του Αντώνη Κουκλινού
Τη δεκαετία του 1970 και μετέπειτα μέχρι το 90 για μια δεκαπενταετία, η κάτω Μεσαρά, διασκέδαζε στο κέντρο ‘’Μπάμπης’’ στα Πιτσίδια.
Ένα κέντρο που γνώριζε πολύς κόσμος μέσα από κοινωνικές εκδηλώσεις αλλά και μουσικές βραδιές που διοργάνωνε και που πέρασε όλο το καλλιτεχνικό στερέωμα της Κρητικής μουσικής.
Έπαιξα κι εγώ πιτσιρικάς ακόμη με το ξάδερφο το Κανάκη Κουκλινό και με τον αξέχαστο Γιώργη Στρατιδάκη από τα Σκούρβουλα.
Ο Μπάμπης ο Χαραλαμπάκης ο ιδιοκτήτης του κέντρου, ένας μεγάλος μερακλής, πραγματικά το λέω και γνώστης στη μουσική μας παράδοση, ήταν φανατικός στη λύρα του Κλάδου… άμα θελα ‘κούσει Κλάδο έδινε τα ρέστα ντου που λένε.
Ήτανε αγαπητός με όλους τους καλλιτέχνες και για όλους είχε να πεί ένα καλό λόγο.
Θυμούμαι να κάνομε παρέα μετά που θελα φύγει ο κόσμος και ο Μπάμπης παρόλη τη κούραση τση βραδιάς, θελα κάτσει δίπλα στο λυράρη μερακλωμένος να τραγουδεί.
Το μερακλίκι του Μπάμπη, πέρασε και στο γιό ντου το Γιάννη Χαραλαμπάκη.
Το Γιαννιό από μικιό κοπέλι μέσα στα γλέντια και τσι παρέες, έδειξε να χει ένα πλούσιο ταλέντο μέσα ντου και αυτό πέρασε και στη λύρα πολύ νωρίς.
Ήτονε ολοφάνερο πως αυτό το κοπέλι έχει γεννηθεί να παίζει ότι όργανο θελά βρεθεί στα χέργια ντου.
Θυμούμαι το Γιαννιό να κάθεται στα πόδια του λυράρη, να παρατηρεί με ίντα τρόπο παίζει και να καταγράφει τη κάθε κίνηση στο μυαλό ντου.
Μέσα σε λίγο διάστημα έγινε το κοπέλι γνωστό, μέσα από τη τηλεόραση και την εκπομπή του Γιώργο Βιτώρο.
Η πορεία του κοπελιού ήτονε δίψα για μάθηση, όχι μόνο με τη λύρα, αλλά με όλα τα παραδοσιακά όργανα.
Η εξέλιξη ντου ραγδαία και καλλιτεχνικά αλλά και δισκογραφικά.
Το 2016 αποφάσισα να βγάλω τα τραγούδια μου από το συρτάρι και να ασχοληθώ αποκλειστικά με το να τα ηχογραφήσω.
Ένα βράδυ πήρα το Μιχάλη το Μαυράκη τηλέφωνο που έχει το στούντιο, για να κάνουμε μια κουβέντα και να του πω ίντα σκέφτομαι να κάμω.
Μνιά στιγμή μου λέει…
-Φίλε Κουκλινέ… ωραία πράματα έχεις ετοιμάσει και αξίζει να τα κυκλοφορήσεις, αλλά να ξέρεις ότι είναι δύσκολη δουλειά, γιατί θα χρειαστείς μουσικούς που θα έχουνε τη διάθεση να κάτσουνε να τα δουλέψουνε, για να βγεί όλο αυτό το υλικό με μνιά αξιοπρέπεια στη δισκογραφία.
– Του λεω… έχω ήδη βρεί μουσικούς φίλε Μιχάλη…!
-Για ν’ ακούσω και θα σου πω…!
-Γιάννης Χαραλαμπάκης….!!!
-Ααααααα εντάξει φίλε, εμένα μου λύνεις τα χέργια, να δουλέψω άνετα με το Γιάννη σε ότι χρειαστείς…!
Κλείσαμε συμφωνία με το στούντιο και κατέβηκα στο Ηράκλειο να συναντήσω το Γιάννη.
