Γράφει ο Μανώλης Πιτταροκοίλης*
Πριν επτά (7) χρόνια το 2013 έκρινε η τότε κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, ότι έπρεπε να γίνουν δύο βήματα μπροστά, κανένα πίσω και τέθηκαν 2000 εκπαιδευτικοί σε διαθεσιμότητα.
Πάλι ήταν πρόταση του πρώην υπουργού παιδείας Αρβανιτόπουλου και πάλι ο τότε υπουργός Ηλεκτρονικής διακυβέρνησης και τωρινός πρωθυπουργός της χώρας προσωπικά αισθανόταν και τότε όπως και τώρα απολύτως δικαιωμένος για την επιλογή του αυτή, μόνο που τελικά αυτή η επιλογή γύρισε εναντίον τους, διότι τους έμεινε το στίγμα των απολύσεων των εκπαιδευτικών.
Άραγε τώρα ποιο στίγμα είναι προ των πυλών;
Τότε θεωρούσαμε αδιανόητο να απολυθούν δημόσιοι υπάλληλοι και όμως έγινε.
Τώρα θεωρούμε αδιανόητο να μείνουν τα υπηρεσιακά συμβούλια των εκπαιδευτικών χωρίς εκλεγμένους εκπροσώπους και όμως έγινε.
Και τότε και τώρα τίθεται θέμα ηθικής τάξης και δημοκρατίας
Και τότε και τώρα είχαμε διαθεσιμότητες – απολύσεις
Και τότε και τώρα έχουμε τελικά απαξίωση των εκπαιδευτικών, παρά την ευγνωμοσύνη της πολιτικής ηγεσίας του υπουργείου μας προς τους εκπαιδευτικούς για την τηλεκπαίδευση.
Το αν υπάρχει ή όχι ίση αντιμετώπιση των εκπαιδευτικών, διαφάνεια, αξιοκρατία, ενημέρωση, προστασία των εκπαιδευτικών από αυθαιρεσίες της διοίκησης, το αυτί και το μάτι των εκπαιδευτικών (αρμοδιότητες των αιρετών) μέσα στα υπηρεσιακά συμβούλια, φαίνεται να μην ενδιαφέρει κανέναν, αφού το ζητούμενο είναι:
- να καθιερωθεί μία διαδικασία έστω και με την συμμετοχή στις εκλογές μόνο του 7% των εκπαιδευτικών, καθώς ο σκοπός αγιάζει τα μέσα
- να έχουμε την απόλυτη κυβερνητική πλειοψηφία στα συμβούλια με διορισμένα μέλη
- να ευτελίσουμε τον θεσμό των εκλεγμένων αιρετών (αιρετός ακόμα και με μία ψήφο !!) και στο τέλος να τον καταργήσουμε.
Είχε την ευκαιρία η υπουργός μας να συζητήσει ουσιαστικά με την ΟΛΜΕ και την ΔΟΕ ώστε να δοθεί μία παράταση θητείας των αιρετών μέχρις ότου διασφαλιστούν οι προϋποθέσεις να πραγματοποιηθούν οι εκλογές απρόσκοπτα (εξ άλλου σε όλο τον υπόλοιπο δημόσιο τομέα δόθηκε παράταση των υπηρεσιακών συμβουλίων) και να μην φτάσουμε σε αυτές τις ηλεκτρονικές εκλογές παρωδία καθώς είχαν αποσυρθεί οι υποψηφιότητες των αιρετών.
Όμως η υπεροψία της υπουργού μας δηλώνοντας ότι θα γίνουν οι εκλογές ηλεκτρονικά «και θα δούμε ποιοι θα πάνε με την ΟΛΜΕ και ποιοι με το Υπουργείο» οδήγησε εκ του αποτελέσματος στην πολιτική ήττα της.
Με την καταγεγραμμένη* όμως στήριξη του πρωθυπουργού, η υπουργός με νομοθετική ρύθμιση (κολυμβήθρα του Σιλωάμ) μετέτρεψε την δική της ήττα, σε στρατηγική ήττα του κλάδου των εκπαιδευτικών, στερώντας από τα υπηρεσιακά συμβούλια εκλεγμένους αιρετούς και διορίζοντας στη θέση τους διευθυντές σχολείων είτε εκπαιδευτικούς.
Προφανώς και έγινε ένα τεράστιο βήμα αυθαιρεσίας, αυταρχισμού και διχασμού στους κόλπους των εκπαιδευτικών στο πλαίσιο του διαίρει και βασίλευε. Έννοιες όμως αντίθετες με το δημοκρατικό και παιδαγωγικό πλαίσιο που πρέπει να διέπει τον χώρο της εκπαίδευσης.
Δεν τους ενδιαφέρει τελικά αν το νέο στίγμα που θα μείνει είναι: «αποφασίζουμε και διατάσσουμε» ;
Ο θεσμός του αιρετού είναι σημαντικός, είναι θέμα δημοκρατίας και θα πρέπει να προστατευθεί πάση θυσία.
Για τους παραπάνω λόγους δεν αποδέχομαι τον διορισμό μου ως αιρετό μέλος του ΠΥΣΔΕ Ηρακλείου, μετά τις εκλογές παρωδία όπου είχα αποσύρει την υποψηφιότητα μου και η οποία δεν έγινε αποδεκτή από την υπουργό παιδείας.
* Ο Μανώλης Πιτταροκοίλης είναι Πρώην αιρετό μέλος του ΠΥΣΔΕ Ηρακλείου mpitarok@gmail.com
*Απόσπασμα από την συνέντευξη του πρωθυπουργού σε ραδιοφωνικό σταθμό της Θεσσαλονίκης
«Εκεί κρίναμε ότι έπρεπε να γίνουν δύο βήματα μπροστά και εγώ προσωπικά αισθάνομαι απολύτως δικαιωμένος για την επιλογή. Και ξέρω ότι στις επόμενες εκλογές, γιατί αυτό καθιερώθηκε πια, έγινε το σημαντικό βήμα, προφανώς και θα συμμετέχουν πολύ περισσότεροι εκπαιδευτικοί.»
