Κείμενο – Φωτογραφίες: Νίκος Μαθιουδακης
Μια ιστορία πιστεύω, αρκετά ενδιαφέρουσα, γύρω από ένα εξαιρετικό άνθρωπο, σεμνό, αυτοδίδαχτο καλλιτέχνη, τον αγαπητό και καλό φίλο τον Γιώργη Ταμιωλάκη ο οποίος έχει αφήσει το δικό του ανεξίτηλο αποτύπωμα μιάς σπουδαίας καριέρας και με μεγάλη προσφορά από το πέρασμα του, στην κρητική μουσική παράδοση του τόπου μας !!!
Από τους καλλιτέχνες που ξεκίνησε και αυτός σε δύσκολα μεταπολεμικά χρόνια αλλά και από αυτούς της γενιάς του, που στήριξαν και έδωσαν ώθηση στην κρητική μουσική, ώστε να μπει και να ακουστεί απο τα χωριά στα κέντρα της πόλης με το άνοιγμα των πρώτων κρητικών μαγαζιών πού αρχίζουν και κάνουν την εμφάνιση τους την δεκαετία του 1960-1970 και μετά στο Ηράκλειο, όπως η Καστέλλα και τα Ζαμάνια στην παραλιακή στο λιμάνι, η Καλλιθέα των αδελφών Βατσινά πάνω άπω κήπο στην πλατεία ελευθερίας, τα Ριζίτικα στην Θέρισο, ο Ερωτόκριτος στο υπόγειο στην χάνδακος, το Λιμενικό περίπτερο στην παραλιακή, η Αρετούσα αν θυμάμαι καλά πρώτα επί της Έβανς στο υπόγειο και εν συνεχεία πίσω από την Λότζια των αδελφών Ορέστη και Γιώργη Σαρρή όπως και η καλοκαιρινή επί της λεωφόρου Κνωσού, η Ξαστεριά στου μπεντεβή του Μιχάλη Τσαγκαράκη,η Ντελίνα στην Αλικαρνασσό του Βασίλη Σκουλά, το καλοκαιρινό κέντρο στην ”Όασης” έξω από το κηποθέατρο στην καινούργια πόρτα, και από τα ποιο παλιά το ”Άλσος” που βρισκόταν στον κεντρικό δρόμο στην διακλάδωση Δημοκρατίας και Γερωνυμάκη όπως και άλλα αργότερα !!
Δύσκολα χρόνια και εποχές χωρίς τα σημερινά εφόδια και περισσότερο στα μέσα επικοινωνίας και μεταφοράς. !!
Ο κάθε προορισμός γινόταν τότε με τα λεωφορεία και όπου βέβαια αυτά έφθαναν, και από εκεί να συνεχίσουν πολλές φορές με τα πόδια, να περπατήσουν η να ανηφορίσουν μονοπάτια για να φθάσουν και στο ποιο απομακρυσμένο χωριό, για να προσφέρουν και να δώσουν χαρές στο μουσικό κάλεσμα τους !!!
Πάει λοιπόν κάμποσος καιρός που τον Γιώργη Ταμιωλάκη και να τονίσω εδώ ότι καταθέτω και καταγράφω όπως ακριβώς εξελίχθηκε η κουβέντα μας !!!
Τον επισκέφθηκα στο χωριό του στην Γαρίπα που ζει σήμερα, που ήταν και προσωπική μου επιθυμία,και μάλιστα απο τούς πρώτους λαουτιέρηδες που γνωρίσαμε στα παιδικά μας βιώματα μια που αρκετές φορές ανηφόρισε στο χωριό μας στην Εθιά στα μέσα του 1960 στο μεγάλο πανηγύρι του χωριού μας του Προφήτη Ηλία !!! Με χαρά με υποδέχθηκε στο σπίτι του, μαζί με την γυναίκα του την Ελένη που ζουν μόνιμα εκεί, και πρόσχαρα μου άνοιξε την καρδιά του και με νοσταλγία άρχισε να μου διηγάτε για την καριέρα του και για το πώς πορεύτηκε για 50 ολόκληρα χρόνια υπηρετώντας την κρητική μουσική παράδοση του τόπου μας….50 χρόνια γεμάτα ως λαουτιέρης και τραγουδιστής και συγκεκριμένα από 1955 σε ηλικία 15-17 ετών που ξεκίνησε έως το 2003 που σταμάτησε οριστικά !!
Ένα πραγματικά όμορφο και νοσταλγικό ταξίδι με το Λαούτο και με τούς εκάστοτε λυράρηδες που ήταν σε συνεργασία μαζί όλα αυτά τα χρόνια και με σκοπό στον κάθε προορισμό και κάλεσμα τους, να προσφέρουν χαρές και μόνο χαρές!!!!
Μία μεγάλη και ενδιαφέρουσα καριέρα με γλέντια και διασκεδάσεις σε Πανηγύρια, Γάμους, Βαπτίσεις, χοροεσπερίδες ,εκδηλώσεις, παρέες και καλέσματα σε όλη την Κρήτη, σε όλα τα χωριά προσκλήσεις σε Ελλάδα και εξωτερικό και με πολλά ταξίδια, απο το 1971 έως το 2000 σε Αυστραλία Νέα Ζηλανδία, Αίγυπτο,Αμερική, Γερμανία και επαναλαμβανόμενα συνεχώς !!!
