Γράφει η Μαρία Μαυρουδή*
Κυριακή χθες ημέρα αργίας και μεγάλης γιορτής και αφού ο ηλιόλουστος καιρός βοήθησε κάναμε μία βόλτα στην εξοχή.
Το χωράφι ήταν γεμάτο από εκείνα τα όμορφα λουλουδάκια με το στρογγυλό κέντρο και τα ακτινωτά πέταλα.
Καλά καταλάβατε τις υπέροχες μαργαρίτες.
Το λουλούδι που εύκολα θα σχεδιάσει ακόμα και ένα μικρό παιδί.
Βλέποντάς τις το μυαλό μου πήγε αυθόρμητα στο έθιμο της ρομαντικής μαντείας που ισχύει σε τόσες λαϊκές παραδόσεις σε πολλά μέρη της γης.
Θυμάμαι τα ανέμελα παιδικά χρόνια τότε που παρέα με τις φίλες μου, μαδούσαμε τα πέταλα εκείνου του υπέροχου ανοιξιάτικου λουλουδιού για να δούμε αν το αγόρι που είχαμε στο μυαλό μας, μας αγαπούσε.
Κάθε πέταλο αντιστοιχούσε και σε μία από τις φράσεις: Μ’αγαπάει, δεν μ’ αγαπάει.
Αν τύχαινε και ήταν η απάντηση ήταν θετική τότε ένα υπέροχο χαμόγελο φώτιζε το πρόσωπό μας.
Αν όμως ήταν αρνητική τότε η απογοήτευση μας κυρίευε.
Πόσο όμορφα θα ήταν η ζωή αν τα πέταλα θα μπορούσαν να προβλέψουν την αλήθεια.
Μακάρι να συντροφεύει πάντα η αγάπη σε οποιαδήποτε μορφή κι αν επιθυμεί ο καθένας , τη ζωή μας.
