Συνέντευξη στον Παντελή Σπυριδάκη
“Περισσότερο από όλα αγαπούσε την πτώση…τα κίτρινα φύλλα πάνω στις λεύκες, τα φύλλα που επιπλέουν στο ποτάμι, και πάνω από τους ψηλούς λόφους τον μπλε ουρανό…
Η παραπάνω φράση είναι χαραγμένη στον τάφο του Έρνεστ Χέμινγουεϊ. Και είναι η ίδια φράση που μου φέρνει στο μυαλό τον Γιάννη των λίγων, όχι των πολλών.
Είναι η ανηφόρα του που τον έκανε να διαφέρει , να αντέχει και να επιμένει.
Έτσι πριν λίγες μέρες του τηλεφώνησα
-Έλα
-Τι έγινε;
-Σου έχω στείλει κάποιες ερωτήσεις στο mail σου. Να μου τις απαντήσεις γρήγορα. Τηλεοπτική συνέντευξη έχουμε κάνει. Παραπολιτική;
Μου το έκλεισε και δεν είχα καταλάβει. Ήταν πάντα αινιγματικός. Το ίδιο βράδυ χτύπησε ο ήχος στα εισερχόμενα. Διάβασα όλες τις απαντήσεις μονορούφι.
Τα λόγια που βρίσκει , οι μαντινάδες τόσα χρόνια, πάντα με τίναζαν , και μιλώντας με τον απλό κόσμο , διασταυρώνοντας την δική μου εντύπωση έβλεπα τι κατάφερνε.
Τους τράνταζε με την αλήθεια που λέει εμπιστευτικά ο κολλητός, στον κολλητό. Την αλήθεια που δεν την χαραμίζεις , αλλά την φυλάς για να την μοιραστείς εκεί που πρέπει.
Και την συνέντευξη για να την μοιραστείς το ίδιο : εκεί που πρέπει και αξίζει να ξανοιχτεί …
Ο Γιάννης Θεοδωράκης με uncut κοφτερές αλήθειες και ολομέτωπη ορμητικότητα στις αλήθειες του, ανοίγει τα κεφάλαια της ζωής του και απαντά σε ερωτήματα χωρίς να σκέφτεται , αλλά με αστείρευτη δύναμη καρδιάς…
Απολαύστε μια αλλιώτικη συνάντηση μεταξύ φίλων!»
- Ήρθε η σειρά σου λοιπόν σήμερα να σε ανακρίνω και να βγάλουμε πράγματα και καταστάσεις από μέσα σου, να σε μάθουμε λίγο παραπάνω, λίγο καλύτερα! Γιάννη Θεοδωράκη καλώς ήρθες στην παρέα μας!
– Καλώς σας βρήκα, τιμή μου που θα τα πούμε παρέα, να μοιραστούμε στιγμές από το παρελθόν μου και την έως τώρα διαδρομή μου, αν και πιστεύω ότι λίγο πολύ δεν υπάρχει κάτι κρυφό από την ζωή μου..
- Να μας πεις από που μας έρχεσαι;
– Στο Μόντρεαλ του Καναδά γεννήθηκα εκεί μια κρύα νύχτα του Ιανουαρίου, έζησα ελάχιστα εκεί ευτυχώς, να πω ότι η μοίρα, μας ήθελε στην Κρήτη μας και γι’ αυτόν τον λόγο την ευχαριστώ που γυρίσαμε στον τόπο που τόσο αγάπησα και αγαπώ.
- Να κάνουμε μια ιστορική αναδρομή στην έως τώρα πορεία σου; Είσαι διατεθειμένος να μοιραστείς μαζί μας στιγμές όμορφες αλλά και στενάχωρες;
– Ποτέ δεν έχω αρνηθεί να μιλήσω, ίσως είμαι από τους λίγους που δεν φιλτράρω τα λόγια μου για να είμαι αρεστός στον μουσικό κόσμο , οπότε ναι, γιατί όχι;
- Θυμάσαι πως ξεκίνησες ; Τι ήταν αυτό που σε έφερε στην δισκογραφία;
– Ένας καφές! Ένας καφές και μια τυχαία συνάντηση τότε στο συγχωρεμένο παλιό «Καφέ Κοραής» στο Ηράκλειο, σπούδαζα τότε, ήμουν 17,5 είχα κερδίσει χρόνο και είχα περάσει στο Ηράκλειο, στην παρέα ήταν ο Κλωστράκης Νεκτάριος, με άκουσε, του είπα ότι γράφω, διάλεξε μια μαντινάδα και την είπε σε μια φιλική συμμετοχή σε δίσκο του αξεπέραστου Κωστή Παπαδάκη (Ναύτη).
- Θυμάσαι την μαντινάδα;
– Στην εκκλησιά της σκέψης μου
Εικόνα στολισμένη
Το πρόσωπο σου έκανα
Να προσκυνά όποιος μπαίνει..
- Η συνέχεια ήταν όπως την είχες φανταστεί;
– Να πω την αλήθεια, δεν είχα φανταστεί τίποτα, τυχαία ήταν όλα, ο Θεός μου έδωσε ένα χάρισμα να γράφω εύκολα και πολύ γρήγορα, την κάθε σκέψη μου.
Ήθελε ο Θεός, η μοίρα, η τύχη, να φτιάξω την διαδρομή μου. Δεν ήταν εύκολη, είχε και έχει πολύ στεναχώρια αδερφέ μου.
Αυτός ο χώρος, δεν σηκώνει συναισθηματισμούς.
