Συμπληρώνονται εννιά χρόνια από την κοίμηση του γέροντος Νείλου (Θεοδώρου)!
Σήμερα Σάββατο 26 Απριλίου 2025 το πρωί, στον Ιερό Ναό της Αγίας Κασσιανής στην περιοχή Κεφάλι, τελέστηκε μνημόσυνο στη μνήμη του.
Σήμερα, δημοσιεύουμε μαρτυρίες για το Μακαριστό Γέροντα, του π. Γεωργίου Κουγιουμιτζάκη από το Ρέθυμνο!
Συγκεκριμένα αναφέρει:
Έχω πολλά, πάμπολλα σημεία από το Γέροντα Νείλο τον Αγιοφαραγγίτη, σε εμένα και την οικογένειά μου, σε φίλους Ιερείς και στις συνοδείες μας κάθε φορά. Ήταν θαυματουργός, σημειοφόρος, διορατικός, προορατικός και μέγας θεολόγος, αλλά κρυβόταν επιμελώς. Δεν ήθελε να δοξάζεται και ίσως συνέβαλε σ΄ αυτό η ρετσινιά του πλανεμένου από ορισμένους.
Θυμάμαι που είχαμε πάει στο Κεφάλι με ένα φίλο μου Κορεάτη, που είχε μπλέξει με τον ανατολικό μυστικισμό, βουδισμό κλπ. Δεν βρήκαμε τον Γέροντα. Μπήκαμε στο εκκλησάκι της Μεταμόρφωσης. Δεν βρήκαμε αναπτήρα και σπίρτα για να καντηλανάψουμε και να λιβανίσουμε. Βάλαμε λάδι στα δυο καντήλια, φτιάξαμε τα φυτιλάκια, και περιμέναμε πάνω από 45 λεπτά τον Γέροντα στα στασίδια. Κάποια στιγμή ήρθε από τους κρημνούς της ερήμου. Μας ρώτησε: Γιατί δεν ανάψατε τα καντήλια; Απαντήσαμε ότι δεν διαθέτουμε αναπτήρα, αφού δεν είμαστε καπνιστές.
Τότε πλησίασε το δάκτυλο του σε κάθε καντήλι, σχεδόν τα ακούμπησε και ευθύς …ω του θαύματος! Τα καντήλια άναψαν μόνα τους! Ο φίλος μου έπαθε πανικό. Δεν μπορούσε από το δυνατό σοκ να εγερθεί από το στασίδι. Αυτό το θαύμα τον ταρακούνησε πολύ. Ο Γέροντας μου είπε να μην αναφέρουμε ποτέ το θαύμα. Εξήγησε σε μένα ότι το έκανε για να διδάξει τον φίλο μου. Πώς όμως γνώριζε αυτός την ιστορία του φίλου μου; Όντως Προφήτης της Καινής Διαθήκης.
Κάποτε πάλι πηγαίναμε στο Αγιοφάραγγο απροειδοποίητα. Μας είπαν ότι θα μπορούσαμε να αναρριχηθούμε από ένα δυνανάβατο σημείο στην δυτική πλευρά του φαραγγιού, απέναντι από τον Άγιο Αντώνιο. Θέλαμε να πάμε στο κάθισμα του Προφήτη Ηλία που του γκρέμισαν. Αρχίσαμε με δυσκολία ν΄ ανεβαίνουμε. Πολύωρος κίνδυνος και ταλαιπωρία. Ο συνοδός μου Εμμανουήλ Ρουμπάκης που είχε προβλήματα στα πόδια, έπαθε πρήξιμο στα πόδια και με δυσκολία και φρικτούς πόνους προχωρούσε.
