Της Ελένης Μανασσάκη
Θαυμαστός ο Θεός εν τοις Αγίοις Αυτού.
Αυτές τις μέρες του Δεκαπενταύγουστου, τις μέρες των παρακλήσεων στην Υπεραγία Θεοτόκο ,του πιο αγαπημένου προσώπου της Πίστης μας, Αυτή την “Παναγία μου” που έχουμε στο στόμα μας την κάθε στιγμή χαράς η λύπης, ακόμη και στα χρόνια της αμφισβήτησης, Αυτήν που τόσοι άνθρωποι κάθε μέρα τιμούν και με μεγάλη πίστη τρέχουν στις εκκλησιές για να παρακαλέσουν και να ευχαριστήσουν,αυτές τις Άγιες μέρες νιώθω ακόμη πιο έντονα πόσο όμορφο είναι το κέντημα του Θεού για τον καθένα μας.
Τα πάντα εν Σοφία εποίησε.
Τίποτα τυχαίο στη ζωή μας.
Χτυπά την πόρτα μας και περιμένει να Του ανοίξουμε. Αυτό το “Άνοιγμα” ήταν στη ζωή μου η γνωριμία μου με την γιαγιά Γαλάτεια, την Αγία Γαλακτια. (Συγχωρήστε με δεν μπορώ να την σκεφτώ αλλιώς ).
Συγνώμη γιαγιά μου εκ των προτέρων που τολμώ να μιλήσω για σένα.
Πως μπορώ!!.
Ξέρω όμως ότι οι μέρες που ζούμε είναι δύσκολες, θολές.
Πολλά αυτονόητα ανατρέπονται, αξίες και ιδανικά καταπατούνται και είναι πολύ σημαντικό απλά ταπεινά να ομολογούμε το Θεό μας, να “φωνάζουμε “την Πίστη μας, την Δύναμη μας, την μόνη αδιαπραγμάτευτη ασάλευτη Αλήθεια, Τον Κύριο και Θεό μας.
Αυτόν που όλους μας αγκαλιάζει, φωτίζει το νου και διώχνει τα σκοτάδια .
Αυτόν που είναι η απάντηση για κάθε τι στην ζωή μας, που μαζί Του τα βάρη αλαφραίνουν ,τα προβλήματα λύνονται με τρόπο που η καρδιά γλυκαίνει.
Μπήκα στο Αγιασμένο σπίτι σου γιαγιά μου, (και με αξίωσες να μείνω), τελευταία . Μεγάλη Σαρακοστή του 2017 (έχασα πολλά χρόνια…) και το πρώτο που μου έδωσες, κατάκοιτη στο κρεβατάκι σου, ήταν ένα εικονάκι του Παναγίου Τάφου
Σε λίγες μέρες θα πήγαινα προσκηνημα στα Ιεροσόλυμα.
“Εισέβαλα “στο σπίτι σου (το επέτρεψες) με περιέργεια, με αμφιβολία αλλά, και με πίστη στο Θεό που έψαχνα.
Παρακαλούσα στην Προσευχή μου τον αγαπημένο Άγιο μου , τον Άγιο Πορφύριο να μου δείξει δρόμο Θεού, Του παραπονιόμουν που δεν Τον γνώρισα όταν σπούδαζα στην Αθήνα.
Και Αυτός μου έστειλε εσένα γιαγιά μου.
Την Αγία Πορφυραινα της Κρήτης όπως σε χαρακτηρίζει πνευματικό τέκνο του Αγίου Πορφυρίου.
Το νοιώθω ότι ο Άγιος με έφερε σε σένα και θα Τον ευχαριστώ πάντα για αυτό.
Μου το είπες άλλωστε καθαρά, αργότερα, μια μέρα με τον όμορφο, διακριτικό, γλυκό τρόπο σου “Μα ποιος σε έφερε εδώ παιδί μου; Ποιος ;” και με τα μάτια σου μου έδειξες την εικόνα του Αγίου και χαμογέλασες.
Άνοιξες το σπίτι σου ,την αγκαλιά σου γιαγιά μου και μου έκανες αυτό το ευλογημένο δώρο.
Να μείνω δίπλα σου να σε ακουμπήσω ,να σε αγκαλιάσω να σε φιλήσω, να νοιώσω ειρήνη ,γαλήνη, χαρά, πολλή χαρά και πολλή αγάπη ,απέραντη αγάπη.
Ανάλαφρη σαν να μου σήκωνε κάποιος όλα τα βάρη που κουβαλούσα.
Καθόμουν απέναντι στο κρεβατάκι σου και σε κοιτούσα” αχόρταγα” δεν ξεκολλούσα από την θέση αυτή.
Τα μάτια σου.
Τα φωτεινά γλυκά σου μάτια πόσο βάθος, πόση καλοσύνη, πόση αγάπη.!
Βιβλίο.
Τα έλεγαν όλα.
Ο χρόνος περνούσε τόσο γρήγορα δίπλα σου.
Μου δίδαξες αυτές τις ευλογημένες στιγμές ομορφιά του Θεού. (Όσο το μυαλό και η καρδιά μου μπορούσαν να καταλάβουν).
Προοραση και διόραση για τα χαρίσματα σου ,που τόσοι άνθρωποι μέσα από τις προσωπικές εμπειρίες τους μαζί σου γράφουν για αυτά, τα έζησα σε πολλές περιπτώσεις.
Ο έλεγχος σου γλυκός, διακριτικός γεμάτος αγάπη.