Εγώ είχα θράσος, δεν με φόβισε να συνεργαστώ με κανένα μεγάλο ή μικρό όνομα, έκανα αυτό που γουστάρω τόσο πολύ με αγάπη.
Ο κόσμος το είδε, το αγκάλιασε και έμεινα στην συνείδηση του.
Βοήθησε βέβαια η εμφάνιση μου, ήμουν χοντρός και με πολύ μακριά μαλλιά, οπότε εύκολα έμενε στο μυαλό του η εικόνα μου.
- Μόνο η εικόνα σου, έμεινε δηλαδή; Όχι αυτά που έγραφες;
– Κοίταξε αυτό εκ των υστέρων μπορώ να το απαντήσω.
Ο κόσμος αγάπησε αυτό που του έδωσα για ένα λόγο μόνο.
Του έγραψα και του έδωσα και μέσα από τα βιβλία μου και μέσα από τα τραγούδια μου το αποτέλεσμα της αγάπης που δεν είναι άλλο από τον πόνο.
Η αγάπη φίλε μου πονάει. Καμία αγάπη δεν είναι χαρούμενη.
Όταν λες σ’ αγαπώ, τα μάτια σου τρέχουν.
Αγαπώ δεν σημαίνει γελώ, αγαπώ σημαίνει παλεύω , προσπαθώ, πολεμώ και η αγάπη όταν είναι μονόπλευρη πονάει διπλά.
Εγώ λοιπόν έγραψα την καθημερινότητα της αγάπης και τα αποτελέσματα αυτής. Το αποτέλεσμα ήταν να με νιώθουν δικό τους άνθρωπο.
Έλεγα αυτά που ήθελαν να εκφράσουν εκείνοι, κατά κάποιο τρόπο όπως μου λένε όσοι μου έχουν εκφράσει από μια συζήτηση, τον θαυμασμό και την αγάπη τους.
- Η αγάπη του κόσμου μεγάλη; Σου έδειξαν ότι είσαι άνθρωπος δικός τους;
– Ασφαλώς η αγάπη όλου του κόσμου τεράστια και δυστυχώς δεν μπόρεσα να τους την ανταποδώσω και γι’ αυτόν τον λόγο τους χρωστάω μια συγνώμη που δεν τους έκανα έστω και λίγο να νιώσουν πως ένιωθα κάθε φορά που ερχόμουν σε επαφή μαζί τους.
Η αγάπη του μουσικού κόσμου ως προς το πρόσωπο σου;
– Γιατί υπάρχει αγάπη ανάμεσα σε μουσικό, τραγουδιστή, στιχουργό, δισκογραφική εταιρία, ραδιόφωνο?
Μην γελιέσαι, για τον μουσικό, τραγουδιστή είσαι καλός όταν του γράφεις ή του γράψεις μια επιτυχία.
Η δισκογραφική εταιρία το ίδιο αν πουλάς σαν όνομα.
Το ραδιόφωνο; Ίσως εκεί μόνο βρεις λίγο συμπάθεια ,ένα κερασμένο καφέ και ένα τραπέζι σε μια ταβέρνα μετά την εκπομπή.
Ας μην κοροϊδεύουμε τον κόσμο. Ελαφρά συμπάθεια υπάρχει με ό,τι βολεύει τον κάθε ένα.
Αγάπη μέσα στον χώρο από που κι ως που;
Από τις μια τα μεσάνυχτα ως το πρωινό μεθύσι; Από το τηλεφώνημα θέλω ένα τραγούδι για ένα δίσκο ;
ΟΧΙ… Δεν έλαβα αγάπη, συμπάθεια ναι δέχτηκα, το αν ήταν αληθινή θα πρέπει να ερωτηθεί άλλος, όχι εγώ.
Εγώ έλαβα αγάπη από τους φίλους μου που τους έκανα κουμπάρους και σύντεκνούς μου.
Από ανθρώπους που κοιμηθήκαμε και μεγαλώσαμε μαζί μέσα στον χώρο και είναι λίγοι και δόξα τον Θεό που τους έχω ακόμα στην ζωή μου και στις δύσκολες στιγμές μου πάντα δηλώνουν παρών.
- Για να κάνεις καριέρα σήμερα στον χώρο της μαντινάδας τι χρειάζεται; Πως μπόρεσες να πετύχεις εσύ όλα αυτά; Γέμισες ολόκληρους τοίχους με την δισκογραφία σου, πως τα κατάφερες;
– Πρώτα απ’ όλα καριέρα δεν κάνει κανένας και καμία. Καριέρα κάνουν όσοι έχουν και έσοδα. Εγώ μόνο έξοδα είχα, έχω και θα έχω.
Δεν μπορώ να πω ότι είμαι καριερίστας του στίχου. Εγώ είμαι εραστής της μαντινάδας.
Άλλο το ένα, άλλο το άλλο. Γέμισα τοίχους με την δισκογραφία μου. Τώρα στόλισα τους τοίχους μου ή τους λέρωσα αυτό είναι άλλη συζήτηση.
Είναι αλήθεια όμως ότι φτάνω στις διακόσιες μουσικές συνεργασίες έως σήμερα, καλές ή κακές διακόσιες.
Η κάθε μια έχει την θέση που της αξίζει μέσα στον τοίχο της καρδιάς μου. Πως τα κατάφερα;
Ίσως γιατί κάποτε τα ήθελα όλα δικά μου ήθελα ότι γράφω να γίνει τραγούδι γεμάτο εγωισμό. Αυτό που λέω όμως αυτός ήταν ο στόχος μου.
