ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΑΡΑΙΤΗΣΗΣ ΑΠΟ ΤΗ ΘΕΣΗ ΤΟΥ ΑΙΡΕΤΟΥ ΤΟΥ ΠΥΣΠΕ ΗΡΑΚΛΕΙΟΥ ΜΑΝΩΛΗ ΚΟΚΟΒΑΚΗ
Αγαπητοί συνάδελφοι,
Για σχεδόν μια δεκαετία με τη δική σας, διαχρονικά έμπρακτη στήριξη προς το πρόσωπο μου, σας εκπροσωπώ ως αιρετός στο ΠΥΣΠΕ Ηρακλείου. Η σχέση που έχουμε αναπτύξει με τον καιρό μας δένει συναδελφικά, ενώνοντας μας σε ένα κοινό και πρόδηλο στόχο: την διαρκή βελτίωση των εργασιακών συνθηκών στα σχολεία αλλά και εν γένει της εκπαιδευτικής κοινότητας στο σύνολό της.
Προσωπικό μου στοίχημα από το ξεκίνημα της ενασχόλησής μου με τα κοινά ζητήματα του κλάδου ήταν και συνεχίζει με τον ίδιο ζήλο να παραμένει ως και σήμερα, η διασφάλιση των συμφερόντων τόσο της δημόσιας εκπαίδευσης, όσο και όλων εμάς, των λειτουργών της, ανεξαρτήτως κομματικής τοποθέτησης.
Οι συνθήκες που διαμορφώνονται στα εργασιακά μας θέματα προβλέπονται ζοφερές, συνθήκες που προδιαγράφονται ως τέτοιες παρατηρώντας συγκεκριμένες στάσεις και θέσεις από τη πλευρά Υπουργείου αλλά και Ομοσπονδίας.
Οι αιτίες της παραίτησής μου από τη θέση του αιρετού του ΠΥΣΠΕ Ηρακλείου στις 22 Φεβρουαρίου, όπως και των άλλων αιρετών μελών της παράταξής μας, έχουν τις ρίζες τους βαθιά στις ευθύνες της πολιτικής ηγεσίας, που δεν αποδέχτηκε την εισήγηση ΔΟΕ και ΟΛΜΕ για εξάμηνη παράταση της θητείας των αιρετών, που εκείνη καθίστατο επιβεβλημένη εξαιτίας των συνεπειών της πανδημίας.
Η ΔΟΕ έχει τεράστιο χρέος στο εξής για τη διατήρηση του θεσμού του αιρετού, διότι όπως έχει διδάξει η ιστορία του θεσμού, χωρίς εκλεγμένη εκπροσώπησή τους, όπως συμβαίνει σε δημοκρατικές κοινωνίες, η φωνή των εκπαιδευτικών δεν μπορεί να ακουστεί.
Προσωπικά, θέλω να δηλώσω πιστός στις θέσεις της ΔΟΕ αλλά και της ΑΔΗΚ!
Γνωρίζετε πως πάντοτε σεβόμουν την βούληση της πλειοψηφίας των συναδέλφων, όπως αυτή άλλωστε εκφράστηκε με την κατηγορηματική τους αποχή από τις εκλογικές διαδικασίες της 7ης Νοεμβρίου. Μια στάση που και η δική μας παράταξη εξάλλου είχε στηρίξει, καυτηριάζοντας την αυταρχική και αδιάλλακτη στάση της πολιτικής ηγεσίας του Υπ. Παιδείας.
Αντιθέτως όμως και με μεγάλη μου λύπη διαπίστωσα και δυστυχώς για ακόμη μια φορά επιβεβαίωσα τους φόβους μου πως εκείνοι οι συνάδελφοι, στελέχη της Ενωτικής Στήριξης- ΣΥΡΙΖΑ, που φωτογραφίζονταν κατά το παρελθόν με υπουργούς, άνθρωποι που απέκρυπταν συστηματικά τις τότε μεθοδεύσεις του Υπουργείου εις βάρος του συνόλου του εκπαιδευτικού κόσμου, είναι οι ίδιοι που λειτουργούν για άλλη μια φορά με γνώμονα μια αναχρονιστική λογική. Οι καθημερινές τους συναντήσεις και η προσκόλλησή τους ανάμεσα στους διορισμένους προϊσταμένους της τότε πολιτικής ηγεσίας και από την άλλη πλευρά η αυτοπαρουσίαση τους ως “προστάτες” του εκπαιδευτικού κινήματος τώρα αποκαλύπτουν τον σκοπό τους. Τώρα που εξακολουθούν να ζητάνε και να πιέζουν για βολέματα και ρουσφέτια για ίδιον όφελος. Πρέπει να Σταματήσουν τώρα να προβάλλονται ως ήρωες και ηγέτες.
Για να κρύψουν την συνδικαλιστική τους γύμνια, χειρίζονται οποιαδήποτε μέσα, διασπείροντας ψευδείς ειδήσεις και προκαλώντας διαρκή φόβο και τρομοκρατία στους συναδέλφους. Όμως τώρα δεν εκφράζουν πλέον πάρα μόνο τους εαυτούς τους και τα ιδεολογικά τους “πιστεύω”, σε μια χρονική συγκυρία όμως που τέτοια χαρακτηριστικά απομονώνονται από την πλειοψηφία.
Κλείνοντας, θέλω να θυμίσω σε όλους εσάς που δώσαμε και δίνουμε μαζί τις μάχες και τις διεκδικήσεις στο χώρο της εκπαίδευσης, πως οι αξίες που πρεσβεύουμε ήταν και θα εξακολουθήσουν να είναι κοινές με ένα και μοναδικό σκοπό: την υπεράσπιση και την αναβάθμιση του ρόλου του εκπαιδευτικού, με ανιδιοτέλεια, κοιτώντας τα προβλήματα κατάματα, και έχοντας την εμπειρία αλλά και τη βούληση αφενός να διεκδικούμε όπου και όταν πρέπει και αφετέρου να αποφεύγουμε παλιές πρακτικές που μας οδηγούν σε λάθος δρόμους και παρέκκλιση από τους κοινούς μας στόχους.
Σας ευχαριστώ!