Το 1971 στην Γερμανία με τον Γιάννη Κοκολάκη (Κοκολογιάννη) το 1976 στην Αμερική με τον Μανώλη Καρπουζάκη
1973-1974 στο κρητικό κέντρο ”Αρετούσα” και στο καλοκαιρινό επι της Λ. Κνωσσού που έπαιξα με τον Κώστα Μουντάκη
Το 1976-1979 παιζαμε στην ΄΄Ξαστεριά΄΄με τον Μιχάλη Τσαγκαράκη
Το 1978 με τον Κωστή τον Γαρεφαλάκη που είχαμε μια πολύχρονη συνεργασία πήγαμε στην Καλαμάτα σε πανελλήνιο φεστιβάλ μουσικής και χορού με το λύκειο Ελληνίδων Ηρακλείου και μάλιστα αποσπάσαμε το πρώτο βραβείο, επίσης θυμάμαι με τον Κωστή Γαρεφαλάκη στο Μοναστηράκι στο πανηγύρι του Αγίου Δημητρίου όταν ήρθαν στον γλέντι ο Ορέστης ο Σαρής ο ωραίος αυτός μερακλής χορευτής με παρέα απο το Ηράκλειο σε ένα δυνατό γλέντι και με τον Γιώργη το Μακράκη στο μπουζούκι σε λαϊκά και ευρωπαϊκά που παίζαμε τότε και η πρόταση του εκείνο το βράδυ να πάμε και να παίζουμε κάθε βράδυ για όλη τη σαιζόν στο κέντρο ΄΄Αρετούσα΄΄που ο ίδιος με τον αδερφό του τον Γιώργη είχαν την διεύθυνση του Κέντρου !!
Επίσης σε καλέσματα με τον Μανώλη Καρπουζάκη στην Καλαμάτα, στο Μεσολόγγι και Θεσσαλονίκη σε εορταστικές εκδηλώσεις, καθώς επίσης και με τον Μιχάλη Τσαγκαράκη στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας σε φεστιβάλ χορού, μουσικής !!!
Η συνεργασία με τον Κωστή τον Γαρεφαλάκη ήταν πολύχρονη και αξέχαστα τα τα γλέντια 1965-1970 αλλά και μεταγενέστερα στα χωριά μας Εθιά- Ροτάσι στα μεγάλα πανηγύρια του Προφήτη Ηλία και Ζωοδόχου Πηγής !!!
Το 1979 έπαιζα στο κρητικό κέντρο στην ΄΄Αρετούσα΄΄ στο υπόγειο πίσω από τον Άγιο Τίτο, και το καλοκαίρι του 1980 με τον Μανώλη τον Ρασιδάκη στο κέντρο ΄΄Λέφτης΄΄στην Χερσόνησο και μόλις τελείωσε η καλοκαιρινή χρονιά 1980- 1981 πήγα τότε με τον Γιώργη Τσαγκαράκη στην Αυστραλία !!!
Ένα ταξίδι αρκετά ενδιαφέρον και την περιπέτεια μας τότε στο αεροδρόμιο της Αυστραλίας στο Σίδνεϊ με τους χοχλιούς που απαγορευόταν να έχομε μαζί μας στις αποσκευές και τίς νομικές διαδικασίες που ακολούθησαν και την ταλαιπωρία μας στο αεροδρόμιο μέχρι να μας αφήσουν να φύγομε !!!
Καθίσαμε Αυστραλία 6 μήνες πήγαμε Μελβούρνη, Σίδνεϊ, και σε άλλες πόλεις σε ένα αξέχαστο ταξίδι..
Το 1982-1983 πήγαμε ξανά με τον Μανώλη Καρπουζάκη στην Αυστραλία και από εκεί στα τέλη του 1983 πήγαμε στην Νέα Ζηλανδία και ίσως οι πρώτοι κρητικοί καλιτέχνες που κάναμε την εμφάνιση μας σε αυτη την χώρα !!! Στήν Αμερική το 1989 και το 1997 με τον Ζαχάρη Κριτσωτάκη ,το 1998 με τον Μιχάλη Τσαγκαράκη στην Αίγυπτο, και το 1999 και 2000 με τον Γιώργη τον Καφάτο ξανά στην Αμερική !!!!
Θυμάμε την γνωριμία μου με το Δημήτρη τον Καφάτο δάσκαλο και χωριανό του Κώστα Μουντάκη απο την ΄΄Αλφά΄΄ όταν παίζαμε στην Αθήνα το 1985 με τον Χαρ Γαργανουράκη και κάποια στιγμή ο Χαράλαμπος λέει στο μικρόφωνο και τώρα θα παρακαλέσω τον Δημήτρη τον Καφάτο, δάσκαλο του Κώστα Μουντάκη να ρθει να μας παίξει μια κοντυλιά.
Βλέπω ένα ηλικιωμένο να έρχεται, ανεβαίνει και πιάνει την λύρα αρχίζει να παίζει, έκλεινα τα μάτια μου και έλεγα ο Μουντάκης παίζει …τα ανοίγω δεν παίζει ο Μουντάκης, ο Καφάτος παίζει …. πραγματικά πλήρης ομοιότητα στα πατήματα, στην μελωδία, στο άκουσμα, στο δοξάρι σέ όλα !!!Μεγάλη εμπειρία να παίξω με αυτόν τον μεγάλο λυράρη και δάσκαλο του Κώστα Μουντάκη από την Αλφά- Μυλοποτάμου !!!
Δάσκαλος πραγματικά μεγάλος και δικαιολογημένα ο Κώστας Μουντάκης συχνά τον μνημόνευε και έλεγε το όνομα του ….!!!
Για κάποια χρόνια ίσως 10 περίπου και κάθε απόκριες έπαιζα στην Κάλυμνο με τον Στέφανο Μεσσαριτάκη όπως και μια φορά τον δεκαπενταύγουστο
καθώς επίσης και σε κρητικά κέντρα στην Ρόδο με τον Μανώλη Καρπουζάκη !!!
Συμμετοχή σε σατυρικά βιντεοκλίπ με τον Μιχάλη Τσαγκαράκη όπως ”ο Τροχονόμος” ”Του κουτρούλη ο Γάμος” οι κουτσομπόλες κ.λ.π. όπως και την συμμετοχή του για τρία χρόνια περίπου στην βυζαντινή χορωδία Ηρακλείου με τον Γιάννη Δαμαρλάκη ….
Κάνοντας σήμερα τον απολογισμό του, από αυτό το όμορφο ταξίδι που ήταν και το βιοποριστικό του επάγγελμα για την οικογένεια του, και από αυτό να έχει αποκομίσει και να έχει γευθεί πολλές χαρές, πολλές γνωριμίες με πολύ κόσμο, φίλους παντού, και το σπίτι του να είναι στολισμένο με πολλές αναμνήσεις και να κοσμούν τούς τοίχους του σπιτιού του από φωτογραφικό υλικό, διπλώματα, επαίνους κάδρα κ. λ. π.
