Του Γιώργου Μυλωνάκη*
Να κάθεσαι στα ισκιερά σκαλοπάτια….
Να ξεφυλλίζει ο αέρας το βιβλίο που άφησες στο πλάι, για να πιεις μια γούλια καφέ…
Να αναζητήσεις το τσιγάρο που σου έκοψαν.
Να στρέψεις τη μάτια στο πουθενά και να βρεις μια ολόλευκη παρακάτω σελίδα με μια μονό αναφορά.
ΥΓ. Για να ζήσεις και να πεθάνεις σαν άνθρωπος, πρέπει να ζήσεις και να πεθάνεις για ένα ιδανικό…
Και να ναι τσιγάρο;
Μια μνήμη έτοιμη να καεί για να ροδίσει το μέλλον.
- Ο Γιώργος Μυλωνάκης είναι συνταξιούχος Δάσκαλος.