Να αποδείξω στον εαυτό μου ότι μπορώ να ανέβω κι άλλο την σκάλα της αναγνώρισης και καταξίωσης μέσα στον χώρο του στίχου.
Πες με εγωιστή θα το δεχτώ, όμως δέχτηκα πολύ αυστηρή κριτική σε ό,τι έχω γράψει.
Όλο το μένος και την κακία των υποτιθέμενων κατά τον εαυτό τους, σωστών μαντιναδολόγων της Κρήτης ξέσπασε απάνω μου. Είδα πόρτες κλειστές στα ξεκινήματά μου.
Έχω αποκόμματα εφημερίδων του Ρεθύμνου και περιοδικών της Κρήτης, να χλευάζουν το επίθετο Θεοδωράκης.
Για έναν και μόνο λόγο γιατί έκανα δισκογραφίες την μια μετά την άλλη. Το ότι δεν έγραφα κρητικά ήταν προφάσεις εν αμαρτίες.
Λες και εκείνοι έγραψαν σαν τον Βιτσέντζο Κορνάρο. Ήταν εκείνοι που μια ζωή με κατηγορούσαν και μετά παρακαλούσαν τους εκάστοτε συνεργάτες μου να τους δώσουν στίχους, όπως αποκαλούσαν την μαντινάδα μου οι ίδιοι .
Έγραψαν στίχους φίλε για να κάνουν δισκογραφία , γιατί η δισκογραφία μας είτε αρέσει αυτό που θα σου πω είτε όχι, στίχο έχει μέσα.
Κατά άλλους μαντινάδα κρητική ή ντοπιολαλιά, δεν προτιμήθηκε από το πλήθος των καλλιτεχνών και όχι από εμένα.
Συγνώμη αν διαφωνούν ορισμένοι, αλλά έχω παραδείγματα πολλά με όποιον επιθυμεί να πιούμε ένα καφέ ραδιοφωνικά και να τα ομιλήσουμε…
- Έχεις παράπονο από την αρνητική κριτική;
– Δέχομαι την όποια κριτική όταν είναι από καρδιάς και γίνεται με σεβασμό έτσι ώστε να διορθώσω την όποια αδυναμία μου.
Δεν μπορώ να δεχτώ την κριτική να με μειώσουν με φτωχό και φθηνό τρόπο κάνοντας κατάχρηση ενός μικροφώνου ή μιας πένας επειδή δεν με γνωρίζουν προφανώς και τους βγάζω μια αρνητική εικόνα, είτε δεν μπόρεσαν να κάνουν τα όνειρά τους πράξη και ξεσπούν πάνω μου το κόμπλεξ τους.
- Η μέγιστη στιγμή του στιχουργού είναι ένας χρυσός δίσκος και ένας πλατινένιος στα χέρια του;
– Ανάλογα αν για αυτό γράφεις αυτό είναι η μέγιστη τιμή, ένας χρυσός δίσκος και ένας πλατινένιος. Εγώ δεν έγραψα γι’ αυτό.
Θα σας κορόιδευα αν έλεγα ότι δεν με ενδιαφέρει και ότι με αφήνει αδιάφορο μια τέτοια απονομή. Κέρδισα πέντε χρυσούς δίσκους και έναν πλατινένιο και νιώθω μεγάλη χαρά γι’ αυτό που γέμισα ένα τοίχο με ωραία χρυσά και πλατινένια κάδρα.
Όμως η στιγμή που ένα τραγούδι μου, μια μαντινάδα μου, ακούγεται σε ένα μαγαζί, σε ένα πανηγύρι και βλέπω τον κόσμο να το τραγουδάει, είναι ειλικρινά μοναδική.
Η στιγμή που συνεργάστηκα με τον τεράστιο Στεφανάκη Μιχάλη σε ένα τραγούδι ( τίτλος του «Προτέρημα» ) με τραγουδιστή τον Παπαδάκη τον Γιώργη θα μου μείνει χαραγμένη για πάντα μέσα μου.
- Ραδιόφωνο παρακολουθείς σήμερα; Είσαι ευχαριστημένος με την υπάρχουσα κατάστασή του;
– Προσπαθώ όταν έχω χρόνο, υπάρχουν μερικοί άνθρωποι που έχουν δώσει τα διαπιστευτήρια τους χρόνια.
Ξέρουν από μουσική, γνωρίζουν πως και που πρέπει να μιλήσουν, ξέρουν να καλέσουν έναν άνθρωπο να τον προβάλουν όπως πρέπει, αυτούς τους ακούω.
Υπάρχουν όμως και τα μικρόφωνα που υποφέρουν από άσχετους και άσχετες από την μουσική, που δεν ξέρουν πως να μιλήσουν ούτε ηχοληψία στον εαυτό τους δεν κάνουν. Αυτό δεν μου αρέσει.
Το ραδιόφωνο σήμερα πάσχει από επαγγελματίες ραδιοφωνικούς παραγωγούς, από ανθρώπους που θα ιδρώσουν και θα σεβαστούν το μικρόφωνο.
Δεν είναι η καρέκλα του μικροφώνου, μέσον διαφημιστικής προβολής του εαυτού μας.
Αυτό ας το δουν εκείνοι που έχουν ραδιόφωνα γιατί ο κόσμος δεν είναι χαζός να τους κοροϊδεύεις….