Δε θα ξεχάσω… κρατούσα ένα μικρό καταγραφικό μαζί μου, για να πάρει ο Γιάννης μια ιδέα από κάποια τραγούδια.
Έκαμε μνιά κίνηση που τον έκοψα ντελόγω πως θα τα πάμε καλά.
Άκουσε ίσα, ίσα, δυό αποσπάσματα από τη μουσική που είχα καταγράψει με το λαγούτο μου και μου κάνει.
-Πότε θες να ξεκινήσουμε πρόβες..!
Δεν το περίμενα αλήθεια είναι, γιατί με δυό κουβέντες που ανταλλάξαμε, ήταν έτοιμος να ξεκινήσουμε τη δουλειά.
Την επόμενη μέρα ήταν στο Ασήμι για πρόβες.
Γνώριζα πως είναι ένας ταλαντούχος μουσικός, αλλά εδώ μιλάμε πως ανακαλύπτω έναν άνθρωπο που παίζει, εκτός από Λύρα, Λαούτο, Βιολί, Μπάσο, Ούτι, Μπουλγαρί, Ποντιακή Λύρα και σε όλα τα όργανα που παίζει διαπιστώνω πως είναι δεξιοτέχνης.
Κάναμε πρόβες και στο στούντιο άλλαζε τα όργανα σαν τα πουκάμισα που λέμε.
Με το Μιχάλη Μαυράκη παρακολουθώ να δουλεύουν με τα μάθια, δε χρειάζεται να πούνε κουβέντα.
Οι παρεμβάσεις μου όπου χρειάστηκε, ήταν σημαντικό που ο Γιάννης δεν έφερε ποτέ αντίρρηση και αυτό για μένα ήταν το άλφα και το ωμέγα, για να βγεί το αποτέλεσμα που είχα φανταστεί για το κάθε τραγούδι.
Ο Γιάννης χρειάστηκε να συνεργαστεί και με καλλιτέχνες που επέλεξα να συμμετέχουν και ήταν άψογος με όλους.
Θυμάμαι το Γιώργο Παπαδάκη που πήγαμε ένα βράδυ μαζί με το Γιάννη να τον συναντήσουμε, να κουβεντιάσουμε για το τραγούδι που θα πει.
Την ώρα που έπαιζε το λαγούτο ν’ ακούσει ο Γιώργης τη μουσική του τραγουδιού μου κάνει.
-Δε παλεύεται αυτό το κοπέλι… ότι όργανο πχιάσει να παίξει είναι φοβερός… απίστευτος παίχτης.
Στο στούντιο όταν ήρθε ο Γιώργης ο Παπαδάκης ν’ ακούσει το χτίσιμο του τραγουδιού για να το τραγουδήσει, λέει του Γιάννη.
-Γιάννη… μα ξεκρέμασε το νησιώτικο λαούτο και κάμε μνιά δοκιμή πάνω στο τραγούδι να κούσωμε..?
Με το που μπήκε μέσα και ξεκινά η προσθήκη με το νησιώτικο λαούτο μου λέει ο Γιώργης.
-Τι θα του ζητήξεις και δεν θα το κάμει πράξη… άκουσε μνιά μελωδικότητα που βγαίνει, ο άθρωπος έχει αντίληψη φοβερή στη κάθε νότα που θα πατήσει…!!!
Θυμούμαι ένα βράδυ στο Ασήμι εκάναμε πρόβα με το Γιάννη και πέρασε η ώρα.
Έφυγε για το Ηράκλειο και έχω μπροστά μου ένα χαρτί με κάπχιους στίχους μου.
Ασυναίσθητα πχιάνω το λαγούτο και ψελλίζοντας τα λόγια από μέσα μου, σε πέντε λεπτά είχα τη μουσική έτοιμη.
Πήρα στο κινητό το Γιάννη να του το τραγουδήξω, αφού του ζήτηξα να σταθεί στο γύρο του δρόμου.
Είχενε φτάξει κοντά στην Αγία Βαρβάρα… και μου κάνει.
-Περίμενέ με μη φύγεις έρχομαι…!
