Απ τσι καλύτερους μεζέδες τσι τσικουδιάς,αλατισμένη και πνιγμένη στο λεμόνι, άνοιξη καιρό στη Κρήτη κι ο συνηθέστερος μεζές στα καφενεία τον ίδιο καιρό.
Για το λόγο ετούτονά διατηρώ κι εγώ τον αγκιναρόκηπο μου!
Όχι για το καφενείο, αφού ο καφετζής δεν είναι πια μαζί μας, μα για να να κάνω το ραέτι του σπιθιού κατά πως είναι ο άθρωπος, στον επισκέπτη.
Η αγκινάρα κι ο ανθός της
Σε αντιδιαστολή με την ήμερη και εμπορική, τούτη εδώ είναι πολύ πιο νόστιμη, χωρίς λιπάσματα και περίσσια νερού.
Ο λόγος που περίμενα την Μεγάλη Παρασκευή (ο Θεός να μου συγχωρέσει),
γιατί ήτονε η μέρα που συνήθως έκοβα τα πρώτα κεφάλια …
Αν δεν τσι ‘χανε κομένες οι επιτήδειοι πριν από μένα…
Αγριαγκινάρες με τα αγκάθια λοιπόν, κληρονομιά και παρακαταθήκη από τον πατέρα!
Πριν αρχίσει η συστηματική τους καλλιέργεια, συνήθιζαν να τις φυτεύουν σαν φυσικά σύνορα στα λιόφυτα και στα περβόλια ιδιαίτερα στο νησί μας.
Αυτή την εποχή καθαρίζω και καίω τα περυσινά υπολείμματά κι ελευθερώνω το φυτό από ζιζάνια να ετοιμαστεί για τη νέα σοδειά.
Επίσης βγάζω τους παραφυάδες και με τρόπο αυτό ανανεώνω την υπάρχουσα καλλιέργεια.
Είναι πολυετές φυτό, προτιμά τα ήπια και ζεστά κλίματα και μισεί τον παγετό.
Πολύ ισχυρό, δημιουργεί βαθύ ριζικό σύστημα, μεταφυτεύεται με σπόρο ή με παραφυάδες.
Προσωπικά μόνο τσι παραφυάδες κατέχω…
Δεν θα αναφερθώ στις πολλαπλές της ιδιότητες, που λίγο πολύ τις ξέρουμε όλοι.
Θα σταθώ σε κάποιες ιδιαίτερες χρήσεις της, τα τελευταία χρόνια.
Σαν βιομάζα!
Με πολύ μικρό κόστος παραγωγής χρησιμοποιείται απ’ τη ΔΕΗ ή από ιδιώτες για την παραγωγή θερμοηλεκτρικής ενεργείας και σαν πέλετ…
Επίσης τα πέταλα, ο βλαστός και τα φύλλα, χρησιμοποιούνται σαν τροφή ιδιαίτερα ενεργειακή, για τα αιγοπρόβατα άλλα και για τα μεγαλόσωμα ζώα.
Αρκεί ο βοσκός να είναι ανοιχτόμυαλος, καινοτόμος και να μην βαριέται…
Κλείνοντας να πω, πως το περιβόλι το αφήνω πλέον ανοιχτό χωρίς λουκέτα για όποιον θέλει να πάρει παραφυάδες και για να απολαύσει τον αγκιναρόκαρπο την άνοιξη!
Αρκεί να μου αφήνει κι εμένα για το ….ραέτι που λέγαμε!
Πηγή: Mariam Mariam