- Είσαι χρόνια στο ραδιόφωνο και στην εκπομπή σου, στον Ερωτόκριτο: «Κρητικό Σεργιάνι», η δισκογραφία σε τι κατάσταση βρίσκεται σήμερα;
– Η δισκογραφία χρόνια το λέμε και το φωνάζουμε έχει πεθάνει και την πέθαναν οι δισκογραφικές εταιρίες με τις επιλογές τους.
Πουλούσαν ακριβά, φθηνά προϊόντα, φθηνές μουσικές, φθηνούς στίχους.
Φτηνές φωνές, δεν μπορείς να τις πουλάς ακριβά.
Αποτέλεσμα της ακρίβειας είναι να μην αγοράζει κανείς ένα cd και τα δισκοπωλεία που εκεί μέσα σε αυτά τα μικρά μαγαζιά υπήρχε ένα μουσείο παράδοσης, έκλεισαν.
Φταίνε οι δισκογραφικές γιατί πλήρωναν τους αναγνωρισμένους μουσικό-τραγουδιστές ακριβά για να τους δώσουν την δουλειά τους και να την κυκλοφορήσουν.
Φταίνε γιατί γύρισαν την πλάτη στην νέα γενιά μουσικών που τους ανάγκαζαν για να κυκλοφορήσουν το cd τους, να πληρώσουν όλη την παραγωγή, φωτογραφία, εξώφυλλα, συσκευασία, ΑΕΠΙ και τους ανάγκαζαν να αγοράσουν και 200 με 300 cd το κάθε ένα από αυτά τα παιδιά.
Αποτέλεσμα αυτής της συμπεριφοράς ήταν οι νέοι καλλιτέχνες να πληρώνουν σήμερα ένα στούντιο ηχογράφησης, να γράφουν ένα τραγούδι να το γυρίζουν υποτίθεται βίντεο κλιπ μέσα στο στούντιο και να το ανεβάζουν στο ίντερνετ.
Αυτό έχει φέρει το άλλο τραγικό αποτέλεσμα. Όσοι γράφουμε στίχο να μην πληρωνόμαστε ποτέ και από πουθενά..
- Δεν έχεις πληρωθεί ποτέ γι’ αυτά που έχεις γράψει;
– Πληρωνόμουν από την ΑΕΠΙ. Βασικά αν πλήρωναν οι δισκογραφικές, την κάθε ταινία ασφαλείας του cd, πληρωνόμουν και γω.
Γιατί υπήρχε και η παράνομη διακίνηση των cd από συγκεκριμένη εταιρία οπότε κατά τύχη κάποια χρήματα έπαιρνα από τις πωλήσεις.
Από μουσικούς δεν πληρώθηκα ποτέ.
- Σε παλαιότερη συνέντευξη σου είχες αναφέρει ότι δεν πούλησες την αξιοπρέπεια σου για έναν χρυσό δίσκο, τι εννοούσες;
– Μου ζητήθηκε κάποτε στην Αθήνα να συνεργαστώ με καλλιτέχνη μεγάλης πίστας ενώ είχαμε συμφωνήσει στα τραγούδια που του είχα δώσει.
Μου ζήτησε να αλλάξω την ερωτική μου προτίμηση και να κοιμηθώ με τον μουσικό παραγωγό του. Θα έπρεπε να πω ναι για να κερδίσω μετά από λίγο έναν ακόμα χρυσό και έναν πλατινένιο.
Μου ζήτησαν να αγοράσουν τραγούδια μου και να παραιτηθώ από τα δικαιώματα του στίχου μου, βάζοντας εκείνοι τα δικά τους ονόματα.
Έτσι δυστυχώς είναι το σύστημα σήμερα. Αλλάζεις σεξουαλική προτίμηση ή πνίγεσαι μέσα στα ναρκωτικά για να κάνεις καριέρα στα μεγάλα σαλόνια..
- Σεβασμός υπάρχει στους στιχουργούς σήμερα στην Κρήτη; Τι βλέπεις εσύ; Τι πιστεύεις;
– Σεβασμός. Μεγάλη κουβέντα που δύσκολα την συναντάς.
Σήμερα, υπάρχει όμως ακόμα λίγος σεβασμός.
Υπάρχουν εκείνοι οι μουσικοί που θα σε σεβαστούν, θα σου ζητήσουν πέντε μαντινάδες, ένα τραγούδι, θα μπουν στο στούντιο αν τους κάνει ο στίχος, θα σε πάρουν τηλέφωνο και θα σου πουν φίλε τα ετοιμάσαμε.
Αν δεν τους κάνουν, σου λένε στα δίνω πίσω, δώσε τα κάπου αλλού. Καθαρές συνεργασίες.
Θα βγει το cd και θα στο φέρουν.
Υπάρχουν και εκείνοι που έρχονται, σου ζητούν 100 μαντινάδες, 10 τραγούδια, βγάζουν τον δίσκο και δεν υπάρχει τίποτα δικό σου μέσα.
Υπάρχουν εκείνοι που σου τάζουν πάνω σε ένα κρασί, σε ένα γλέντι, θα γράψουμε κάτι παρέα και τους περιμένεις μα δε φάνηκαν ποτέ. Αυτή είναι η κατάσταση στον σεβασμό που λέμε….
- Δισκογραφικά τελευταία πως είσαι; Ετοιμάζεις κάτι;
– Δισκογραφικά ή ιντερνετικά πλέον, έχω αρκετές προτάσεις, έχω μιλήσει με αρκετούς, δεν θα ήθελα να πω ονόματα, γιατί όπως σου είπα κ παραπάνω άλλοι κρατούν τον λόγο τους άλλοι όχι. Λίγο υπομονή και τα αποτελέσματα θα φανούν.