Για την δισκογραφική του δουλειά μας λέει ότι πρώτη φορά σε στούντιο μπήκα στην Αθήνα 1964 σε δίσκο με τον Γιάννη Κοκολάκη η Κοκολογιάννη και μετά έκανα ένα δίσκο και με τον Γιάννη Βεργάκη η ‘’Τσκιντίρης‘’ από το Μεσοχωριό !!!
Με τον Χαράλαμπο ΄Γαργανουράκη το 1965 και όπως λέει ο ίδιος ο Χαράλαμπος ήταν η πρώτη του ηχογράφηση στη δισκογραφία σε ένα χανιώτικο συρτό σε μουσική και στίχους δικούς του, με τίτλο « Εχάρισα σου την καρδιά». Το τραγούδι κυκλοφόρησε τότε σε δίσκο 45 στροφών από την μικρή εταιρεία ΄΄DORE΄΄, έχοντας στην άλλη όψη το «Μ’ αγαπάς δεν μ’ αγαπάς» του Γιώργου Ταμιωλάκη με ερμηνευτή τον ίδιο. !!!!
Με τον Μανώλη Καρπουζάκη γράψαμε μαζί 10 δίσκους περίπου ,επίσης με τον Μιχάλη Τσαγκαράκη μαζί απ ότι θυμάμαι σε μερικούς δίσκους !!
Είχε την τύχη και την τιμή να γνωρίσει και να συνεργαστεί με μεγάλα ονόματα της εποχής και με νοσταλγία και συγκίνηση όσους μπορούσε να μου αναφέρει όπως Τον Θανάση Σκορδαλό, Κώστα Μουντάκη , Νικο Ξυλούρη, Σπύρο Σηφογιωργάκη, Μχάλη Τσαγκαράκη, Μανώλη Ρασιδάκη, Κωστή Γαρεφαλάκη ,Χαράλαμπο Γαργανουράκη, Μανώλη Καρπουζάκη,Στέφανο Μεσσαριτάκη,Γιάνη Ξυλούρη (Ψαρογιάννη) ως Λυράρη, Μανώλη Μανουρά, Γιώργη Τσαγκαράκη (αριστερόχειρα) λυράρη, Ηλία Βασιλάκη ,Μανώλη Βασιλάκη,Γιάννη Βασιλάκη, Γιάννη Κοκολάκη (Κοκολογιάννη) Χρόνη Πασπαράκη, Δημήτρη Πασπαράκη, Λαοκράτη Πασπαράκη, Ζαχαρία Κριτσωτάκη ,Γιάννη Βεργάκη η Τσικιντίρη, Γιώργη Λουλάκη το 1985΄΄Γιαχνή΄΄ τον Γιώργη Καφάτο γιό του Δημήτρη Καφάτου και άλλους !!!
Συνεχίζοντας το ξετύλιγμα όσο γίνεται, από το κουβάρι της ιστορίας της καλλιτεχνικής του διαδρομής και για το πώς ξεκίνησε, μια ιστορία που πραγματικά είναι ενδιαφέρουσα !!
Ο Γιώργης γεννήθηκε το 1938 και μεγάλωσε στην Γαρίπα Μονοφατσίου Γιός του Κωστή και της Ελένης μικρασιατικής καταγωγής της μητέρας του από τον Τσεσμέ της Μικράς Ασίας !!! Ένα έφορο ζωντανό χωριό με σπουδαίους ανθρώπους στην κοινωνία, και με σπουδαία ιστορική διαδρομή στην παράδοση και στον πολιτισμό !!!
Ένα χωριό που θα έλεγα ότι είχε δημιουργήσει και κτίσει την δικιά του σχολή πάνω στην κρητική μουσική γιατί στην δύναμη του διαχρονικά από παλιά υπήρξαν και έβγαλε σπουδαίους καλλιτέχνες που πρόσφεραν στο χωριό τους, στην γύρω περιοχή και στην Κρήτη γενικότερα !!!
Εκτός τον Γιώργη Ταμιωλάκη να αναφέρω όπως μου τους περιγράφει ο ίδιος με τον παλιότερο χωριανό τον Γιώργη τον Τσαγκατάκη να παίζει Βιολί που συνεργαζόταν τότε επίσης με τον χωριανό τον Γουμενάκη -Βασιλάκη Μιχάλη που έπαιζε μαντολίνο, μετά έχομε τον Ηλία τον Βασιλάκη που έπαιζε λύρα, εν συνεχεία τον αδερφό του τον Γιάννη τον Βασιλάκη πολύ καλό Λαουτιέρη που στην συνέχεια ασχολήθηκε και με την λύρα και έπαιξε και ως Λυράρης,( υπάρχει η φωτογραφία σε γάμο στην Γαρίπα που τον βλέπομε μικρό να κρατά το λαούτο δίπλα στον Γιώργη Ταμιωλάκη με το ΄΄Ακόρντεον΄΄) μετά έχομε τον αξέχαστο τον Μανώλη τον Βασιλάκη πολύ καλός λυράρης αλλά λιγόχρονος δυστυχώς έφυγε νωρίς ,στην συνέχεια με τον Κωστή τον Σφακιανάκη επίσης καλό λυράρη που συνεργαζόταν τότε με τον Νίκο τον Νταούτη που έπαιζε Λαούτο, μπουζούκι, και αρμόνιο και με τον Νταούτη τον Σταύρο τον πατέρα του που έπαιζε Λαούτο, καθώς επίσης και τον νεαρό ταλαντούχο στο Λαούτο Χρήστο Σφακιανάκη γιό του Κωστή, και τον καταξιωμένο επίσης σήμερα Λαουτιέρη και καλό φίλο τον Χαράλαμπο Κασσαπάκη που επάξια συνεχίζει !!!
