Δεν ξέρω γιατί παρακολουθώντας χθες βράδυ τον Εσπερινό στην Παναγία τη Μαρτσαλιανή με δεκάδες πιστούς από κάθε γωνιά της Μεσαράς να τιμούν τη χάρη Της, το μυαλό μου πήγε πίσω, σε ένα άλλο Δεκαπενταύγουστο, αυτό του 1974…
Είχαμε πάει από το πρωί του Σαββάτου στο Μάρτσαλο, με μεγάλη παρέα, για να λημερίσουμε, να λειτουργηθούμε και να κοινωνήσουμε…
Όμως αυτοί που ήλθαν το απόγευμα έφεραν τα κακά μαντάτα, για τη δεύτερη επίθεση του ΑΤΤΙΛΑ στην Κύπρο…
Η ανησυχία υπήρχε στα πρόσωπα όλων ζωγραφισμένη!
Τελείωσε ο Εσπερινός και κάποιος είχε μαζί του ένα ραδιάκι…
Όλοι οι πιστοί είχαν συγκεντρωθεί πάνω από το ράδιο, προσπαθώντας να μάθουν νέα…
Υπήρχε έντονος ο φόβος μήπως επιτεθούν και στην Κρήτη και κυρίως από τα νότια παράλια που ήταν αφύλαχτα…
Η ανησυχία κάποιων ήταν μεγαλύτερη, καθώς είχαν δικούς ανθρώπους επίστρατους, αλλά και στρατιώτες εκείνη την εποχή!
Κείνο το βράδυ κανένας δεν μπορούσε να κλείσει μάτι…
Έτσι η Θεία Λειτουργία ξεκίνησε περίπου στις τρεις τα μεσάνυχτα και τελείωσε όταν ξημέρωνε!
Μια εμπειρία που θα τη θυμάμαι πάντα…
