Γράφει η Μαρία Μαυρουδή
Κάθε χρόνο η τελευταία ημέρα του Οκτωβρίου έχει καθιερωθεί ως η Παγκόσμια Ημέρα Αποταμίευσης και γιορτάζεται σε ανάμνηση της ίδρυσης του Διεθνούς Ινστιτούτου Ταχυδρομικών Ταμιευτηρίων, που έγινε στο Μιλάνο στις 31 Οκτωβρίου 1924.
Στη σημερινή εποχή ακούγοντας τη λέξη αποταμίευση οι άνθρωποι γελάνε αφού ίσα ίσα τα καταφέρνουν να ικανοποιούν τις ανάγκες τους με τα χρήματα που βγάζουν, άλλοι δεν μπορούν να καλύψουν ούτε τις βασικές τους ανάγκες , πόσο μάλλον να βάζουν και χρήματα στην άκρη… Παρόλο αυτά ο άνθρωπος από τη πρώτη στιγμή της γέννησής , του διαθέτει το ένστικτο της αυτοσυντήρησης ώστε να μπορεί να επιβιώνει ακόμα και σε δύσκολες στιγμές.
Η αρχή αυτή της θεωρίας έγινε με τα τρόφιμα και σταδιακά μέσα στους αιώνες άρχισε να αποταμιεύει και άλλα πράγματα, όπως για παράδειγμα ρούχα και στη συνέχεια χρήματα. Αρχαίοι λαοί, όπως είναι οι αρχαίοι Αιγύπτιοι, διατηρούσαν τεράστιες αποθήκες όπου φύλαγαν τα αγαθά για τις δύσκολες περιόδους. Κάτι αντίστοιχο γινόταν και στην αρχαία Αθήνα εκεί όπου υπήρχαν αποθήκες φύλαξης σίτου και άλλων αγαθών, όπως στο Πομπείο (ήταν μεγάλο οικοδόμημα της αρχαίας Αθήνας που βρισκόταν μεταξύ του Δίπυλου και της Ιεράς Πύλης, δυτικά της Αρχαίας Αγοράς). Στο Πομπείον φυλάσσονταν όλα τα απαραίτητα πράγματα για τη διεξαγωγή των διαφόρων πομπών που γίνονταν κατ’ έτος και σε διάφορα άλλα χρονικά διαστήματα, ενώ υπήρχε ακόμη ένας χώρος που λειτουργούσε ως αποθήκη στον Πειραιά.
Μάλιστα είναι χαρακτηριστική και η φράση που έχει επικρατήσει εδώ και χρόνια «φασούλι το φασούλι γεμίζει το σακούλι» η οποία δηλώνει ότι με αργό και σταθερό ρυθμό μπορούμε να γεμίσουμε το…σακούλι, δηλαδή την τσέπη ή τον τραπεζικό λογαριασμό. Ας μη ξεχνάμε ότι σημασία δεν έχει μόνο να αποταμιεύουμε χρήματα για να εξασφαλίζουμε ένα μέλλον το οποίο είναι αβέβαιο για όλους μας, αλλά αυτό που έχει αξία είναι να αποταμιεύουμε στην ψυχή μας ανθρωπιά κ αγάπη ώστε να μπορέσουμε να τις χαρίσουμε απλόχερα σε εκείνους που τις χρειάζονται.