Ο Γιώργης Ταμιωλάκης ένας άνθρωπος πρόσχαρος και χαμογελαστός, ένας άνθρωπος καλοσυνάτος που σε κερδίζει με τη πρώτη κουβέντα και το σπουδαιότερο ένας άνθρωπος με ένα ευαίσθητο πονόψυχο χαρακτήρα μικρού παιδιού, όλα αυτά ζωγραφισμένα στην όψη του προσώπου και τα διακρίνεις με τις πρώτες λέξεις και κουβέντες που ανταλλάσεις μαζί του !!!
Με συγκίνηση λοιπόν και νοσταλγία μας διηγήθηκε πώς ξεκίνησε και τι ήταν αυτό που τον παρακίνησε να ακολουθήσει την κρητική μουσική μια ιστορία με αρκετό ενδιαφέρον γιατί στην ζωή μας τίποτα δεν σου χαρίζεται εάν δεν επιμείνεις και δεν κοπιάσεις και ο Γιώργης είχε την θέληση και επιμονή παρα τίς αντιδράσεις των γονέων του!!
Το όργανο που τον συγκίνησε και τράβηξε την προσοχή του, στο να ασχοληθεί με την κρητική μουσική στην συνέχεια ήταν το ΄΄Ακορντεόν΄΄ !!
Με αυτό ξεκίνησε όσο και αν φαίνεται παράξενο σε πολλούς και με αυτό να εμφανίζεται και να συμμετέχει με λυράρηδες και Βιολάτορες στα γλέντια και στα πανηγύρια της περιοχής μας, και όχι με το Λαούτο που έρχεται στην συνέχεια και μπαίνει δυναμικά στη ζωή του !!!!!!
Κάπου εκεί λοιπόν όπως μας λέει ο ίδιος στα μέσα της δεκαετία του 1950-1960 που θα ήμουν τότε 14-15 χρονών πέρασε από την Γαρίπα κάποιος πλανόδιος, ζητιάνος, τυφλός που έπαιζε ακορντεόν,γυρνούσε το χωριό ζητιανεύοντας από σπίτι σε σπίτι και εγώ τον ακολουθούσα γιατί με παρακίνησε και μου άρεσε πάρα πολύ ο ήχος και η μελωδία από το παίξιμο του, καθώς και τα τραγούδια που έπαιζε και τραγουδούσε !!
Τον ακολούθησα μέχρι το καφενείο του χωριού που κάθισε το μεσημέρι για να ξεκουραστεί και αφού παράγγειλε κάτι να φάει, άφησε το Ακορντεόν και τότε εγώ πήγα στη θεία που είχε το καφενείο και της είπα, πες του θεία άν θέλει να μου το δώσει να το πιάσω στα χέρια μου να δω αν μπορώ να το παίξω, του το λέει και εκείνος με ρωτά, πως με λέμε του απαντώ Γιώργη και με ρωτά Γιωργιό κατέχεις να παίξεις; ΄Οχι του απαντώ αλλά επειδή μου αρέσει θέλω να δοκιμάσω !!!!! Με βοήθησε και μου το έβαλε στο στήθος, πέρασα τούς ιμάντες στους ώμους μου και για όση ώρα έτρωγε εγώ προσπαθούσα να παίξω πάνω στα πλήκτρα κάτι σε ότι μου βγεί … εκείνη την εποχή κυκλοφορούσε ένα τραγούδι της τραγουδίστρας της Χατζοπούλου με τίτλο ΄΄Να ζήσουν τα φτωχόπαιδα που χουν καρδιά μεγάλη΄΄ κάνοντας αρκετές προσπάθειες κάπου άρχισα να το σημειώνω, όποτε αυτός έκπληκτος για την προσπάθεια και επιμονή μου να μου λέει μπράβο και να μου δίνει θάρρος λέγοντας μου ότι σιγά σιγά θα το καταφέρεις και φεύγοντας αφού κατάλαβε ότι είχα όρεξη με παρότρυνε και μου λέει …Να πας παιδί μου να μάθεις μουσική αφού σου αρέσει…..
Φεύγοντας πήγα στο σπίτι μας αλλά οι ήχοι, τα τραγούδια και η μελωδία από το Ακορντεόν να ηχούν στα αυτιά μου, και από εκείνη την στιγμή το έβαλα και το εμπέδωσα μέσα μου για τα καλά, να μου γίνεται έμμονη ιδέα και να σκέφτομαι καθημερινά, για το που θα βρω Ακορντεόν, που τα πουλάνε, και το πώς θα το αγοράσω !!
Εκείνα τα χρόνια ήμουν κοντά στην δούλεψη του πατέρα μου και για χαρτζιλίκι μου έδινε 50 δραχμές την εβδομάδα, τα χρήματα αυτά δεν τα ξόδευα τα μάζευα σιγά -σιγά΄ και είχα βάλει σκοπό να αγοράσω ένα Ακορντεόν !!
Όταν είχα μαζέψει περίπου 700 δραχμές πήγα στο Ηράκλειο κρυφά από τον πατέρα μου διότι αυτός ήθελε να μάθω γράμματα, και για αυτήν μου την απόφαση και ενέργεια, ήξερα ότι δεν θα συμφωνούσε μαζί μου και σίγουρα θα είχα αντιδράσεις όπως και πράγματι !!
Πάω κάποια μέρα στο Ηράκλειο και κρατούσα μαζί μου περίπου 700 δραχμές, φθάνω στην πλατεία Δασκαλογιάννη που ήταν εκεί ένα κατάστημα με επωνυμία ΄΄ Τσαγκαράκης΄΄ και πουλούσε Ραπτομηχανές, Πικάπ, Ραδιόφωνα και άλλα είδη της εποχής, βλέπω ψηλά στα ράφια 5-6 ακορντεόν, ξανοίγω αλλά οι τιμές με απογοητεύσανε γιατί το ποιο φθηνό τότε απ ότι είδα είχε 2.200 δραχμές !!
Σηκώνεται ο άνθρωπος έρχεται κοντά μου και μου λέει νεαρέ τι θες;
Ξανοίγω του λέω τα ακορντεόν αλλά απ’ ότι βλέπω είναι ακριβά και ήθελα ένα να το αγοράσω για να μάθω.