Σε μένα: “Δεν γίνεται Παράδεισος από τον καναπέ”. Επειδή έκρινα την συμπεριφορά κάποιου (κουτσομπολιό μήπως;):. “Ακούς; Όχι μπλα μπλα μπλα….και γύρω γύρω. Μονο καλά λόγια. Όμορφα πράγματα. Τακτοποιημένα .Τι σκέφτεται δεν ξέρεις.”. Πολλές φορές έλεγε:” Σιωπή μην μιλάς. Αυτοί!! και έδειχνε τις εικόνες του Χριστού, της Παναγίας μας , των Αγίων, τον ουρανό ψηλά….. και έστελνε φιλιά.
Απαντούσε σε λογισμούς :”Να την αγαπάς πολύ την Μαρία, έρχεται κάθε μέρα και σήμερα το πρωί ήλθε” και έδειξε την Παναγία μας.
Μια άλλη μέρα : “Μη φοβάσαι δεν σε αφήνει ο Θεός “. “Έβαλες σπορά..” “Μη φοβάσαι ο Άγιος Γεώργιος και ετουτοινε (και έδειχνε τους Αγίους γύρω στις εικόνες ) μας πιάνουν από το χέρι και μας κάνουν περιβολή προστασίας.”.
Έχω στείλει δέμα στο εξωτερικό και έφτασε εκείνο το πρωί στον προορισμό του Όταν πήγα στη γιαγιά το απόγευμα μου λέει: Μακριά πήγαν τα πράγματα. Τα πήραν, τα έβαλαν και φάγανε Όλα ωραία”
Την ίδια μέρα της λέω , σε αναζήτησα πολύ σήμερα και μου απαντά: “Και ποιο άλλο αναζητάς; Το κοπέλι”
Ήξερε τα πάντα.
Άλλη φορά: “Αφήστε τα εξωτερικά που κάνετε και κάνετε τα εσωτερικά ( Προσευχή..).
Για τον Πατέρα Αντώνιο πολλές οι στιγμές …
Μια φορά για τα πνευματικά του παιδιά είπε: “Μήδε πατέρας δεν κάνει έτσι για τους γόνους του. Έχει πανάκι (το πετραχειλι) και τα πετά όλα “(τις αμαρτίες).
Γνώριζες γιαγιά μου τα πάντα για την οικογένεια μου και το συγγενικό μου περιβάλλον
Για τον καθένα μας.
Προβλήματα, δυσκολίες, λεπτομέρειες από την καθημερινότητα ,που ανθρώπινα δεν γινόταν να ξέρεις και προλαβαίνεις ,με στήριζες, με ενδυνάμωνες, μου άνοιγες δρόμους λύσεων.
Πώς να ξεχάσω.
Απλά ,απαλά τόσο ταπεινά τα λόγια σου, η κάθε μάτια σου, το κάθε άγγιγμα σου ,άγγιγμα ψυχής. Ακόμη και σε περιπτώσεις που η παρέμβαση σου ήταν άμεσα θεραπευτική η ταπείνωση σου μεγάλη ,η αγάπη σου μεγαλύτερη.
Παρούσα πολλές φορές σε πολλές τέτοιες….στιγμές αλλά για αυτά μαρτυρούν οι ίδιοι που έζησαν την θεραπευτική σου μεσιτεία. .
Όλα για την αγάπη του Χριστού.
Όλα για το Δόξα στον Κύριο μας.
Θυμάμαι πόσο χαιρόσουν να δίνεις, να δίνεις.., να βλέπεις γύρω σου χαρούμενα, ειρηνικά πρόσωπα και το καταφέρνεις πάντα για όλους αυτό.
“Κέρασε τον, φέρε πράμα…” μας έλεγες για τον κάθε επισκέπτη του αγιασμένου σπιτιού σου.
Όλα που έγραψα είναι βιώματα προσωπικά, λίγες στιγμές από τις τόσες όμορφες ώρες πού αξιώθηκα να ζήσω κοντά σου αγαπημένη μου γερόντισσα
Δεν θέλω να προκαλέσω κακούς λογισμούς.
Όλα προς Δόξαν Θεού και των Αγίων Του.
Από τα βάθη της καρδιάς μου σε ευχαριστώ γιαγιά μου για όλα που έζησα κοντά σου.
Σε ευχαριστώ για το δρόμο μετάνοιας που μου άνοιξες, βοηθάμε να τον ακολουθώ Σε ευχαριστώ για την ελπίδα που γέννησες στην καρδιά μου, για την πίστη που μου ενίσχυσες, για όλες τις φορές που με στήριξες και με στηρίζεις, για την ανεξάντλητη αγάπη σου,για το απλά ταπεινά που μου δίδαξες Σε ευχαριστώ Αγία Γερόντισσα επιστατρια στον αμπελώνα του Χριστού στον τόπο μας .
Εσένα έχουμε Πρέσβειρα και βοηθό .
Μη μας αφήσεις ποτέ Σε αναζητώ πολύ….
Την ευχή σου να έχουμε και να μην ξεχνούμε τα λόγια σου: “Η αχαριστία είναι σαν την λέπρα”. “Όπου επικρατεί ειρήνη εκεί υπάρχει χώρος και πάει ο Θεός”. “Μη χαλάς τη φιλία σου για ένα παράπτωμα των φίλων σου”. “Αυτός που λέγεται Θεός από ψηλά κοιτάζει και με αγάπη και στοργή όλους μας σε σκεπάζει “.
