Κείμενο – Φωτογραφία: Γιώργος Μαμάκης
Η χιονισμένη αναρρίχηση στον Ψηλορείτη δεν είναι απλώς μια εμπειρία για τους τολμηρούς· είναι μια απόδραση σε έναν κόσμο που μοιάζει με παραμύθι. Οι πλαγιές, καλυμμένες με ένα στρώμα αφράτου χιονιού, ακτινοβολούν μια γαλήνη που δύσκολα συναντάς αλλού. Το φως του ήλιου αντανακλάται στις λευκές εκτάσεις, δημιουργώντας παιχνίδια χρωμάτων και σκιών, ενώ ο ορίζοντας απλώνεται αχανής και σιωπηλός.
Σε κάθε στάση για ανάσα, το βλέμμα χάνεται σε ένα τοπίο μοναδικό. Οι παγωμένοι σχηματισμοί στους βράχους, τα μικρά μονοπάτια που χάνονται κάτω από το χιόνι, και οι κορυφές που αγγίζουν τον ουρανό δίνουν την αίσθηση ότι βρίσκεσαι σε έναν άλλον κόσμο. Οι ψίθυροι του ανέμου και το απαλό τρίξιμο του χιονιού κάτω από τα βήματά σου είναι οι μοναδικοί ήχοι που σπάνε τη σιωπή.
Η αναρρίχηση στις χιονισμένες πλαγιές δεν είναι μόνο δοκιμασία της φυσικής σου δύναμης αλλά και της εσωτερικής σου αντοχής. Το κρύο σε τυλίγει, αλλά ταυτόχρονα σε αφυπνίζει, κάνοντάς σε να νιώθεις ζωντανός σε κάθε κύτταρο. Το χιόνι, παρά την ψυχρότητά του, μοιάζει να ζεσταίνει την ψυχή με την αγνότητά του.
Όταν τελικά φτάσεις στην κορυφή, η αίσθηση είναι καθηλωτική. Η θέα της Κρήτης, καλυμμένης με έναν παγωμένο μανδύα, είναι απλώς μαγευτική. Εκεί, στην καρδιά του χειμώνα, ο Ψηλορείτης αποκαλύπτει το πιο αγνό και σκληρό του πρόσωπο, προσφέροντας στους τολμηρούς που τον κατακτούν μια εμπειρία που δεν ξεχνιέται ποτέ.