Ξέρεις να παίζεις με ρωτά; όχι του απαντώ, αλλά άμα το πάρω θα μάθω επέμενα εγώ.
Με παίρνει και με πάει στο γραφείο και μου έκανε ανάκριση πώς με λένε, από που είμαι, που τα βρήκα τα λεφτά, του απάντησα από τις οικονομίες και το χαρτζιλίκι που μου έδινε ο πατέρας μου κ. λ. π.
Αφού κατάλαβε ο άνθρωπος την ειλικρίνεια μου με ρωτά, ποιο από όλα μου αρέσει, του λέω μου αρέσει αυτό το 32άρι έτσι ήταν η ονομασία της μάρκας, ήταν και το ποιό μικρό σε μέγεθος και το ποιο φτηνό, και μου λέει θα σου το δώσω, του έδωσα τα λεπτά αυτά που κρατούσα και μου είπε να μαζώνεις λεφτά και να μου φέρνεις τα υπόλοιπα λίγα- λίγα.
Έτσι το πήρα και πήγα στο χωριό, ο πατέρας μου δεν ενθουσιάστηκε και δεν του ρθε και μάλιστα φοβήθηκα και δεν το πήγα στο σπίτι μας αλλά σε ένα χωριανό στην πάνω πάντα του χωριού τότε τον Ηλία τον Βασιλάκη ένα παλιό λυράρη του χωριού και κάθε βράδυ που με έχανες που με έβριχνες στου Ηλία το σπίτι, αυτός στην λύρα και εγώ στο ακορντεόν !!
Βέβαια ο πατέρας μου έμαθε για την αγορά μου, και έψαχνε να δει τι το έκανα που το έχω κρύψει και κάθε πότε λίγο μου έλεγε που τον έχεις χωσμένο εκοιονά τον ‘’καταργίτη’’ (εννοώντας το Ακορντεόν) !! Λέω ποιος είναι εκοιοσάς ο καταργίτης , λέει μου ξέρεις εσύ…. και λέω του και εγώ …αφού ξέρεις…
Έπαιζε βέβαια ο συγχωρεμένος ο πατέρας μου λύρα, αλλά αυτός δεν ήταν ενθουσιασμένος για την δικιά μου επιθυμία και ήθελε να μάθω γράμματα διότι έβλεπε τότε ότι δεν ήταν βιοποριστικό επάγγελμα να κάνεις τον Καλλιτέχνη και προσπαθούσε να με αποτρέψει, αλλά εγώ είχα πάθος και μεράκι να ασχοληθώ με την μουσική και τίποτα άλλο !!
Πήγα βέβαια μέχρι την τρίτη γυμνασίου στο Γυμνάσιο του Ηρακλείου και μετά σταμάτησα και άρχισα πλέον αφού το πήρα απόφαση να ασχολούμαι μόνο με την κρητική μουσική !!
Έτσι άρχισα σιγά-σιγά να μαθαίνω δίπλα στον χωριανό τον Ηλία Βασιλάκη και μαζί εκεί γύρω στα πρώτα γλέντια του χωριού, σε παρέες, πανηγύρια, χοροεσπερίδες αλλά και στα διπλανά χωριά και η συμμετοχή μου τότε, πάντα με το Ακορντεόν !!!
Ξεκίνησα με τον Ηλία τον Βασιλάκη και κάναμε το πρώτο γλέντι εδώ στο γειτονικό χωριό στα Καλύβια και πιάσαμε 120 δραχμές ο καθένας μας, μετά στα Καστελλιανά, ύστερα σε γάμο εδώ στο χωριό στην Γαρίπα ( υπάρχει η φωτογραφία με το ακορντεόν) και έτσι άρχισα σιγά σιγά να βρίσκομε το δρόμο μας, μετά στο Μοναστηράκι στο καφενείο του Θανάση κ.α.
Εκείνη την εποχή θυμάμαι ήταν το πανηγύρι του Αφέντη Χριστού στο Πύργο 6 Αυγούστου που ήταν και αυτό από τα πρώτα μου γλέντια και έπαιξα τότε μαζί με τον Βιολάτορα απο τον Πύργο τον Αριστείδη τον Οικονομάκη εγω στο Ακόρντεον και στο Λαούτο τον Κωστή τον Κατσουλιέρη (Υπάρχει φωτογραφία ). !!
Θυμάμαι εκείνα τα χρόνια ένα Στειακάκη που έπαιζε Βιολί από τις Αγιές Παρασκιές, επίσης ο Ροδάμανθος από τον Σκινιά έπαιζε ακορντεόν και κάποια φορά μου πρότεινε και μου λέει νάρθης να πάμε παίξουμε και οι δυό μαζί με τα ακορντεόν σε γλέντι στην Λαγούτα !!
Με λίγα λόγια άρεσα γιατί τραγουδούσα και τα λαϊκά τραγούδια της εποχής, και η φήμη και το όνομα μου να αρχίσει να απλώνεται και να με μαθαίνει ο κόσμος !!
Πως Μπαίνει το λαούτο στη ζωή μου ….
Εκείνα τα χρόνια στα μέσα του 1950 πήγα σε ένα γλέντι στην Μαχαιρά που έπαιζε ένας Λυράρης ο Γιάννης Κοκολάκης η ΄΄Κοκολογιάννης ΄΄με καταγωγή απο τον Σχινιά Μεραμβέλου μαζί με τον Κωστή το Κατσουλιέρη από τον Πύργο στο Λαούτο !! Αυτός με ήξερε ότι τραγουδούσα και κάποια στιγμή που έπαιζαν ευρωπαϊκά, ταγκό, φώξ, Βάλς κ.λ.π. με φωνάζει να πάω να τραγουδήσω κάποια τραγούδια αλλά συγχρόνως να κατέβει και να χορέψει και αυτός με κάποια κοπέλα !!
Αφού τελείωσε ο χορός με ρωτά γιατί του άρεσα, ο Λυράρης ο΄΄Κοκολογιάννης΄΄….αν παίζω… που παίζω… και με ποιό συνεργάζομαι, του λέω με κανένα, αλλά εγώ του λέω παίζω ακορντεόν !!