Επέστρεψε στο Ασήμι και το τραγούδι που φτιάξαμε ήταν ‘’στη σιγαλιά της μοναξιάς’’ ένα από τα αγαπημένα μου τραγούδια, που όταν το ηχογραφούσαμε και άκουγα το Γιάννη να παίζει τη Ποντιακή λύρα, βούρκωσα από τη συγκίνησή μου.
Έχουμε ζήσει απίστευτες στιγμές με αυτόν τον άθρωπο, πραγματικά.
Με τη Πελαγία Ροδουσάκη όταν γράψαμε τα δύο τραγούδια, έχει να το λέει, πως καλλιτέχνη με τόση αντίληψη στη μουσική δεν συνάντησε ποτέ, αλλά και με τόσο ταλέντο πάνω στο χτίσιμο ενός τραγουδιού, που πριν από λίγη ώρα άκουσε για πρώτη φορά τη μελωδία.
Θυμούμαι να γράφουμε στο στούντιο με το Μιχάλη Τζαγκαράκη ένα συρτό με λυράκι.
Σαν έβαλε τα μικρόφωνα ο Μαυράκης, λέει στο Τζαγκαρομιχάλη να παίξουνε το κομμάτι να ρυθμίσει τον ήχο.
Παίζοντας το τραγούδι πραγματικά το ταίριασμα λύρας και λαούτου ήταν μαγικό, με απόφαση του Μαυράκη και δική μου φυσικά, να το αφήσουμε ως έχει.
-Μα κάναμε πρόβα (λέει ο Τζαγκαράκης).
Κι όμως το αφήσαμε έτσι όπως ήτανε γιατί ακούγοντάς το, δε μπορείς να μη ξεχωρίσεις το παίξιμο του Γιάννη, που μπορεί να προσαρμόσει το παίξιμο τση μπένας του, ανάλογα το ύφος της μελωδίας.
Ακόμα και στο βιολί, το παίξιμό του είναι μαγικό, θυμάμαι σε ένα συρτό που γράψαμε με Κισσαμίτικο χρώμα που το τραγούδησε ο Κωστής Σαριδάκης, ήταν πραγματικά απίστευτος.
Σε κάθε πρόβα με τον αδερφό μου το Μανιό, μου έλεγε πως δεν έχει παίξει με καλύτερο λαγούτο στη ζωή ντου και καμάρωνε το Γιάννη που του δόθηκε η ευκαιρία να ηχογραφήσει μαζί ντου…!
Δε θα ξεχάσω στην εκπομπή που πήγαμε στα Χανιά στο ‘’Κρητικό καφενέ’’ με το Γιώργο Κυρπιωτάκη η παρουσία του Γιάννη (στη Κρητογραφία μου) ήταν συγκινητική δίπλα στο Μανιό τον αδερφό μου, αλλά και στη τηλεόραση στο Γιώργο Βιτώρο, ήταν μια αξέχαστη εκπομπή με αρκετούς συνεργάτες μου να παίζουν και να τραγουδούν δίπλα στο Γιάννη.
Δεν είναι τυχαίο πως στη δισκογραφία τη σημερινή, έχει μεγάλο μερίδιο συμμετοχής γιατί οι περισσότεροι καλλιτέχνες έχουν το Γιάννη συνεργάτη στα διάφορα στούντιο που ηχογραφούνε.
Πέρα από το αστείρευτο ταλέντο πάνω στα διάφορα όργανα, ο Γιάννης είναι και πολύ καλός δημιουργός, με δικά του μουσικά κομμάτια που έχει δώσει σε πολλούς καλλιτέχνες αλλά και για τη δική του δισκογραφία.
Προσωπικά θεωρώ το Γιάννη Χαραλαμπάκη ένα ολοκληρωμένο πολυτάλαντο καλλιτέχνη και δεν είναι μόνο δικιά μου γνώμη αλλά το έχω συζητήσει με πολλούς συναδέλφους αλλά και γνώστες πάνω στη Κρητική μουσική.
Σε κάπχιους αθρώπους ο Θεός έχει δώσει το χάρισμα να ξεχωρίζουν και ο Χαραλαμπάκης είναι ένας από αυτούς που ξεχώρισε από μικιό κοπέλι και συνεχίζει να δημιουργεί και να προσφέρει στη Κρητική μουσική τα μέγιστα…