- Πρόσφατα κυκλοφόρησε ένα βίντεο κλιπ δικό σου που βλέπουμε εσένα να απαγγέλεις μαντινάδες σου, σωστά;
– Σωστά. Ο Μανώλης ο Διακουμάκης είχε την ιδέα και την κάναμε πράξη με ένα υπέροχο βίντεο.
Ήθελα να δείξω ότι πίσω από κάθε τραγούδι υπάρχει και ο στιχουργός που τόσο πολύ έχει βρεθεί στο περιθώριο.
Ήταν κάτι πρωτότυπο και ήταν μια πρόκληση- πρόσκληση και για τα υπόλοιπα παιδιά που γράφουν, να βγουν μπροστά και να κάνουν κάτι ανάλογο.
- Έχουν περάσει αρκετά χρόνια από τότε που το τελευταίο σου βιβλίο βγήκε στην κυκλοφορία. Άργησες να γράψεις κάτι από τότε και μετά, γιατί ;
– Άργησα, βασικά είμαι λίγο τεμπέλης.
Όλα θα γίνουν στην ώρα τους, ίσως να μην έχω ακόμα το απαιτούμενο υλικό, όσο μεγαλώνω παραξενεύω.
Βλέπεις τα γραπτά μένουν. Αν γύριζα τον χρόνο πίσω ίσως να μην ήταν τρία τα βιβλία που θα είχα εκδώσει αλλά λιγότερα.
Δεν ντρέπομαι για κάτι, απλά θα άλλαζα πολλά πράγματα.
Δεν είναι εύκολο να γράφεις ένα βιβλίο σήμερα.
Θα κριθώ και αφού γίνει η κρίση αυτή θέλω να βγω όσο γίνεται λιγότερο αλώβητος.
Δεν έχει χάσει και τίποτα η Κρήτη που δεν έχω γράψει κάτι εγώ, τόσοι και τόσοι άλλοι γράφουν σήμερα.
- Αν σου ζητηθεί να αναλάβεις μια ολόκληρη δισκογραφική δουλειά θα το έκανες;
– Το έχω κάνει μόνο μια φορά στο «Μια νύχτα στο πουθενά» του κουμπάρου μου του Γιάννη Σεισάκη. Δεν θα το ξανακάνω και θα σου πω το γιατί.
Εγώ προσωπικά γράφω και έχω το δικό μου ύφος στον στίχο, στην μαντινάδα και στο τραγούδι.
Όλος ο δίσκος λοιπόν, μονότονος Θεοδωράκης και τίποτε άλλο, ένας που αγαπάει όμως και είναι ερωτευμένος, ο άλλος που έχει λατρεία στην φύση, ο άλλος σε κάτι άλλο, δεν θα έχει την ευκαιρία να ακούσει κάτι από αυτό που του αρέσει.
Σήμερα λοιπόν ένα τραγούδι σε έναν δίσκο φτάνει. Να γράψουν μέσα στο δίσκο, δώδεκα τραγούδια;
Φαντάσου τώρα έναν δίσκο με δώδεκα κορυφαίους στιχουργούς. Δεν θα είναι μοναδικό;
- Είχες συνεργασίες με ανθρώπους που πίστευες ότι δεν θα χαθείς ποτέ και όμως τώρα χάθηκες από αυτούς; Κρατάνε οι φιλίες μέσα στον χώρο της μουσικής;
– Το μεγαλύτερο λάθος της ζωής μου ήταν ότι κάποτε πίστεψα ότι υπάρχουν φιλίες μέσα στο ποτό και τις μεθυσμένες νύχτες της Κρήτης.
Θα σου απαντήσω ειλικρινά και δεν με νοιάζει. Πάνω στην ψυχή μου ορισμένοι φτιάχτηκαν, άλλοι έκαναν όνομα, άλλοι έκαναν δίσκους, άλλοι έκαναν λεφτά, εγώ τους θεωρούσα φίλους μου και δικούς μου ανθρώπους. Όμως δεν ήταν έτσι.
Όταν σταματήσεις να πετάς λεφτά στα γλέντια , να τους παίρνεις τηλέφωνο καθημερινά, κάπου αρχίζει το έργο να λέει ότι ο Γιάννης άλλαξε και σε κάνουν στην άκρη.
Έκανα φίλους όχι πολλούς, που τους έχω στη ζωή μου.
Οι υπόλοιπες σχέσεις και συναναστροφές μου ήταν συμπάθειες, άλλες κράτησαν, άλλες έσβησαν στον χρόνο.
Όλοι ικανοποιημένοι όμως και εγώ και εκείνοι. Εγώ έκανα τραγούδια εκείνοι τα υπόλοιπα….
- Με το πιοτό και τα ναρκωτικά τι σχέση έχεις;
– Με το ποτό κάποτε είχαμε ερωτική σχέση, δεν ζούσα χωρίς να είμαι μεθυσμένος.
Πολύ ποτό, πολύ κούπα, πολλά ξενύχτια, πολλά χιλιόμετρα σε γλέντια και πάντα μεθυσμένος.
Ντροπή μου και αν ποτέ έφερα σε κίνδυνο την ζωή των συνανθρώπων μου, ζητάω συγνώμη.
Από θαύμα δεν έχω σκοτωθεί.
Πλέον δεν πίνω, μέθυσα στον πρόγαμό μου και στον γάμο μου.
Αυτά ήταν τα τελευταία μου μεθύσια από το 2010.