Τότε μου λέει, άμα θέλεις άφησε το Ακορντεόν έλα στο Ηράκλειο, πάρε ένα λαούτο να μάθεις, και αφού τραγουδάς καλά να συνεχίσεις δίπλα μου σαν λαουτιέρης , και μου ξαναλέει φεύγοντας, στον τάδε τόπο στο Ηράκλειο είμαι και έλα να με βρεις !!!
Στην συνέχεια όμως πήγα στρατιώτης και στον στρατό μας ρωτήσανε ποιός παίζει λύρα, ποιός παίζει λαούτο και σηκώνομε και λέω εγώ…. και που τόχεις το λαούτο; στο χωριό.. που είναι το χωριό σου; λέω η Γαρίπα ….Επειδή τότε ήταν ημέρες του Πάσχα και θα γινόταν γιορτή στο στρατόπεδο, μου λέει ο διοικητής να πας να το φέρεις !!!
Γυρίζω στο χωριό και παίρνω ένα Λαούτο αυτό που είχε ο Ηλίας ο Βασιλάκης γιατί εγώ δεν είχα δικό μου και έτσι βγάλαμε το γλέντι του Πάσχα, που εξ’ άλλου για αυτό τον σκοπό το ήθελα !!!!!
Βέβαια τη ίδια εποχή παντρεύτηκα, ……είχαμε έξοδα, ζοριλίκια και αποφάσισα νά πάω στο Ηράκλειο να βρώ τον Γιάννη Κοκολάκη η Κοκολογιάννη σε ένα καφενείο που ο ίδιος διατηρούσε επί της Λ. Ικάρου μετά τον Άγιο Δημήτριο στο ‘’Κατσαμπά’’ και συμφωνούμε να συνεργαστούμε και πάμε στο οργανοποιείο στην πάροδο της Καλοκαιρινού στου Δημήτρη του Αγριμάκη να βρούμε και να πάρω Λαούτο !!
Πήγαμε και μας λέει έχω ένα αλλά θέλω 2000 χιλιάρικα το πήραμε και μάλιστα συμφωνήσαμε από το κάθε γλέντι να του δίνω 100 δραχμές και ανέλαβε αυτήν την υποχρέωση ο ίδιος ο ΄΄Κοκολογιάννης΄΄ να τα δίνει στον Αγριμάκη όπως και έγινε !!
Κάναμε μαζί για αρκετό καιρό πολύ καλή συνεργασία ήταν ένας εξαιρετικός λυράρης και μαζί γράψαμε το 1964 ένα δίσκο μέ ένα συρτό δικό του από την μια μεριά και ένα τραγούδι δικό μου από την άλλη, με λόγια απ ότι θυμάμαι για την ΄΄ξενιτιά΄΄ !!
Μετά από λίγα καιρό αυτός έφυγε για μόνιμη εγκατάσταση στην Γερμανία και έτσι έμεινα ψάχνοντας για λυράρη να πάμε σε γάμο που είχα κλείσει τότε …..
Πήγα στο Ηράκλειο και βρήκα τον Χρόνη τον Πασπαράκη και μου λέει εγώ έχω κλείσει, τι να κάνω, ποιο θα βρω και μέσα στην αγωνία μου συνάντησα τον Κωστή τον Ζαχαρόπουλο (Μανωλάκη) τον (Λαουτιέρη-Λυράρη) και μου λέει ξέρω ένα κοπέλι και παίζει λύρα είναι εδώ στη Θέρισσο, άμα θες, να πάμε να τον βρούμε, πάμε και βλέπω ένα νεαρό 17 χρονών και για πρώτη φορά τότε συναντώ τον Μανώλη τον Καρπουζάκη τον άκουσα αμέσως για λίγο αλλά ήδη στα 17 του, ήταν φτασμένος ένας εξαιρετικός λυράρης και χωρίς αμφιβολία έτοιμος για γλέντι, παίξαμε μαζί για αρκετό καιρό και σε πολλά γλέντια μέχρι που πήγε φαντάρος!!!Στην συνέχεια και στο διάστημα αυτό συνεργάστηκα μαζί με τον Δημήτρη τον Πασπαράκη αλλά και στην συνέχεια με τον αδερφό του τον Λαοκράτη που πήγαμε σε ένα γλέντι στα Ίνια , εκεί ήταν ένας φωτογράφος και με πλησιάζει κατά την διάρκεια του γλεντιού και μου λέει, εδώ είναι ένα καλό παιδί και παίζει λύρα άμα θέλεις να τον βάλεις να παίξει μια κοντυλιά, λέω του έχομε παραγγελιές μόνο σε λίγο θα τον φωνάξω πράγματι μετά από λίγο του λέω φώναξε το παιδί να έρθει να παίξει !!!
Μια στιγμή βλέπω ένα πανύψηλο νεαρό μέχρι εκεί πάνω νά έρχεται και ήταν ο Χαράλαμπος Γαργανουράκης, ο σημερινός καταξιωμένος λυράρης και τραγουδιστής και με μεγάλη καριέρα, που στην συνέχεια συνεργαστήκαμε για αρκετό καιρό μαζί και παίξαμε στην Αρετούσα στο χειμερινό κέντρο των αδελφών ΄΄Σαρρή΄΄του Ορέστη και του Γιώργη που ήταν πίσω απο την Λότζια καθώς και στο θερινό επί της λεωφόρου Κνωσού !!
Μάλιστα με τον Λαοκράτη τον Πασπαράκη τούς Θυμάμαι στα 1965-1966 σε γλέντι στο πανηγύρι του Προφήτη Ηλία στην Εθιά στο καφενείο του Μανώλη Λουλάκη του ”Τσαγκάρη” τότε ήταν που έκαναν την εμφάνιση τους με μεγάφωνα και μικρόφωνα ενοικιαζόμενα από του Λυδάκη η του Πλατανάκη Ταβλά κ.α, και μάλιστα επειδή λειτουργούσαν με επαναφορτιζόμενες μπαταρίες ξέμειναν και τελείωσαν το γλέντι με μια μπαταρία τρακτεριού που δανείστηκαν και ήταν τότε εκεί !!!
