Γράφει η Έφη Μιχελάκη*
Το ‘χουμε πει και ξαναπεί, πως η Μυθολογία είναι σπαρακτικά διδακτική κι ωραία.
Για αυτήν εδώ τη κυριούλα την αγκινάρα – που η Κρήτη πολύ την αγαπά και τη στιμέρνει – ο μύθος λέει πως η Κυνάρα ήταν μια μυργιόπλουμη κόρη που κατοικούσε σ ένα ξερονήσι, κι ο Δίας βλέποντας την, την ορέχτηκε, ζήλεψε τα κάλλη και την εμορφιά της και την ήθελε κι αυτή χαρεμιάρα και καβάντζα του τις μέρες που η Ήρα απουσίαζε απ’ το θεϊκό το τόπο.
Την έφερε βέβαια στον Όλυμπο αφού τη κατάφερε με τις μαργιολιές του, αλλά η κόρη γρήγορα βαρέθηκε – και ως γνήσια Ελληνίδα που ήταν – συχνά έφευγε κρυφά και επισκεπτόταν τη μάνα της στο νησί.
Αυτό εξόργισε το Δία και το τεράστιο εγώ του, και τη μεταμόρφωσε σε γαϊδουράγκαθο (γιατί τέτοιο είναι η αγκινάρα) και την έστειλε πίσω οριστικά στη μάνα της.
Η έμορφη κόρη όμως – με τη επιστροφή της και εις τους αιώνες των αιώνων ευτυχώς – διατήρησε τη θεϊκή της γεύση και την αρχαιοελληνική κορμοστασιά της!
Κράτησε επίσης και το μύθο του αφροδισιακού εδέσματος, που εμείς στη Κρήτη τονε πιστεύομε Θεόψυχα μας!
Έκτοτε – κι αυτή η πλανεμένη αναθεώρησε – και περιόρισε τις παρέες της σε καφενέδες, στέκια καλοφαγάδων, κιμπάρηδων και καταδεκτικών ανθρώπων και παντόνιαρε τσοι Θεούς!
Κάνει δε μοναδικές παρέες με τ αγριομάραθο και ένα ταπεινό ψυχανθές το χλωροκούκι!!
Ώρα σας καλή.
Φωτο απ’ τον αγκιναρόκηπο μου.
* Η Έφη Μιχελάκη Είναι Κτηνίατρος από το Ασήμι, με καταγωγή από τους Παρανύμφους των Αστερουσίων
