Επειδή είμαι αφελής, παιδικός,
νόμιζα πως αν κάνεις καλές
ζωγραφιές, θα σου πούνε Μπράβο.
Όμως τον κύριο λόγο τον έχουν
τα κυκλώματα.
Στο παιχνίδι των τιμών στον χώρο
των έργων τέχνης δε θέλω να μπω.
Όταν ήμουν στο Λονδίνο,
παρακάλεσα τον Γιώργο Σεφέρη
να με βάλει υπηρέτη σε κάποιο σπίτι.
”Θα πείτε ότι είμαι κωφάλαλος,
ότι κάνω καλά τη δουλειά μου και ότι
είμαι σωσίας του Τσαρούχη”, του είπα.
Μιλούσα σοβαρά.
Τόσο είχα απαυδήσει από τα
κυκλώματα και την εκμετάλλευση
των γκαλεριστών και των εμπόρων.
– Σε ποια σχολή
ανήκει η ζωγραφική σας;
– Θα μπορούσα να βρω
διάφορα ονόματα ”σχολών”
που να ταιριάζουν σ’ αυτό που κάνω.
Αλλά αυτό είναι επικίνδυνο.
Ένας ζωγράφος δεν εργάζεται
για να ανήκει σε μία ”σχολή”,
αλλά για να ξεπεράσει τη ”σχολή”
στην οποία μοιραία ανήκει.
Οι ”σχολές”, ως
ευπρεπή καλύμματα μετριοτήτων
κι ως αφορμή μάταιου φανατισμού,
είναι ό,τι χειρότερο υπάρχει.
Γι’ αυτό
προσπαθώ να μην πέσω θύμα
των φανατισμών και ψυχώσεων
και χάσω
ό,τι καλύτερο υπάρχει στη ζωή.
Την ισορροπία.
Αν μπορούσα
να καθορίσω τί με εμπνέει,
θα έλεγα ότι είναι η ισορροπία.
Αδιαφορώ, λοιπόν,
για την τιμή του επαγγέλματος
και την τιμή της ”σχολής”.
Παραπάνω απ’ όλα
είναι η τιμή του ανθρώπου
και η ακεραιότητα της ψυχής του.
Τα πάντα γίνονται γι’ αυτό.
Αλλιώς είναι φριχτές ματαιότητες.
Γιάννης Τσαρούχης
Σαν σήμερα, το 1910, γεννήθηκε.
………………………………………………………….
Απόσπασμα
από το βιβλίο της Όλγας Μπακομάρου
ΟΣΕΙ ΠΑΡΟΝΤΕΣ
Πηγή: Πρόσωπα
