Μου έχουν πει σε συναυλία:
”Σ’ ευχαριστούμε Γιάννη.
Φύγαμε πέντε πόντους πιο ψηλοί.”
Αυτή είναι μια ωραία κουβέντα.
Αυτό που μου συμβαίνει, δεν το είχα φανταστεί.
Ήξερα – σε κάποιους γάμους ή σε ένα μεγάλο πανηγύρι – πώς είναι να παίζεις
μπροστά σε 2.000 κόσμο.
Αλλά μέχρι εκεί.
Δεν ήξερα πόσο μεγάλα θέατρα μπορούν να υπάρξουν και πόσοι άνθρωποι μπορεί να μαζευτούν.
Το ότι με χειροκροτεί τόσος κόσμος και γλεντάμε, είναι σα να μεγαλώνει η οικογένειά μου.
Το χαίρομαι.
Βλέπω τη δουλειά μου σαν τα παπούτσια που φτιάχνει ο παπουτσής ή σαν τις βελονιές μιας υφάντρας.
Και οι δύο βάζουν αγάπη όχι για να πουλήσουν τα προϊόντα τους, αλλά για να κάνουν τη δουλειά τους με τον τρόπο που πιστεύουν ότι είναι ο σωστός.
Το όφελός μου από τη μουσική έχει να κάνει με τους ανθρώπους.
Όπου κι αν βρίσκομαι, τώρα πια αισθάνομαι σαν να είμαι στο χωριό μου.
Και όλη αυτή η αγάπη που εισπράττω, με κάνει καλύτερο άνθρωπο.
Επιτυχία είναι να έχω την οικογένειά μου, να έχω φίλους.
Επιτυχία είναι να κρατάς τις αξίες σου ως άνθρωπος, την αξιοπρέπειά σου.
Για μένα η παράδοση είναι φως.
Είναι ένας διάλογος με το παρελθόν μου, με τα βιώματά μου, στα σπίτια, στα χωράφια, στις παρέες και στα πανηγύρια, που όταν τον κάνω νιώθω καλά.
Βρίσκω έναν σκοπό.
Όταν θυμάμαι την αρχή, πάντα συγκινούμαι.
Το ξεκίνημά μου.
Ήμουν 15 χρονών.
Κάναμε μια συναυλία με τον λυράρη Δημήτρη Θραψανιώτη.
Όταν ήρθε η σειρά μου να πω ένα τραγούδι, δε μπόρεσα από το άγχος.
Υπάρχει ηχογραφημένος ο διάλογός μου με τον Δημήτρη.
Μου λέει: ”Μικρέ, ήρθε η σειρά σου.”
Και του απαντώ: ”Δε θα το πω.”
Θα τραγουδούσα το:
”Προσκυνώ τη χάρη σου λαέ μου”.
Δεν το είπα.
Μόνο στο τέλος είπα μια μαντινάδα.
Γιάννης Χαρούλης
……………………………………………..
Πηγές:
kathimerini. gr – Συνέντευξη στη Γιούλη Επτακοίλη.
lifo. Gr – Συνέντευξη στον M. Hulot.
athinorama. gr – Συνέντευξη στον Νίκο Βουλαλά.
Πηγή: Πρόσωπα
