Της Μαρίας Μαυρουδή
Η πρώην Πρύτανης του Πανεπιστημίου του Στάντφορντ Lythcott-Haims θεωρεί πως οι γονείς-ελικόπτερα καταστρέφουν μια ολόκληρη γενιά παιδιών.
Τα τελευταία χρόνια όλο και περισσότεροι γονείς βρίσκονται συνέχεια σαν ελικόπτερα πάνω από τα παιδιά τους, παρακολουθούν κάθε τους κίνηση, δεν τα αφήνουν να αναλαμβάνουν πρωτοβουλίες και τα πνίγουν με την αγάπη και την προστασία τους.
Οι γονείς-ελικόπτερα ζουν και αναπνέουν για τα παιδιά τους, χωρίς να υπάρχει κάτι άλλο ιδιαίτερα σημαντικό για εκείνους. Φτάνουν στο σημείο να μην μπορούν να διαχωρίσουν τον εαυτό τους από το παιδί τους. Μιλούν στον πληθυντικό αριθμό όταν αναφέρονται σε αυτό, θέλοντας να ασκήσουν τον πλήρη έλεγχο στη ζωή των παιδιών τους. Ποια ρούχα θα φορέσουν, ποιοι θα είναι οι φίλοι τους, πώς θα κάνουν την κατ’ οίκον εργασία τους, τι θα σπουδάσουν.
Η καταπίεση που υφίστανται αυτά τα παιδιά είναι τρομερή, αλλά δυστυχώς δεν είναι και το μοναδικό πρόβλημα που πρέπει να αντιμετωπίσουν. Τα παιδιά που βρίσκονται στο επίκεντρο του γονεϊκού σύμπαντος προσγειώνονται με απότομο και άσχημο τρόπο όταν διαπιστώνουν ότι δεν συμβαίνει το ίδιο και στην πραγματική ζωή. Τα παιδιά των γονιών-ελικοπτέρων είναι άβουλα, αδύναμα να αντεπεξέλθουν στις πραγματικές δυσκολίες της ζωής.
Όλοι οι γονείς θέλουμε να βοηθήσουμε τα παιδιά μας. Οι ειδικοί λένε ας το κάνουμε με τέτοιο τρόπο, που να μην ευνουχίζουμε τις προσωπικότητές τους. Άλλο είναι το να στέκομαι συμπαραστάτης δίπλα στο παιδί μου και άλλο το να στέκομαι μπάστακας από πάνω του. Η ζωή είναι και σκληρή και γεμάτη δυσκολίες και για το λόγο αυτό οφείλουμε να δώσουμε στα παιδιά μας το καλύτερο εφόδιο, και την ικανότητα να σκέφτονται μόνα τους και να παίρνουν τις αποφάσεις που τα αφορούν, γνωρίζοντας βέβαια ότι οι πράξεις τους έχουν και συνέπειες.