Η συνεργασία μου με τον Νίκο Ξυλούρη ….
Στο καμαράκι στο Ηράκλειο ήταν ένα καφενείο του Κίμων του Μανουρά και εκεί συχνάζαμε όλοι οι καλλιτέχνες το ξέρανε πολλοί και από εκεί μας έβριχνε ο κόσμος και αυτοί που θέλανε κάποιο γλέντι σε γάμο η σε πανηγύρι και εκεί δίναμε ραντεβού διότι δεν είχαμε τότε τα σημερινά μέσα και η επικοινωνία δύσκολη και μόνο με παραγγελιά !!!!
Κάποιο απόγευμα λοιπόν στα 1966-1968 περίπου περίπου κατέβαινα για το καφενείο και στην απέναντι μεριά του δρόμου βάδιζε ο Νίκος Ξυλούρης που έφευγε από το καφενείο γνωριζόμασταν βέβαια και με ήξερε και βλέποντας με, με φωνάζει Γιώργο τι κάνεις… και αν έχω δουλειά το Σαββατοκύριακο (που ως συνήθως τότε τα γλέντια και οι Γάμοι γινόταν μονάχα Κυριακή και συνήθως γλέντι για δύο βράδια η και ημερήσια πολλές φορές) …ήταν τότε η εποχή που ο Γιάννης ο αδερφός του ήταν στρατιώτης και έτσι ο Νίκος Ξυλούρης έπαιζε με άλλους λαουτιέρηδες !! Όχι του απαντώ, δεν είχα κλείσει τότε κάποιο γλέντι και μου προτείνει να πάμε να παίξομε μαζί σε δυο γάμους που είχε κλείσει και μάλιστα αξέχαστα ο ένας ήταν Σάββατο σε κάποιου Σπώκου δικηγόρου, και ο άλλος την Κυριακή σε ενούς Μαυρόκωστα !!
Εγώ μόλις μου έκανε την πρόταση ένοιωσα τιμή αλλά και αμήχανα για το μέγεθος του ονόματος και της φήμης του Νίκου Ξυλούρη που τότε άρχισε να ανεβαίνει και να γίνεται πασίγνωστος και του απαντώ, Νίκο εμείς δεν έχομε ξαναπαίξει μαζί και θέλω να κάνομε κάποια πρόβα να δω εάν μπορώ να σε ακολουθήσω, βέβαια εγώ δεν ήμουν τότε το μεγάλο όνομα αλλά τραγουδούσα και μπορούσα να βοηθήσω τον κάθε λυράρη και περισσότερο στα ευρωπαϊκά που παίζαμε τότε !!! Ο Νίκος όμως με ενεθάρρυνε και μου απαντά Γιώργη μην στενοχωράσε και δεν χρειάζεται να κάνομε τίποτα, θα έρθεις και όπου δεν μπορείς θα παίζεις πάσο, και όπου γνωρίζεις θα με ακολουθείς με πατήματα, μού έδωσε δηλαδή ο ίδιος τον αέρα έτσι και έγινε !! Παίξαμε στο πρώτο γάμο που έγινε στο ΄΄Λιμενικό περίπτερο ΄΄κάναμε ένα πολύ καλό γλέντι θυμάμε που του βάζανε τα χαρίσματα μέσα απο το πουκάμισο στο στήθος του, και μάλιστα βγάλαμε αξέχαστα 28,300 δραχμές πάρα πολλά και καλά λεφτά για τότε και τη Κυριακή αμέσως στον άλλο γάμο του Μαυρόκωστα και βγάλαμε και απο εκεί 14.700 !!!!
Παίξαμε ακόμα μαζί και το άλλο Σαβατοκύριακο και μετά απολύθηκε ο Γιάννης και έτσι συνέχισαν μαζί τα δύο αδέρφια εγώ στην συνέχεια έπαιξα με τον Θανάση τον Σκορδαλό στην Αρετούσα των Ορέστη και Γιώργη Σαρρή όπως και με τον Κώστα Μουντάκη την ίδια χρονιά για δυο τρεις μήνες στην καλοκαιρινή ΄΄Αρετούσα΄΄ επί της λεωφόρου Κνωσού στο ύψος που ήταν το ΄΄Παγκρήτιο Γυμνάσιο΄΄ !!!
Τιμή μου που κάθισα και έπαιξα με αυτά τα μεγάλα ονόματα που σημάδεψαν την κρητική μουσική μας παράδοση και μπορώ να πω ότι δίπλα τους πέρασα καλά, είχαμε πολύ καλή συνεργασία, ευχαριστήθηκα λύρα και ποιότητα μουσικής !!! Ο Γιώργης το αναγνωρίζει,το θυμάται, τους μνημονεύει και τούς ευχαριστεί για την τιμή και περισσότερο για την προτίμηση τους στο πρόσωπο του να είσαι συνεργάτης τους, που τότε μεσουρανούσαν και ήταν στο απόγειο της δόξας !!
Μάλιστα η φωτογραφία του Γιώργη, σε μεγάλη κορνίζα κρατώντας το Λαούτο (σήμερα υπάρχει στο σπίτι του και είναι η ίδια) που κοσμούσε στην είσοδο του ιστορικού κρητικού Κέντρου της ΄΄Αρετούσας ΄΄ όπως και των άλλων μουσικών που πλαισίωναν την ζυγιά των οργάνων και πιστεύω θα θυμούνται οι παλιότεροι, που με αυτό τον τρόπο διαφήμιζαν τότε τους μουσικούς που έπαιζαν σε αυτά τα μαγαζιά, αναρτώντας στην είσοδο και σε περίοπτη θέση τις φωτογραφίες τους !!!
