Γράφει η Μαρία Μαυρουδή
Πρέπει να είμαστε γονείς ενός παιδιού όχι μόνο στα λόγια αλλά και στις διάφορες ενέργειες της καθημερινότητας που περικλείουν μαζί και αυτό.
Είναι ιδιαίτερα δύσκολο και ειδικά στη σημερινή εποχή να μεγαλώνεις παιδί.
Χρειάζεται αρκετή υπομονή που τις περισσότερες φορές δυστυχώς δεν την έχουμε.
Φορτισμένοι από την πίεση της καθημερινότητας, πελαγωμένοι με τα προβλήματα που μας απασχολούν δεν έχουμε τη διάθεση ούτε και την αντοχή να αρνηθούμε σε αυτό που θέλει το παιδί μας.
Για λίγα λεπτά ηρεμίας μπορούμε να του τάξουμε τόσα πολλά πράγματα και βέβαια να τον παρατήσουμε στην αγκαλιά της τεχνολογίας η οποία ξέρει να παίζει υπέροχα το ρόλο της νταντάς.
«Παίξε το αγαπημένο σου παιχνίδι, δες το παιδικό που σου αρέσει αλλά άφησέ με σε παρακαλώ λίγο ήσυχη».
Λόγια που λίγο πολύ οι περισσότεροι τα έχουμε πει όταν δεν μπορούμε να ασχοληθούμε κάποια στιγμή με τα παιδιά μας.
Τα παιδί μας έχει ανάγκη την παρουσία μας.
Την ώρα που εμείς τρέχουμε για να του εξασφαλίσουμε τα υλικά αγαθά που του είναι απαραίτητα, του στερούμε την παρουσία μας που κάποιες φορές την έχει ανάγκη. Πόσο στενοχωρήθηκα προχθές που σχόλασε ο μικρός μου γιος και την ώρα που τον πήρα από το σχολείο κρεμάστηκε κυριολεκτικά πάνω μου.
Αυτό δε σημαίνει ότι δεν περνάει καλά στο σχολείο, απλά ήταν η μέρα που ήθελε περισσότερο τη μαμά κοντά του.
Δεν το κρύβω πως ένιωσα τύψεις, αλλά δυστυχώς δε γίνεται διαφορετικά.
Τα παιδιά μας ανεξάρτητα από την ηλικία τους , μας έχουν ανάγκη.
Ανάλογα με τις ανάγκες που απαιτεί κάθε ηλικία προσπαθούμε να ανταποκριθούμε όσο το δυνατόν καλύτερα στις απαιτήσεις της.
Δεν σταματάμε ποτέ να είμαστε γονείς.
Ακόμα κι αν έχουν περάσει χρόνια και το παιδί μας έχει μεγαλώσει πάντα θα είναι για μας το μικρό μας παιδάκι που θα έχει ανάγκη την αγάπη και την φροντίδα μας. Άλλωστε ας μην ξεχνάμε ότι τα παιδιά είναι ένα μέρος του εαυτού μας και ο πολύτιμος θησαυρός της ζωής μας.
- Η Μαρία Μαυρουδή είναι Δασκάλα στο 2ο Δημοτικό Σχολείο Μοιρών
