Συμπληρώνεται σήμερα οχτώ χρόνια από το θάνατό του Κρητηκολάτρη καθηγητή και ανασκαφέα της Φαιστού και της Αγίας Τριάδας Vincenzo La Rosa!
Του ανθρώπου που αγάπησε και στήριξε τη Μεσαρά και τις αρχαιότητές της όσο κανένας.
Τιμώντας τη μνήμη του το “e-mesara.gr” δημοσιεύει κείμενο που γράφτηκε αμέσως μετά την είδηση του θανάτου του από τον διακεκριμένο αρχαιολόγο και Επίτιμο Δ/ντή Αρχαιοτήτων κ. Αντώνη Βασιλάκη, για τον Vincenzo La Rosa:
Έχασε τη μάχη με το θάνατο στο σπίτι του στην Κατάνια σε ηλικία 73 χρονών, ύστερα από πολύχρονη αρρώστια, ένας μεγάλος άνθρωπος, ένας λαμπρός μινωικός αρχαιολόγος και δάσκαλος και πιστός φίλος της Κρήτης, και ιδιαίτερα της Μεσαράς. Ο ακαδημαϊκός Vincenzo La Rosa ήταν καθηγητής στο πανεπιστήμιο της Κατάνια στη Σικελία της Ιταλίας, στην έδρα της Αρχαιολογίας και Προϊστορίας του Αιγαίου, όπου πρόσφατα είχε ανακηρυχθεί ομότιμος καθηγητής. Ήταν αναγνωρισμένος ανάμεσα στους κορυφαίους στην Προϊστορική Αρχαιολογία του Αιγαίου. Πραγματοποίησε ανασκαφές και στην πατρίδα του, Σικελία. Ήταν γεννημένος στη πόλη Νότο των Συρακουσών. Είχε ανακηρυχτεί επίτιμος δημότης Καμηλαρίου το 1996, όπου και είχα την τύχη να τον παρουσιάσω σε μια ωραία τελετή στην πλατεία του όμορφου χωριού. Ανακηρύχθηκε επίσης επίτιμος δημότης του Δήμου Τυμπακίου (σήμερα Φαιστού).
Έγραψε ποιήματα στα ελληνικά –που τα μιλούσε άριστα– με τα βιώματά του από την Κρήτη και ιδιαίτερα τη Μεσαρά, που τόσο αγαπούσε και όπου εργάστηκε για περισσότερο από μισόν αιώνα. Οργάνωσε στη Βασιλική του Αγίου Μάρκου το 1984 την έκθεση για τα 100 Χρόνια της Ιταλικής Σχολής στην Κρήτη και μαζί οργανώσαμε τις εκδηλώσεις του Δήμου Ηρακλείου το 1992, προς τιμήν του Ντόρο Λέβι.
»Διετέλεσε υποδιευθυντής της Ιταλικής Αρχαιολογικής Σχολής Αθηνών στα χρόνια που διευθυντής ήταν ο Ντόρο Λέβι. Το 1999 ίδρυσε το Κέντρο Κρητικής Αρχαιολογίας στην Κατάνια και από το 2000 ίδρυσε και διηύθυνε τις σειρές μονογραφιών για την αρχαιολογία της Κρήτης Creta Antica και Studi di Archeologia Cretese.
Πριν από λίγα χρόνια ολοκληρώθηκε το σπίτι που έφτιαξε στο αγαπημένο του χωριό, στο Καμηλάρι, τον οποίο δεν πρόλαβε να χαρεί. Από το σπίτι αυτό ατένιζε τη Φαιστό στα ανατολικά. Τη Φαιστό, όπου εργάστηκε από τη δεκαετία του 1960 ως φοιτητής αρχικά και στη συνέχεια ως συνεργάτης του μεγάλου αρχαιολόγου Ντόρο Λέβι. Ανέσκαψε τον μινωικό οικισμό στο Σελί Καμηλαρίου και συμμετείχε στην ανασκαφή της Ακρόπολης της Γόρτυνας.
Από το 1977 μέχρι το 1999 επανέλαβε τις ανασκαφές στην Αγία Τριάδα που είχαν ξεκινήσει το 1902. Μετά το θάνατο του Ντόρο Λέβι ανέλαβε και τη διεύθυνση των ανασκαφών της ιταλικής αποστολής στη Φαιστό, από το 2000 μέχρι το 2004. Με τις συστηματικές ανασκαφές του, που τις έχει δημοσιεύσει σχεδόν όλες, μαζί με τους εκλεκτούς συνεργάτες του, φώτισε αποτελεσματικά πολλά και καίρια ζητήματα σχετικά με τη χρονολογία των φάσεων των δυο σημαντικών μινωικών ανακτορικών κέντρων, αλλά και το χαρακτήρα και το σημαντικό ρόλο τους στη εξέλιξη του μινωικού πολιτισμού. Η συμβολή του στη γνώση της μινωικής Κρήτης ήταν μεγάλη. Από το 2011 επόπτευε την τελική δημοσίευση των ανασκαφών στην Αγία Τριάδα. Τα ενδιαφέροντά του επεκτάθηκαν και στη βυζαντινή περίοδο της Κρήτης, την αρχαιολογία της Ιταλίας και την ιστορία της αρχαιολογικής έρευνας.
Είμαστε τυχεροί όσοι είχαμε την τιμή να είμαστε φίλοι του. Στους οικείους του απευθύνουμε θερμά συλλυπητήρια και στην αγαθή και ωραία του ψυχή ευχόμαστε να έχει Καλό Παράδεισο, όπου θα κάνει παρέα με τον επίσης μεγάλο φίλο μας, Αντονίνο Ντι Βίτα, που πριν από 9 χρόνια έφυγε από κοντά μας.