Κοκκίνισαν και άρχισαν να βγάζουν υγρό. Επιτέλους φτάσαμε. Βρήκαμε τον Γέροντα πάνω στον Ιερό του βράχο να μας περιμένει. Μας είπε: «Ελάτε… Σας περίμενα». Απορήσαμε, γιατί δεν είχαμε ειδοποιήσει. Καθίσαμε… Δεν είπαμε για το πρόβλημα του συνοδού μου. Ο Γέροντας τον κοίταξε στοργικά και ευθύς αμέσως θεραπεύτηκε πλήρως. Ωστόσο βράδιασε. Έπεφτε το σκοτάδι. Πώς να φύγουμε από το επικίνδυνο σημείο; Τον παρακαλέσαμε να διανυχτερεύσουμε μαζί του. Εκείνος είπε: «Πηγαίνετε… Θα έχετε άνωθεν βοήθεια». Όταν ξεκινήσαμε παρουσιάστηκε μια ολόλευκη κατσίκα που φωσφόριζε! Έλαμπε… Πήγαινε μπροστά μας και μας καθοδηγούσε. Όταν καθυστερούσαμε, μας περίμενε! Γύριζε το κεφάλι και μας κοίταζε. Όταν κατεβήκαμε από τον γκρεμό, απότομα τη χάσαμε…
Τον ρώτησα κάποτε αν υπάρχουν Άγιοι. Είπε: «Υπάρχουν, αλλά είναι κρυφοί. Δεν τους καταλαβαίνουν. Διώκονται κιόλας…
Μας είπε για μια Γερόντισσα που ακόμα ζει… Μας είπε ότι έχει τα μέτρα και τα χαρίσματα του Αγίου Πορφυρίου. Θα πάτε – είπε – απλά να πάρετε την ευχή της. Δεν θα ρωτήσετε τίποτα. Θα καθίσετε λίγο και θα φύγετε. Πηγαίνω κι εγώ – είπε – και ασπάζομαι το χέρι της…»! Αυτά μας είπε για τη Γερόντισσα εκείνη… Τελικά δεν αξιωθήκαμε παρά μόνο πρόσφατα να πάρουμε την ευχή της Γερόντισσας εκείνης… Μας είπε πολλά για το θαυμαστό και μεγάλο Γέροντα Αναστάσιο τον Κουδουμιανό. Τέτοιον – έλεγε – στην έρημο του Αγίου Όρους που έζησα, δεν έχω συναντήσει. Έχω πολλά βίντεο και ηχογραφήσεις. Κάποια στιγμή θα δημοσιευτούν προς δόξαν Θεού και εις μνημόσυνο του Οσίου Γέροντα.
Ο Γέροντας Νείλος διέθετε δυνατό προορατικό και διορατικό χάρισμα αλλά στους κοντινούς ανθρώπους το απέκρυβε για να δοξάζεται. Έχω πάμπολλες σχετικές εμπειρίες και προσωπικές και οικογενειακές και φίλων Ιερέων που πηγαίναμε μαζί και ανθρώπων που στέλναμε ή μας ακολουθούσαν στις επισκέψεις μας. Κάποτε μια γυναίκα ονόματι Αναστασία στενή συγγενής μου, αντιμετώπιζε οξύτατο πρόβλημα. Την πήρα και πήγαμε στο Γέροντα Νείλο στο Αγιοφάραγγο. Δεν πρόλαβε να του πει δυο τρεις λέξεις και απάντησε: «Κάθισε να σου πω μια ιστορία. Κάποτε μια κοπέλα ήταν στο Βέλγιο. Πέρασε αυτό και έγινε αυτό. Πέρασε εκείνο και μετά ήρθε κάτι άλλο ευχάριστο…»! Εκπληκτική η γυναίκα τον διέκοψε και του είπε: «Γέροντα, εγώ είμαι αυτή! Μα πώς ξέρετε; Ποιος σας είπε την ζωή μου;»
Φυσικά κανείς δεν του είχε μιλήσει. Την γυναίκα την έβλεπε πρώτη φορά. Ούτε κι εγώ ήξερα αυτά τα γεγονότα. Ο Γέροντας της απάντησε νηφάλιος και χαμογελαστός: «Δεν μου λες παιδί μου σε άφησε τότε ο Θεός;». «Όχι» απάντησε εκείνη. «Ε, αναγκαστικά να σου τα υπενθυμίσω για να ξέρεις ότι ούτε και τώρα θα σε αφήσει». Έλεγε πολλά… Το κήρυγμα της μετανοίας – τόνιζε – από βιωματικούς ανθρώπους είναι το μόνο απαραίτητο σήμερα».
Ας έχουμε την ευχή του…
