Της Δέσποινας Σπαντιδάκη
Την Κυριακή 6 Μαρτίου του 2022 αποχαιρετήσαμε στην Γέργερη Ηρακλείου ένα νέο εικοσιτριών χρονών…!
Που η κάθε πατουχιά του έκανε ΔΥΟ Διγενήδες.
Το Νίκο των Σηφάκηδων και των Σπαντιδάκηδων.
Ο Θεός τον είχε πλάσει με τον χρυσό πηλό που έπλασε και τους αγγέλους κι είχε όλα εκείνα που έχει ένας άγγελος, και περνάει από τη γη να μας διδάξει…κι έπειτα να φύγει …!
… Φεύγουν νωρίς οι άγγελοι… Δε γερνάνε… φεύγουν νέοι…!!!
Ανοίγουν τα φτερά τους και πάνε κοντά στον ουράνιο Πατέρα…!
Η μέρα της φυγής του ήταν μια “θλιμμένη γιορτή”, που την έλουζαν με Μύρα τα λευκά λουλούδια που θύμιζαν τη νιότη του, και δίπλα ο πατέρας • που έκανε τα δάκρυά κρασί να τρατάρει τον πόνο…
Κι η μάνα;;; Σαν πληγωμένη ελαφίνα έκανε κουράγιο και μονολογούσε…: « εμάρανές με, Νίκο μου» και παράλληλα σαν αρχαία ηρωίδα με όσο κουράγιο είχε και με περήφανη φωνή έλεγε στον κόσμο…: « σας ευχαριστώ που αγαπάτε το Νίκο μας…! » … Και μετά…
ΣΙΩΠΗ…!
Που την τάραξαν τα όπλα…τιμώντας έτσι, αρματωμένοι Γεργιανοί το μισεμό του Νίκου μας…!
__________________________________________________
⟨ Εσύ κι αν εκοιμήθηκες
στση λήθης το κρεββάτι…
Θρόνος θα είναι η μνήμη σου
στου ήθους το παλάτι ⟩
ΚΑΛΟ ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΗΝ ΑΙΩΝΙΟΤΗΤΑ