Με τα ναρκωτικά δεν είχα και δεν θα έχω σχέση ποτέ. Έχω χάσει φίλο μου από την πρέζα και αυτό το θέμα με πονάει, με στεναχωρεί που μέσα στην μουσική μας μπήκαν τα χασίσια και οι κόκες.
Να προσέχουν τα νέα παιδιά και μακριά από αυτά.
- Τι είναι αυτό που σε τρελαίνει και σε πληγώνει πολύ;
-Το να ξεχνάς τον άνθρωπο που στάθηκε δίπλα σου στις δύσκολες στιγμές σου, το να ξεχνάς ανθρώπους επειδή σηκώθηκες στα πόδια σου. Η αχαριστία. Αυτό με τρελαίνει. Οι άνθρωποι που δεν εκτιμούν αυτά τα λίγα που έχουν ζήσει μαζί σου.
Υπάρχουν φωνές που δεν σε έχουν τραγουδήσει και θα ήθελες να έχεις κάνει κάτι μαζί τους;
– Σαφώς και υπάρχουν φωνές που δεν με έχουν τραγουδήσει. Αλίμονο.
Θα ήθελα να με τραγουδήσει ο Αξεπέραστος Μανώλης Κακλής, που ενώ κάτι είχαμε πει πριν φύγει από την ζωή, δεν το καταφέραμε.
Υπάρχουν όμως και άλλοι. Θα έλεγε κανείς, όχι στον Βασίλη Σκουλά; Στον Αλεξάκη Μανώλη; Στον Μανωλιούδη;
Που για τους δυο τελευταίους, πρώτα ο Θεός, δεν θα αργήσει να υπάρξει η συνεργασία μας.
Όμως και όσοι με τραγούδησαν δεν μου άφησαν κενά. Το έκαναν και με το παραπάνω, πολύ καλά και τους ευχαριστώ..
- Σε ενδιαφέρει η γνώμη άλλων στιχουργών;
– Αν με ενδιέφερε θα έπρεπε πρώτα από όλα να τους ρωτάω τι να γράψω για να τους αρέσει.
Με ενδιαφέρει να γράφουν νέα πράγματα εκείνοι, νέες σκέψεις, να μου δίνουν όμορφες στιγμές στην μαντινάδα.
Δεν με ενδιαφέρει η γνώμη κανενός από την στιγμή που εμένα με εκφράζει και μου αρέσει κάτι από αυτά που θα γράψω.
Θα ήμασταν πολύ καλύτερα αν κοίταζε ο κάθε ένας τα γραπτά του και όχι των άλλων..
- Πως μπορείς να περιγράψεις τις μαντινάδες ;
– Τις μαντινάδες μπορώ να τις παρομοιάσω με μια παιδική χαρά όπου εκεί θα δεις αλλά παιδιά να γελούν, κάποια αλλά να έχουν χτυπήσει και να κλαίνε, κάποια αλλά έχουν πάει χωρίς την θέληση τους και είναι συννεφιασμένα.
Αυτό είναι η μαντινάδα. Ένα μικρό παιδί που άλλοτε γελά, άλλοτε κλαίει.
Άλλο νιώθει χαρούμενα και άλλες φορές πάλι είναι στο κόσμο του..
- Τι ήταν αυτό που σε στεναχώρησε περισσότερο όλα αυτά τα χρόνια που ασχολείσαι με την μαντινάδα και την κρητική μουσική;
– Πολλά με έχουν ενοχλήσει αυτό που δεν μπορώ να καταλάβω και να δεχτώ είναι το πως βρήκε τον τρόπο και μπόρεσε αυτό το σύστημα και έκανε ξένο σώμα για πολλά χρόνια τον Μεγαλύτερο μαντιναδολόγο της Κρήτης, τον Μιχάλη Στεφανάκη.
Αυτό δεν το συγχωρώ σε κανέναν.
Πως αυτό το σύστημα πέταξε στο περιθώριο λύρες όπως ο Παύλος Μυριδάκης.
Πως έδιωξαν τον Ηλία Παλιουδακη και μην μπω στα ονόματα που χάθηκαν και χάνονται σιγά σιγά..
Με ενοχλεί που άνθρωποι που πρέπει να είναι μπροστά και να φαίνονται είναι στο σπίτι τους και όσοι έχουν μεγάλο πορτοφόλι κάνουν κουμάντο στην κρητική μουσική και αξιοκρατικά κατέχουν τις χαμηλότερες στην τάξη θέσεις.
- Η τηλεόραση κάποτε σε τίμησε πολύ, σε κάλεσε, σε παρουσίασε ξανά και ξανά. Συνεχίζει να το κάνει;
– Η αλήθεια είναι ότι οι φίλοι μου που κάποτε έκαναν τηλεόραση με κάλεσαν και με τίμησαν πολύ και πολλοί.
Τα τελευταία χρόνια, περίπου 7 ή 8, δεν μου έχει γίνει επίσημο κάλεσμα, όποτε δεν θα μπορούσα να πάω και ακάλεστος.
Νιώθω χορτάτος όμως δεν έχω παράπονο.
Δεν θα μπορούσα να κάνω ξανά τα τόσα δρομολόγια που έκανα κάποτε. Δεν μου λείπει.
