Το γνωρίζατε ότι το κυδώνι λέγετε και «Μήλο της Αφροδίτης» ; Είναι το φρούτο που είναι αφιερωμένο στη θεά της ομορφιάς. Για αυτό και απεικονίζεται να κρατά ένα κυδώνι. Αναφέρεται ότι η θεά έτρωγε ένα για να αρωματίσει το στόμα της πριν μπει στη νυφική αίθουσα. Επίσης ότι το «Χρυσό μήλο της έριδος» που έδωσε ο Πάρις στην Αφροδίτη ήταν Κυδώνι και όχι μήλο απλά τότε δεν έκαναν διάκριση.
Τα κυδώνια λοιπόν ήταν γνωστά από αρχαιότατων χρονών θεωρούνταν τα «Χρυσά Μήλα». Θεωρείτε ότι πήραν το όνομα από τη πόλη Κυδωνία. Μια από της σημαντικότερες αρχαίες πόλης της Κρήτης. ( η πόλη βρίσκετε σήμερα κάτω από την πόλη των Χανιών ) Εδώ λοιπόν ευδοκιμούσε μια από της καλύτερες ποικιλίες.
Ίσως τελικά για αυτό το λόγο αγαπούμε εμείς οι Κρητικοί τόσο πολύ το κυδώνι. Θα το συναντήσουμε σε διάφορες παρασκευές σε φαγητά αλλά και γλυκά. Ένα όμως από τα πιο γνωστά και αγαπητά είναι το Γλυκό Κυδώνι. Σκέτο, με γιαούρτι, σε γλυκά. Δεν υπάρχει νοικοκυρά που να μην φτιάχνει Γλυκό Κυδώνι.
ΥΛΙΚΑ
1 κιλό κυδώνια καθαρισμένα.
1 κιλό ζάχαρη
400ml. νερό
2 κλωνάρια αρμπαρόριζα
1 λεμονί χυμό
ΕΚΤΕΛΕΣΗ
Πλένουμε πολύ καλά τα κυδώνια μας και καθαρίζουμε τη φλούδα τους. Χρειάζεται λίγο προσοχή για να μην κοπούμε διότι είναι σκληρή η σάρκα.
Τεμαχίζουμε το κυδώνι στα τέσσερα και αφαιρούμε τα σπόρια. Κόβουμε σε μικρά μπαστουνάκια. Αν έχουμε το κατάλληλο τρίφτη δεν χρειάζεται να τεμαχίσουμε το κυδώνι και να αφαιρέσουμε τα σπόρια. Τρίβουμε γύρω . Μην ανησυχείτε αν το κυδώνι σκουρύνει, να είστε σίγουροι ότι δεν θα επηρεάσει το αποτέλεσμα του γλυκού μας.
Πλένουμε τα κυδώνια μας και τα αφήνουμε να σουρώσουν πολύ καλά. Στη συνέχεια τα βάζουμε σε μεγάλη κατσαρόλα μαζί με τη ζάχαρη. Σε αυτό το σημείο θα ήθελα να σας αναφέρω ότι εγώ χρησιμοποιώ πάντα μια συγκεκριμένη κατσαρόλα για τις μαρμελάδες και τα γλυκά του κουταλιού, είναι μια μεγάλη, φαρδιά με σχετικά λεπτό πάτο. Η γιαγιά η Μικρασιάτισσα έλεγε πάντα πως έχει σημασία και το τσακάλι για την επιτυχία του γλυκού μας. Ποτέ δεν το κατάλαβα ακριβώς και δυστυχώς δεν πρόλαβα και να την ρωτήσω. Πάντως συνεχίζω να το ακλουθώ ευλαβικά. Υποθέτω όμως, ότι το σχήμα της κατσαρόλας επηρεάζει στο ρυθμό που εξατμίζετε το μίγμα. Άρα στο δέσιμο του γλυκού μας.
Ψήνουμε σε δυνατή φωτιά. Αφού έχει κοχλάσει αφαιρούμε με τρυπητή κουτάλα τους αφρούς και συνεχίζουμε το βράσιμο για περίπου 10 λεπτά.
Κατεβάζουμε από τη φωτιά και το αφήνουμε για μια μέρα να σταθεί το γλυκό μας. Την επόμενη μέρα βάζουμε την αρμπαρόριζα και συνεχίζουμε το βρασμό, αυτή τη φορά σε μέτρια θερμοκρασία μέχρι να δέσει. Λίγο πριν το τέλος βάζουμε το χυμό λεμόνι και αν μας αρέσει αμύγδαλα που έχουμε ασπρίσει. Βλέπουμε αν έχει δέσει το γλυκό μας με όποια από την τεχνικές μας βολεύει από τα ΜΥΣΤΙΚΑ ΜΑΣ.
Με αυτό το τρόπο ψησίματος το γλυκό μας θα πάρει αυτό το βαθύ κόκκινο χρώμα, βεβαία σημασία έχει και η ωρίμανση του φρούτου. Στη συγκεκριμένη περίπτωση τα δικά μου δεν ήταν τόσο ώριμα αλλά μου αρέσει γιατί κρατούν πιο τραγανή τη σάρκα τους. Σε άλλη συνταγή θα ακολουθήσουμε διαφορετική τεχνική ώστε να έχουμε ένα κίτρινο αποτέλεσμα στο γλυκό μας.
Τέλος αφήνουμε το γλυκό μας να κρυώσει και το τοποθετούμε σε αποστειρωμένα βάζα αφού έχουμε αφαιρέσει τα μυρωδικά μας.
Καλή επιτυχία…
Πηγή: kritikes-geuseis.gr
