Γράφει η Άννα Δ. Παππά δασκάλα, συγγραφέας
Ο δάσκαλος δεν είναι ένα τυποποιημένο προϊόν με αυστηρά ποιοτικά χαρακτηριστικά και με εμπορικές προδιαγραφές. Ευτυχώς, γιατί θα ήταν αποκρουστικός στα μάτια των μαθητών του. Ούτε το προϊόν παραγωγής του δασκάλου είναι τυποποιημένο. Το προϊόν παραγωγής του είναι ο ολοκληρωμένος άνθρωπος, ο πολίτης, ο δημιουργικός, ο κοινωνικός, ο αυθεντικός, ο ελεύθερος νους. Είναι ο νέος, ο προετοιμασμένος για τη ζωή. Ο δάσκαλος πρέπει να είναι ανεξάρτητος, να έχει εμπιστοσύνη στις δυνάμεις του, να είναι ικανός να επισφραγίσει με την αυθεντία του όλα όσα εξαρτώνται από αυτόν. Να αποβλέπει, με τις προσπάθειές του, σε μία νέα γενιά από δυνατούς, ελεύθερους και ανεξάρτητους πολίτες. Να εκπέμπει την αύρα μέσα στην οποία γίνεται η μεταμόρφωση του παιδιού. Η τάξη να είναι το κουκούλι. Ο δάσκαλος πρέπει να είναι ικανός να προετοιμάσει ένα περιβάλλον, μέσα στο οποίο οι μαθητές του θα μπορούν να ξεδιπλώσουν την ψυχή τους, σε όλο της το μεγαλείο, ώστε να αποκτήσουν καθαρή ματιά και να γίνουν τελικά διαμορφωτές του μέλλοντός τους και όχι θύματα των γεγονότων. Ο αληθινός δάσκαλος δεν πρέπει να αισθάνεται καμία δυσαρέσκεια για τις προδιαθέσεις και τις έμφυτες τάσεις των μαθητών. Δεν τις περιορίζει. Αντίθετα επιδιώκει να εμφανιστούν. Δεν επιδιώκει να κάνει τους μαθητές του όμοιους με αυτόν, ούτε όμοιους με άλλους που είναι επιτυχημένοι και αναγνωρίσιμοι. Με τις άοκνες φροντίδες του πασχίζει να διαπλάσει ανθρώπους όπως τους θέλει η φύση τους. Ανθρώπους όπως τους θέλει η ιερή πνοή που υπάρχει μέσα στη φύση τους. Ο δάσκαλος ανυψώνει την ανθρώπινη φύση στο ψηλότερο και ευγενέστερο σημείο που μπορεί να φτάσει. Η αγάπη, που είναι το κεντρικό χαρακτηριστικό της ταυτότητάς του, μετατρέπεται σε ιερή δύναμη, σε μέσον απελευθέρωσης κάθε θεϊκού και αιώνιου στοιχείου, που υπάρχει μέσα σε κάθε παιδί .
Πηγή: pappanna.wordpress.com
