Λέει μια παλιά Κρητική παροιμία: «Ευχές γονιών αγόραζε και στα βουνά περπάτιε, και τα βουνά να σείονται και σει να μη φοβάσαι…»
Τη θυμήθηκα βλέπονται τη φωτογραφία που ανέβασε αναπληρωτής συνάδελφος…
Ένας πίνακας όλο ευχές, ένας πίνακας αγάπης και …αξιολόγησης!
Που ούτε μοριοδοτούνται όπως τα μεταπτυχιακά, ούτε λαμβάνονται από κανένα υψηλά ιστάμενο υπόψη…
Είναι όμως αυτό που κρατά μέσα του ο εκπαιδευτικός, αυτό που του γεμίζει τις «μπαταρίες» για πορεύεται στους δύσκολους δρόμους της τάξης και του σχολείου, αυτό που τον κάνει να ξεχωρίζει από κάθε άλλο εργαζόμενο!
Καλά Χριστούγεννα σε όλους…