Όποτε μιλήσω για εκπομπή νιώθω ότι ήταν σαν χτες που ήμουν στις εκπομπές του Γιώργη Βιτώρου, της Αριστέας Καλογρίδης , του Σπυριδάκη του Παντελή, του Αγιεσμενάκη Γιάννη, του Γαρεφαλάκη Κωστή, του Κοκαρακη Γιωργη, της Βουλας Νεονακης. Χόρτασα εκπομπές, πέρασα καλά και το ευχαριστώ είναι μικρό σε όλα αυτά που μου έδωσε η τηλεόραση…
- Καριέρα ή οικογένεια;
– Υπάρχει άνθρωπος που είπε καριέρα σαν πρώτη επιλογή;
Ασφαλώς και οικογένεια, μην τρελαθούμε τώρα.
Καλή η μαντινάδα, καλό το χειροκρότημα, η αναγνώριση, οι δημόσιες σχέσεις, αλλά σαν το σπίτι σου και την οικογένεια, δεν έχει.
- Η μεγαλύτερη τρέλα της ζωής σου;
– Αν με ρωτούσες στα 20- 25 μου, θα σου έλεγα το να παντρευτώ.
Τώρα το έκανα και ήταν η πιο λογική τρελή κίνηση που κατάφερα να ζήσω και να κάνω!
- Εύκολο να συνδυαστούν το ραδιόφωνο, οι μαντινάδες και η οικογένεια;
– Η Μαρίνα μου, με γνώρισε μέσα σε αυτά, με κράτησε και δεν με άλλαξε.
Στο διάβα της ζωής σου αλλάζεις μόνος σου τον τρόπο σκέψης και το εγώ γίνεται εμείς.
Τώρα λοιπόν, πρώτα απ’ όλα κοιτάζω το εμείς.
Εύκολο είναι λοιπόν αφού δεν τα έχω στερηθεί καθόλου!
- Τι θα ήθελες να αφήσεις πίσω σου όταν πεις ως εδώ. Ήρθε η ώρα να σταματήσω!
– Τίποτα δεν θέλω να αφήσω.
Δεν είχα τέτοια όνειρα ποτέ μου και αν με ρωτάς και θες την αλήθεια μου, ένα καθαρό όνομα θέλω να αφήσω, που αν κάνω παιδιά αύριο μεθαύριο να είναι περήφανα για τον μπαμπά και την μαμά τους. Μόνο αυτό να αφήσω.
Τόσο απλό ακούγεται, τόσο δύσκολο να γίνει πράξη.
Να σου πω βέβαια ότι το τέλος έρχεται με τον θάνατο, δεν σταματάει η μαντινάδα, δεν μπορώ να φανταστώ την ζωή μου χωρίς την μαντινάδα.
Αν ο Θεός τώρα μου φυλάει καμία έκπληξη και μου σταματήσει την έμπνευση και την όρεξη τότε τι να πω; Πάω πάσο..
- Που πιστεύεις οφείλεται η μεγάλη δισκογραφία σου;
-Όπως σου είπα και πριν, είχα τύχη στην ζωή μου..
Το επιδίωξα όμως. Το ήθελα, το γούσταρα, το προσπάθησα.
Το ραδιόφωνο ήταν όλα αυτά τα χρόνια η καλύτερη βοήθεια για να μπορώ να προβάλω την ψυχή μου..
Δεν σου κρύβω ότι με πλησίασαν άνθρωποι για δισκογραφία επειδή είχα το ραδιόφωνο και αποσκοπούσαν στο ότι θα έχουν θέση έτσι στην εκπομπή μου.
Άλλοι πάλι επειδή μια περίοδο της ζωής μου ήμουν μόδα στα κρητικά cd… Ίσως πάλι να γράφω και εγώ λίγο καλά ας πούμε (γέλια)…
- Τι είναι αυτό που είναι άσχημο για σένα μέσα στον χώρο της κρητικής μουσικής;
– Άσχημο είναι που τα μαγαζιά πλέον για ένα δυο τραπεζάκια παραπάνω δεν έχουν πίστα για να χορεύει ο κόσμος.
Υπάρχει λόγος να πάμε τα παιδιά μας να μάθουν να χορεύουν όταν δεν τους δίνουμε την δυνατότητα να χορέψουν;
Δεν μου αρέσει να βλέπω κούπες και νέα παιδιά, νέα παλικάρια να μετρούν την αντρεία τους, στην κούπα.
Όποιος τά΄ βαλε με το πιοτό πέθανε.
Το πιοτό και η κούπα δεν είναι μαγκιά, ηλιθιότητα είναι και μάλιστα μεγάλη.
Τα μαγαζιά δεν σέβονται, δεν προστατεύουν τα νέα παιδιά, θέλουν χρήμα και στο χρήμα απάνω τα ποτίζουν με άθλιο τρόπο.
Δεν μου αρέσει ο τρόπος που αρκετοί καλλιτέχνες αντιμετωπίζουν τον κόσμο.
Κακές συμπεριφορές φίλε μου. Δεν είναι η Κρήτη αυτό.
Δεν είναι το μαύρο πουκάμισο σαν να είναι όλοι χήρες και πενθούν.
Τα μαύρα εκεί που πρέπει.
Δεν είναι η Κρήτη τα κουμπούρια και να παίζουνε του Θεού μπάλες και πότε πότε να σκοτώνονται μεταξύ τους. Αλλιώς έχω στο μυαλό μου την Κρήτη εγώ.
Με ενοχλεί που γίναμε κατίνες της γειτονιάς και μας ενδιαφέρει τι κάνει ο ένας και τι ο άλλος.
Όλα αυτά κάποτε δεν με άγγιζαν, δεν κοίταζα κανέναν και καμία.
