Πάνε πολλά χρόνια από τότε…
Ήταν ημέρα Κυριακή θυμάμαι!
Γιόρταζε η Αγία Μαρίνα και στο Καστέλι Καινουργίου είχαν πανηγύρι…
Τρεις φίλοι από το Ρουφά έχουν προγραμματίσει να πάνε για μπάνιο στα Μάταλα.
Οι νέοι ήταν: Παναγιουλάκης Γιώργης ή Γραμματικός, Τζαγκαράκης Ελευθέριος του Φανούργιο , τον τρίτο της παρέας δεν τον θυμούμαι. Ένας θείος μου (ο οποίος δεν ζει πια, Πατατούδης Κώστας), ζήτησε τη βοήθεια τους, να φτιάξει το «σπιράλ» της μηχανής, που έβγαζε νερό από πηγάδι στη θέση Καβούσα, και πότιζε αμπέλια στη περιοχή Κουτρουλούς.
Οι νέοι για να μη «χαλάσουν» τη μέρα τους και το πρόγραμμα τους, επικαλέστηκαν τη «σκόλη της ημέρας», για να μην πάνε.
Όμως ο θείος επέμενε: «Η Μαρίνα θα κάνει τη δουλειά της, κι εγώ τη δική μου!»
Με αποτέλεσμα πήγαν, το έφτιαξαν, έβαλε μπρος τη μηχανή, άρχισε η άντληση.
Οι νεαροί είδαν με τα μάτια τους τη στάθμη του πηγαδιού να κατεβαίνει και έφυγαν για το μπάνιο τους.
Ο μπάρμπα Κώστας πήρε – όπως έκανε πάντα όταν έβαζε μπροστά τη μηχανή – το δρόμο προς την δεξαμενή, κοιτάζοντας για την «ασφάλεια» του δικτύου και των σωλήνων.
Πάει στη δεξαμενή, το δίκτυο καλό.
Κοιτάζει στη δεξαμενή, σταλιά νερό!
– Να δεις που έσβησε η μηχανή… υπέθεσε.
Παίρνει το δρόμο της επιστροφής, κατεβαίνει στον ποταμό που είχε το πηγάδι. Η μηχανή δούλευε και το πηγάδι σχεδόν είχε αδειάσει.
– Κάποιος μου παίρνει το νερό… σκέφτηκε!
Ξαναπαίρνει το δρόμο για δεύτερη φορά ανεβαίνει στην δεξαμενή, οι σωλήνες όλες κουμπωμένες, στη δεξαμενή όμως νερό δεν είχε πάει…. Ξανακατεβαίνει στο πηγάδι, σβήνει τη μηχανή, κάνει το σταυρό του και πάει στο χωριό.
Έκτοτε δεν ξαναδούλεψε Κυριακή, και διηγούνταν το “πάθημα του” μέχρι που πέθανε.
(Το κείμενο αυτό είναι επιστολή αναγνώστη προς το “e-mesara.gr”, τον οποίο και ευχαριστούμε…)