Όπως είπα και παραπάνω Το 1997 Αμερική με τον Ζαχαρία Κριτσωτάκη, το 1998 στην Αίγυπτο με τον Μιχάλη Τσαγκαράκη και το 1999 και 2000 ξανά Αμερική με τον Γιώργη τον Καφάτο και δεν ήθελα να ξαναπάω γιατί τα ταξίδια ήταν πολύ κουραστικά! Έπαιξα και συνέχισα σε διάφορα γλέντια με τον κουμπάρο μου τον αξέχαστο Μανώλη Καρπουζάκη και τα τελευταία γλέντια μαζί του τα κάναμε το ένα στον Σκινιά σε Βάπτιση με δυό παιδιά που βαφτίζανε ημέρα Σάββατο και την επομένη Κυριακή πήγαμε και παίξαμε σε ένα γάμο στις Αρχάνες και τελειώνοντας το γλέντι του ανήγγειλα ότι αυτό ήταν το τελευταίο μου γλέντι και έτσι το 2003 ύστερα από μια μεγάλη πλούσια και σπουδαία καριέρα με πολλές χαρές, συγκινήσεις και αναμνήσεις που πέρασα με το Λαούτο σταμάτησα οριστικά !!! Δεν ξανάπαιξα γιατί ύστερα από ένα ατύχημα που είχα στο χέρι δεν ήθελα να κουράζω ούτε τον λυράρη, ούτε τον εαυτό μου !!!!
Ο Γιώργης σταμάτησε σε μια ηλικία 65 χρονών που θα μπορούσε να παίζει ακόμα, όμως προτίμησε να φύγει με ψηλά τον κεφάλι και αυτόν έκανε !!!
Κάνοντας σήμερα τον απολογισμό του, από αυτό το όμορφο ταξίδι που ήταν και το βιοποριστικό του επάγγελμα για την οικογένεια του, να έχει αποκομίσει και να έχει γευθεί πολλές χαρές, και μεγαλύτερο κέρδος πιστεύω οι γνωριμίες με πολύ κόσμο, φίλους με εκτίμηση, σεβασμό και αγάπη παντού, και το σπίτι του να είναι στολισμένο με πολλές αναμνήσεις από φωτογραφικό υλικό, τιμητικές διακρίσεις, διπλώματα, επαίνους κ.λ.π.
Ο Γιώργης σήμερα ζει μόνιμα στο αγαπημένο του χωριό την Γαρίπα εκεί στην μέση και στην περασά του χωριού, ανοικτό και φιλόξενο σε κάθε φίλο και συγγενή, συνεχίζει και τον βλέπεις να συμμετέχει και προσφέρει στο ψαλτήρι και στις λειτουργίες των εκκλησιών του χωριού του, συνεχίζει και περνά ήσυχα και ξεκούραστα την ζωή του μαζί με την γυναίκα του την Ελένη που αναγνωρίζει και την ευχαριστεί εκεί που έφθασε γιατί ήταν το στήριγμα του σε όλη αυτή την σπουδαία καλλιτεχνική του διαδρομή !!!!
Εμείς να του ευχηθούμε υγεία ατομική και οικογενειακή και να συνεχίσει να προσφέρει να παίζει και να τραγουδήσει, σε ότι του ζητηθεί, για την παρέα για τούς φίλους του που είμαι σίγουρος γιατί τό ‘χει ο χαρακτήρας του και γιατί συνεχίζει να τον διακρίνει η όρεξη,η αγάπη και η καλή διάθεση !!!
Ο Γιώργης Ταμιωλάκης έχει γράψει την δικιά του ιστορία και έχει αφήσει το δικό του έντονο αποτύπωμα στην κρητική μας μουσική παράδοση, υπερήφανοι όλοι, η οικογένεια του, η γυναίκα του, η Ελένη, τα τέσσερα παιδιά του, ο Κώστας, ο Μάνος, ο Στέλιος, και ο Πάρης, οι νύφες, και τα οκτώ εγγόνια του !!!
Τιμή ο Γιώργης για την Γαρίπα το χωριό που τον γέννησε και ζει σήμερα μόνιμα με την γυναίκα του την Ελένη και τα παιδιά του,γιατί πάντα το όνομα της Γαρίπας τόπος καταγωγής το μετέφερε όπου και αν ταξίδεψε, αλλά και η Γαρίπα πιστεύω υπερήφανη για τον Γιώργη για την καλλιτεχνική του προσφορά στην παράδοση του τόπου μας, όπως βεβαίως πιστεύω ότι είναι υπερήφανη και για τούς άλλους σπουδαίους καλλιτέχνες του χωριού που αποτελούν και έγραψαν ένα κομμάτι της ιστορίας του, και πιστεύω και χωρίς να επιβάλω τίποτα σε κανένα με θεσμικό ρόλο ότι, μια βραδιά αφιερωμένη σε αυτούς τους ανθρώπους θα ήταν ότι καλύτερο και το δικό της ευχαριστώ !!!!
Φίλε Γιώργη προσωπικά σε ευχαριστώ, όπως και την γυναίκα σου την Ελένη για την φιλοξενία στο σπίτι σας στην Γαρίπα που ευχαρίστως και με καλή διάθεση άνοιξες την καρδιά σου με όλα τα παραπάνω που μας εξιστόρησες, ξετυλίγοντας με συγκίνηση (και θά έλεγα ένα μέρος, γιατί σίγουρα θα υπάρχουν παραλείψεις και θα μπορούσαμε να αναφερθούμε σε περισσότερα ) απο το αρκετά ενδιαφέρον κουβάρι της καλλιτεχνικής του διαδρομής και όλα ταπαραπάνω παράδειγμα, αλλά και πυξίδα για νέους καλλιτέχνες, και το δίδαγμα και το μήνυμα του Γιώργη για τους νέους γενικά σήμερα είναι ότι …..για ότι κάνεις και θέλεις να προκόψεις στην ζωή σου πρέπει να το αγαπάς ….!!!!
Φίλε Γιώργη Ταμιωλάκη σε ευχαριστώ θερμά υγεία να έχεις και να σε χαίρετε η οικογένεια σου, το χωριό σου και οι φίλοι σου, και τιμή μου η φιλοξενία σου !!!
Σημείωση: Οι ιστορικές φωτογραφίες που δημοσιεύω, πραγματικά ιστορικές, είναι αντίγραφα απο το προσωπικό του αρχείο και τον ευχαριστώ θερμά για την παραχώρηση !!
