Γράφει o Αρχιμανδρίτης Νεκτάριος Γεωργίου
Ή γερόντισσα Γαλακτία μέχρι τά βαθειά γεράματα, σκορπούσε, έδιδε “τοίς πένησι”.
Ήταν γερόντισσα πιά, χειρουργημένη καί στά δύο πόδια, αλλά έστηνε μία μεγάλη κατσαρόλα φαγητό γιά νά μήν στερηθούν οί μοναχικοί γέροντες τής γειτονιάς.
Γι’ αυτό, λίγο πρίν τό τέλος, τήν επισκέφθηκαν ανάμεσα σέ άλλους, οί επτά Αρχάγγελοι πού μεταφέρουν τίς προσευχές τών Αγίων από τή γή στόν ουρανό.
Τής συστήθηκαν μέ τά ονόματα τους, πού δέν τά λησμόνησε, αλλά τά ενέταξε στήν καρδιακή μνήμη της : Μιχαήλ, Γαβριήλ, Ραφαήλ, Ουριήλ, Ραμαήλ, Φαναήλ, Θαναήλ.
Ό Ουριήλ τής είπε ότι φυλάει τήν άβυσσο.
Σήκωσαν ψηλά τίς ρομφαίες καί τίς έκαναν “ρεκάπιτο, όπως είπε, γιά νά περάσει. Τήν οδήγησαν σέ ένα πάγχρυσο παλάτι.
” Είναι ό τόπος τής κατοικίας σου”, τής είπαν.
Στή μέση ξεχείλιζε ένα ολόχρυσο δοχείο πού ανέβληζε κρυστάλλινο νερό.
Ρώτησε: “Τί είναι αυτό;”
“Είναι τό δοχείο τής καρδιάς σου”, απάντησαν ” καί ξεχειλίζει ή αγνότητά σου, ή σιωπή σου, ή ταπεινοφροσύνη σου καί οί ελεημονιές σου”!
