλαμε από τη κατσαρόλα, τα βάζουμε σε μια λεκάνη με δροσερό νερό, και εκεί τα αφήνουμε για 4 με 5 μέρες περίπου, αλλάζοντας τους το νερό μιά δύο φορές την ημέρα.
Στη συνέχεια θα τα βάλουμε στα βάζα μας, και θα συμπληρώνουμε με νερό, ώστε να δούμε τι ποσότητα χωράνε όλα τα βάζα. όλα τα νερά αυτά θα τα βάλουμε σε ένα άλλο δοχείο. Μετά θα κανονίσουμε να χύσουμε το μισό από αυτό το νερό, και θα το συμπληρώσουμε με ξύδι. Η δε ποσότητα του νερού που αφήσαμε, θα την κάνουμε άλμη, δηλαδή σαλαμούρα. Εν ολίγοις το υγρό που θα περιέχει κάθε βάζο, θα είναι μισο σαλαμούρα και μισο ξύδι!
Αν είναι ξύδι σπιτικό θα είναι δυνατό και έτσι θέλει λιγότερο.
Καλή επιτυχία και καλοφάγωτη!

Γράφει ο Γιώργος Χουστουλάκης

H κάπαρη είναι ένα πολύ καλό ορεκτικό, φτάνει να ξέρουμε να τη φτιάξουμε, αν και η παρασκευή της είναι πολύ απλή υπόθεση.
Μπορεί κάποιος από μία καπαριά, να συλλέξει σχεδόν τα πάντα! Από α κλειστά της μπουμπουκάκια, τα τρυφερά αγγουράκια, αλλά να κόψει από τα βλαστάρια μπροστά, όλα τα κοτσανάκια, μπορεί να συλλέξει και τα μικρά αγγουράκια αλλά μπορεί ακόμα να κόψει όλα τα τρυφερά βλαστάρια!
Δεν κάνουμε πλέον τη παλιά διαδικασία, δηλαδή να τα βάζουμε σε νερό και να τους το αλλάζουμε μια φορά την ημέρα, γιατί εκτός που χρειάζονται πολλές μέρες να ξεπικρίσουν, κινδυνεύουν με τη ζέστη καινα μας βρωμίσουν!
Έτσι εφαρμόζουμε άλλη μέθοδο, αυτή του ζεματισμού σε ζεστό νερό, αλλά όχι πολύ αναβράζον!
Άμα λοιπόν τα μαζέψουμε όλα αυτά, στήνουμε τη κατσαρόλα μας, βράζουμε νερό, αλλά στο σημείο που να αρχίσουν οι πρώτες φουσκάλες, να μην χοχλακά όπως λέμε. Δεν βάζουμε την κάπαρη χύμα όπως είναι μέσα, αλλά τη βάζουμε ανά μικρές ποσότητες μέσα σε ένα τούλι, το δένουμε σφιχτά με σπάγκο, και τα βουτάμε μέσα αφού τα εμβαπτίσουμε 4 έως 5 φορές μέσα έξω, και μετά τα βγάζουμε. Βλέπουμε και οι ίδιοι ότι ήδη έχουν μαραθεί, δηλαδή έχουν ζεματιστεί λίγο.
Αφού τα βγάλαμε από τη κατσαρόλα, τα βάζουμε σε μια λεκάνη με δροσερό νερό, και εκεί τα αφήνουμε για4 με 5 μέρες περίπου, αλλάζοντας τους το νερό μια δυο φορές  την ημέρα.
Όταν έρθει η ώρα θα τα βάλουμε στα βάζα μας, στα οποία θα συμπληρώνουμε με νερό να δούμε τι ποσότητα χωράνε όλα τα βάζα. Μετά θα κανονίσουμε να χύσουμε το μισό νερό, και να το συμπληρώσουμε με ξύδι. Η δε ποσότητα του νερού που αφήσαμε, θα την κάνουμε άλμη, δηλαδή σαλαμούρα. Εν ολίγοις το υγρό που θα περιέχει κάθε βάζο, θα είναι μισό σαλαμούρα και μισό ξύδι!
Αν είναι ξύδι σπιτικό είναι δυνατό και θέλει λιγότερο.
Καλή επιτυχία και καλοφάγωτη!

Γράφει ο Γιώργος Χουστουλάκης

H κάπαρη είναι ένα πολύ καλό ορεκτικό, φτάνει να ξέρουμε να τη φτιάξουμε, αν και η παρασκευή της είναι πολύ απλή υπόθεση.
Μπορεί κάποιος από μία καπαριά, να συλλέξει σχεδόν τα πάντα! Από α κλειστά της μπουμπουκάκια, τα τρυφερά αγγουράκια, αλλά να κόψει από τα βλαστάρια μπροστά, όλα τα κοτσανάκια, μπορεί να συλλέξει και τα μικρά αγγουράκια αλλά μπορεί ακόμα να κόψει όλα τα τρυφερά βλαστάρια!
Δεν κάνουμε πλέον τη παλιά διαδικασία, δηλαδή να τα βάζουμε σε νερό και να τους το αλλάζουμε μια φορά την ημέρα, γιατί εκτός που χρειάζονται πολλές μέρες να ξεπικρίσουν, κινδυνεύουν με τη ζέστη καινα μας βρωμίσουν!
Έτσι εφαρμόζουμε άλλη μέθοδο, αυτή του ζεματισμού σε ζεστό νερό, αλλά όχι πολύ αναβράζον!
Άμα λοιπόν τα μαζέψουμε όλα αυτά, στήνουμε τη κατσαρόλα μας, βράζουμε νερό, αλλά στο σημείο που να αρχίσουν οι πρώτες φουσκάλες, να μην χοχλακά όπως λέμε. Δεν βάζουμε την κάπαρη χύμα όπως είναι μέσα, αλλά τη βάζουμε ανά μικρές ποσότητες μέσα σε ένα τούλι, το δένουμε σφιχτά με σπάγκο, και τα βουτάμε μέσα αφού τα εμβαπτίσουμε 4 έως 5 φορές μέσα έξω, και μετά τα βγάζουμε. Βλέπουμε και οι ίδιοι ότι ήδη έχουν μαραθεί, δηλαδή έχουν ζεματιστεί λίγο.
Αφού τα βγάλαμε από τη κατσαρόλα, τα βάζουμε σε μια λεκάνη με δροσερό νερό, και εκεί τα αφήνουμε για4 με 5 μέρες περίπου, αλλάζοντας τους το νερό μια δυο φορές  την ημέρα.
Όταν έρθει η ώρα θα τα βάλουμε στα βάζα μας, στα οποία θα συμπληρώνουμε με νερό να δούμε τι ποσότητα χωράνε όλα τα βάζα. Μετά θα κανονίσουμε να χύσουμε το μισό νερό, και να το συμπληρώσουμε με ξύδι. Η δε ποσότητα του νερού που αφήσαμε, θα την κάνουμε άλμη, δηλαδή σαλαμούρα. Εν ολίγοις το υγρό που θα περιέχει κάθε βάζο, θα είναι μισό σαλαμούρα και μισό ξύδι!
Αν είναι ξύδι σπιτικό είναι δυνατό και θέλει λιγότερο.
Καλή επιτυχία και καλοφάγωτη!