Του Δημήτρη Καμπουράκη
Εντάξει, ακούω αυτά που λέει ο Αντώνης Σαμαράς, αλλά πάω και στο καφενείο του χωριού μου. Κι εκεί ξέρετε, δε συχνάζουν με τις ώρες οι τεμπέληδες της εύφορης κοιλάδας, εκεί καταλήγουν τα βράδια κάτι τσακισμένοι νοικοκυραίοι που πήγαν στο λιόφυτο στις 7 το πρωί κι έφυγε αφού νύχτωσε. Αν υπήρχαν εργάτες στην αγορά, στην Κρήτη που είχε τελειώσει το μάζεμα της ελιάς. Τώρα που έχουν απομείνει να παλεύουν κάτι συνταξιούχοι με τσακισμένες μέσες και διαλυμένους ώμους, ούτε τέλος Γενάρη.
Καθότι οι Αλβανοί και οι Βούλγαροι που φρόντιζαν τα χωράφια και μάζευαν τον καρπό εδώ και δυο – τρεις δεκαετίες, μετά το 2020 σταδιακά έφυγαν. Ακούμε ότι πήγα στην Ισπανία και την Ιταλία, εγώ όμως προσωπικά γνωρίζω κάποιους που πήγαν Ολλανδία ή Σουηδία, ακόμα και στον Καναδά έφτασε ένας που κάποτε εργαζόταν στις ελιές μου. Έχουν μεγάλη κινητικότητα αυτοί οι άνθρωποι και άριστες πληροφορίες για τα μεροκάματα και τις συνθήκες εργασίας και διαμονής. Με την παραμικρή διακύμανση πάει άλλο.
Τέλος πάντων, ξέμειναν οι δικοί μας στα χωριά με εκατοντάδες ρίζες ελιές αμάζευτες και δίχως εργατικό δυναμικό να επιστρατευτεί. Οι Έλληνες δεν πάνε σε χειρονακτική δουλειά, τελεία και παύλα, ας μην αναλύσουμε τώρα τους λόγους. Οι ελαιοπαραγωγοί αυτή τη στιγμή δίνουν εξήντα ευρώ μεροκάματο, συν μεταφορά, συν φαγητό, αλλά δε βρίσκουν εργατικό δυναμικό. Μπορεί το λάδι στη χονδρική να πληρώνεται οκτώ ευρώ, τρομερή τιμή σε σύγκριση με παλιότερα, αλλά λόγω ξηρασίας η παραγωγή είναι κάτω από το ένα τρίτο της περσινής.
Αν προσθέσεις και το εξωφρενικό μεροκάματο συν τα λιπάσματα, τα φυτοφάρμακα και τις βενζίνες που η τιμή τους εκτοξεύτηκε, καταλαβαίνουμε που θα φτάσει η τιμή του λαδιού στη λιανική. Αλλά καταλαβαίνουμε πολύ καλά και την πιθανότητα να είναι τα δέντρα γεμάτα καρπό που αξίζει χρυσάφι και ελλείψει εργατικών χεριών να αφεθεί να πέσει και να σαπίσει στο χώμα. Και την ίδια ώρα, να έχουμε μετανάστες που βρίσκονται στη χώρα πέντε και επτά χρόνια, αλλά να μην τους δίνουμε το δικαίωμα να δουλέψουν.
Τι φοβούνται μερικοί δηλαδή; Μην και μολυνθεί η ράτσα μας αν οι άνθρωποι αυτοί πάνε να δουλέψουν στο χωράφι ή στην οικοδομή ή στην οδοποιία; Ενώ αν κάθονται στις πλατείες των πόλεων μας άπραγοι και ξύνονται, την κρατάμε καθαρή την ράτσα; Εντάξει τότε, συνενοηθήκαμε. Και κάτι τελευταίο. Δεν ξέρουν όσοι αντιδρούν ότι επειδή οι άνθρωποι αυτοί δεν έχουν συνταξιοδοτικά δικαιώματα (εκτός κι αν δουλέψουν εδώ 40 χρόνια, που δεν το νομίζω), όλα τα ένσημα που θα πληρώσουν θα πάνε τελικά υπέρ της ενίσχυσης του ΕΦΚΑ, δηλαδή της Έλληνας συνταξιούχου;
Μήπως όσοι αντιδρούν με το νομοσχέδιο, τσαντίζονται που όσοι μετανάστες έχουν ένσημα που έχουν και περίθαλψη στο ΕΣΥ; Γιατί; Αν δηλαδή πάνε σήμερα σ’ ένα νοσοκομείο άρρωστοι ή τραυματισμένοι, δεν τους περιθάλπουν; Φυσικά και τους φροντίζουν όπως κάθε άλλον και ορθώς. Οπότε ν’ αφήσουμε τους φόβους και να δούμε την ουσία.
Πηγή: liberal.gr