Είχα και έχω την ζωή μου αλλά είναι φορές που πνίγομαι όπως τώρα κ μιλώ και γίνομαι ο παράξενος του χώρου αλλά τι να κάνω ;
Να πω ότι όλα είναι καλά; Ε δεν είναι όλα ωραία συγνώμη.
Έχουμε πολλά που πρέπει να διορθώσουμε όλοι μας και γω μέσα..
Δεν μου αρέσει ακόμα που νέα παιδιά που ασχολούνται με την μαντινάδα, τρομάζουν να πουν αυτό που έγραψαν.
Μήπως και μοιάζει με καμία παλαιότερη μαντινάδα, λες και μόνο οι παλιοί έχουν δικαίωμα να γράφουν. Τρομάξαμε τα νέα παιδιά κι αυτό είναι τραγικό λάθος..
- Βγαίνουν νέες μουσικές σήμερα στην κρητική δισκογραφία;
– Μουσικός δεν είμαι, δεν μπορώ να έχω άποψη για το θέμα που να μπορώ μουσικά να την τεκμηριώσω.
Σε συζητήσεις όμως με μουσικούς απ’ όλη την Κρήτη, διαπιστώνω στα λεγόμενά τους ότι οι δημιουργοί της μουσικής στην Κρήτη είναι ελάχιστοι.
Λίγοι δημιουργούν νέα πράγματα. Αυτό που διαπιστώνω εγώ είναι φθηνές μουσικές παραγωγές, ακατάλληλες πολλές φορές μαντινάδες.
Λίγο πολύ να πάμε να βγάλουμε κάτι, να μας ακούσουν λίγο στο ραδιόφωνο κι αυτό ήταν όλο..
Μακάρι εκείνοι που δημιουργούν να μην σταματήσουν γιατί θα έχουμε τεράστιο πρόβλημα μουσικής δημιουργίας..
- Στιχουργός η Μαντιναδολόγος; Τι δηλώνεις;
– Στιχουργός φυσικά και μαντιναδογράφος. Δεν είμαι Μαντιναδολόγος με την έννοια της λέξης.
Δεν μπορώ να μιλήσω μόνο με μαντινάδες και αμφιβάλλω πολύ αν υπάρχουν πάνω από 5 μαντιναδολόγοι σε όλη την Κρήτη..
Όσοι το δηλώνουν και είναι, μπράβο τους, εγώ δεν είμαι.
Στιχουργός να αποφύγω και τον πόλεμο από τους συλλόγους της Κρήτης των μαντιναδολόγων.
Άλλωστε αν δεν είσαι και σε σύλλογο, δύσκολα θα σε πουν μαντιναδολόγο.
Σήμερα αυτή η λέξη είναι για λίγους που γράφουν κρητικo-τουρκικά.
Εγώ γράφω νεοελληνικά, οπότε στιχουργός..
- Είχες κάποιο πρότυπο όταν άρχισες να γράφεις;
– Θαύμαζα και θαυμάζω τη γραφή του Μιχάλη Στεφανάκη, του Γιάννη Βάρδα ή Λυραρογιάννη, αγαπώ πολλές πένες, έχω τοποθετηθεί δημόσια και παλαιότερα.
Σήμερα όλοι γράφουν πολύ καλά και αυτό το γουστάρω.
Μ’ αρέσει, έχουμε ανέβει επίπεδο.
Όλοι μαζί αλλάξαμε την κρητική δισκογραφία που κάποτε δεν έδινε και τόσο βάση στον στίχο. Τώρα πάμε καλά όλοι μας..
- Μια συμβουλή για τα νέα παιδιά που τώρα αρχίζουν να γράφουν;
– Φίλε μου δεν είμαι σε θέση να δίνω συμβουλές εγώ.
Για πολλούς όλα τα έκανα λάθος.
Υπάρχουν σοφότεροι από εμένα για να δώσουν συμβουλές.
Ούτε σε εμένα δεν έχω δώσει συμβουλές ποτέ..
- Θα πλήρωνες ποτέ για λίγη δημοσιότητα παραπάνω;
– Έχω πληρώσει αρκετά στην ζωή μου αλλά αυτό δεν θα το έκανα ποτέ.
Δεν θα έπεφτα χαμηλά για να ακουστεί το όνομα μου!
Αν κάτι αξίζει, αργά ή γρήγορα θα πάρει την θέση που του αξίζει στην συνείδηση του κόσμου!
- Τα βιβλία σου πως πήγαν; Ευχαριστημένος;
– Τα βιβλία μου, ο κόσμος τα αγόρασε όλα. Ξεπουλήθηκαν όλα.
Παράνομα και χωρίς την έγκριση μου δισκογραφική εταιρία επανακυκλοφόρησε το πρώτο μου βιβλίο χωρίς την άδεια μου.
Αλλά εδώ πληρώνονται όλα θα έλεγα και η δικαιοσύνη θα πάρει θέση σε όλο αυτό σύντομα.
- Ήταν χαρά μου να πάρω την θέση σου και να σε ανακρίνω εδώ στα παραπολιτικά μας σε ευχαριστώ για τον χρόνο σου!
– Καλή συνέχεια φίλε, τιμή μου κάθε φορά που τα λέω μαζί σου!
Αν κάποιος έχει αντίθετη άποψη με ό,τι είπα ας την έχει. άλλωστε ελευθερία σκέψης και λόγου ακόμα υπάρχει στις μέρες μας!!
Σας ευχαριστώ!
Πηγή: parapolitikakritis.gr
